«Η Παναγία των Λεπρών» - Ποίημα του Μ. Κάρλα

Φωτό: Νικ. Δραπανιώτης

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΠΡΩΝ
Η Παναγία των λεπρών σαν ζωγραφιά στον κάμπο
Με το σταυρό της στην κορφή, το σήμαντρο στο δέντρο
Με το χωράφι των νεκρών και με το χωνευτήρι
Και τα χαλάσματα πιο κει των καταφρονεμένων.

Τα βράδια του καλοκαιριού στ’ απέραντο ακρογιάλι

Περιδιαβαίνουν οι πολλοί κι οι λίγοι αγναντεύουν

αντίκρυ την Ανατολή καράβι τα όνειρά τους

να γιάνει η πούλια τις πληγές κι ο Αυγερινός τον πόνο

κι απ’ τα καλούδια της ψυχής ανασασμό να παίρνουν.

Κι άρχιζαν το νυχτέρι τους με του μυαλού τα φάδια.

Η Πουλουδίτσα το χωριό να φέρνει μπρος στο κύμα

Να περπατά μες στα στενά μιλώντας στις κυράδες

Κι ο Ζαχαριάς να ξεκινά πάντα πικρό τραγούδι 

για τη μικρή π’ αγάπησε κι έχασε απ’ την αρρώστια.

Κι έπαιρνε ο αγέρας τους καημούς κι η θάλασσα

 

τις στράτες να πάνε χαιρετίσματα στους ζωντανούς του κόσμου.

Μανώλης Νικ. Κάρλας

 

Η Παναγία των Λεπρών μέσα στα αρμυρίκια στην παραλία του Λεπροκομείου Καρλοβάσου, στην αμμουδιά του Ξηρόκαμπου όπως την έλεγαν οι παλαιότεροι. Ανύσταχτη κι ορθόπλωρη στο κύμα. (Φωτογραφίες: Νικ. Δραπανιώτης)