Ενημέρωση στους μαθητές της Γ' Λυκείου, του Μουσικού Σχολείου Σάμου, για τις δυσκολίες προσβασιμότητας των ΑμεΑ

Οι μαθητές της Γ' Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Σάμου ενημερώθηκαν για τις δυσκολίες προσβασιμότητας των ΑμεΑ, ιδιαίτερα σε χώρους τέχνης. Την ενημέρωση των μαθητών, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, 4 Δεκεμβρίου, ανέλαβε ο νομικός Σταύρος Μιχαλόπουλος. Στην ανακοίνωσή του το σχολείο αναφέρεται στα όσα συζητήθηκαν, που αποκάλυψαν, ακόμη μια φορά, την απάνθρωπη Ελληνική πραγματικότητα.

«O Σταύρος Δ. Μιχαλόπουλος, φίλος και συμπολίτης μας είναι: δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, δικηγόρος Σάμου και Νομικός Σύμβουλος του Δήμου Ανατολικής Σάμου και υποψήφιος διδάκτορας του Τομέα Εθνομουσικολογίας της Σχολής Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ. 

Είχαμε την τιμή και τη χαρά να τον φιλοξενήσουμε στην τάξη της Γ΄ Λυκείου, στο πλαίσιο του γνωστικού αντικειμένου της Νεοελληνικής Γλώσσας, μετά από πρόσκληση της εκπαιδευτικού Νικολαΐδου Κατερίνας, για να διερευνήσουμε τις διαστάσεις του ζητήματος της συμπερίληψης και της προσβασιμότητας στον χώρο της τέχνης. Κοινή συνισταμένη και των δύο είναι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια. 

Συνειδητοποιήσαμε ότι στη Σάμο δεν διαθέτουμε κανέναν χώρο τέχνης που να διασφαλίζει επί της ουσίας προσβασιμότητα σε ανάπηρους καλλιτέχνες και θεατές. 

''Η δυσμενής αυτή συνθήκη, αποτελεί μέρος της ευρύτερης απάνθρωπης Ελληνικής πραγματικότητας, εν γένει, αλλά και ειδικότερα, όσον αφορά την προσβασιμότητα των αναπήρων, τόσο στους χώρους των εκδηλώσεων, όσο και στην προσβασιμότητα επί σκηνής, αναφορικά με τον απαράδεκτο τρόπο που η κοινωνία μας και οι αρχές μας συμπεριφέρονται στους αναπήρους.''

Καταλήξαμε ότι δεν νοείται τέχνη με αποκλεισμούς. 

''Όλοι/ες θα πρέπει να αναρωτηθούμε, γιατί συναντάμε σπανιότατα έως ποτέ αναπήρους σε χώρους εκδηλώσεων, μεταξύ του κοινού, και τους ίδιους ως συμμετέχοντες σε κάποιο καλλιτεχνικό δρώμενο. Η απάντηση είναι απλή και ακούει στους όρους, έλλειψη προσβασιμότητας και έλλειψη ενσυναίσθησης. 

Η τέχνη, εν προκειμένω, θα προάγεται πραγματικά στην χώρα μας, αν καταστήσουμε όλους τους χώρους της προσβάσιμους, ώστε οι ανάπηροι να μπορούν απαρατήρητοι, με ασφάλεια, αυτόνομα και με αξιοπρέπεια να προσβαίνουν είτε ως μέρος του κοινού, είτε ως καλλιτέχνες, στους χώρους όπου παράγεται ο πολιτισμός.'' 

Δεσμευτήκαμε να είμαστε καλλιτέχνες με άποψη, λειτουργώντας ακτιβιστικά, με ευγένεια… όχι με ηττοπάθεια. Να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου, όσο κι αν αυτό φαντάζει δύσκολο στην εποχή μας. Άλλωστε πίσω από τους μεγάλους καλλιτέχνες, υπάρχει μια ιστορία υπέρβασης.»