Γι’ αυτή τη τελευταία εκδοχή θέλω να γράψω δυο λόγια: Αφορμή μου έδωσε το βασικό επιχείρημα που βρήκαμε μπροστά μας δια στόματος της διοικήτριας του Νοσοκομείου στην πρόσφατη επίσκεψη - περιοδεία του ΚΚΕ εκεί, όταν προσπαθήσαμε να υποστηρίξουμε την θέση μας ότι στον 21ο αιώνα (με τόσα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα, με τόσο διαθέσιμο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και βεβαίως με τόσο δημόσιο πλούτο από τη δουλειά όλων των εργαζομένων, που γεμίζει τα σεντούκια των ομίλων ή πάει για ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς), μπορούμε να έχουμε ένα σύστημα υγείας αντάξιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δημόσιο και δωρεάν για όλους.
Ποιο ήταν το επιχείρημα – απάντηση της διοικήτριας; «Ναι, γι’ αυτό έχουμε δημόσια Νοσοκομεία και προσπαθούμε να καλύπτουμε τις ανάγκες όσο μπορούμε, αλλά παράλληλα πρέπει να έχει ο καθένας το δικαίωμα στην επιλογή ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό θεραπευτήριο ή στους αντίστοιχους γιατρούς». Βεβαίως την συμβουλέψαμε να μην το χρησιμοποιεί γιατί δεν αντέχει στην απλή λογική, αλλά καλά είναι να το αναλύσουμε λίγο παραπάνω:
 |
| Κώστας Τζίχας |
1) Για να έχει δικαίωμα επιλογής κάποιος, πρέπει να έχει τουλάχιστον δυο ισοδύναμες εναλλακτικές λύσεις: Στην προκειμένη περίπτωση, να έχει ένα πλήρες από κάθε άποψη δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας από τη μια και αντίστοιχες ιατρικές επιχειρήσεις από την άλλη, για να επιλέξει.
Με βάση την καθημερινή συλλογική εμπειρία, η πρώτη εναλλακτική απλούστατα δεν υπάρχει ή για να μην είμαστε απόλυτοι υπάρχει στο 30, 40, άντε στο 50% σε κάποιες περιπτώσεις. Στο 100% δεν υπάρχει ούτε καν στα Πανεπιστημιακά ή στα μεγαλύτερα Νοσοκομεία της χώρας. Αντίθετα η δεύτερη εναλλακτική είναι πλήρης (κάτι σαν «ανοίξαμε και σας περιμένουμε»). Άρα σε τελική ανάλυση, δεν μιλάμε για επιλογή, αλλά για αναγκαστικό μονόδρομο. Πόσοι από μας ή από το περιβάλλον μας δεν το έχουμε πάθει;
2) Είναι δυνατόν να υπάρξουν σ’ αυτή τη μορφή, (που ως «υπόθεση εργασίας» περιγράφουμε), οι δυο εναλλακτικές λύσεις στις σημερινές καπιταλιστικές (ήτοι κερδοσκοπικές) συνθήκες; ΟΧΙ, γιατί η ανάγκη για κέρδη από τον τομέα της Υγείας είναι που οδηγεί στις πολιτικές απαξίωσης του δημόσιου συστήματος Υγείας. Με απλά λόγια τα κέρδη των ιατρικών μονοπωλιακών ομίλων υπαγορεύουν την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των δημόσιων Νοσοκομείων. Άρα όλα κρίνονται από το ποιος έχει το πάνω χέρι στην οικονομία. Ποιος κάνει ταμείο. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι ή οι εργαζόμενοι, ο λαός;
3) Και για να το κάνουμε ακόμη πιο λιανά: Είσαι στη Σάμο και έχεις ανάγκη μια απλή οφθαλμολογική επέμβαση. Το Νοσοκομείο δεν έχει οφθαλμίατρο, ούτε σύγχρονα μέσα τέτοιων επεμβάσεων. Ποιες είναι οι επιλογές σου; Η εξής μία: Η Αθήνα. Σε δημόσιο αν είσαι τυχερός και βρεις σειρά ή «εν τη παλάμη και…» σε ιδιωτικό Νοσοκομείο. Το ίδιο ισχύει, για πιο σοβαρές ανάγκες αλλά και πιο απλές, όπως μια μαγνητική τομογραφία κλπ.
Σε τελευταία – τελευταία ανάλυση, έχουμε όντως δυο επιλογές:
· Από τη μια τα διαλυμένα Νοσοκομεία που χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα όσο μας κυβερνούν τα ιδιωτικά συμφέροντα που πλουτίζουν από τον ανθρώπινο πόνο και οι κυβερνήσεις τους κάθε απόχρωσης και σύνθεσης.
· Από την άλλη ένα μαζικό, αποφασιστικό εργατικό - λαϊκό κίνημα που θα κερδίζει κατακτήσεις στη κατεύθυνση ενός Αποκλειστικά Δημόσιου και Δωρεάν Συστήματος Υγείας για όλους, με το λαό στο τιμόνι της οικονομίας και της εξουσίας.
Μια πρώτη απάντηση μπορούμε να δώσουμε στις επερχόμενες εκλογές, ψηφίζοντας για ΚΚΕ ισχυρό, γιατί μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό και το ΚΚΕ αποτελεί συνεπή δύναμη στο πλευρό του και ακλόνητη εγγύηση για το σήμερα και το αύριο.
Κώστας Τζίχας
Μέλος της Τ.Ε. Σάμου του ΚΚΕ
Δημοτικός Σύμβουλος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου