Ο μεγάλος Γάλος ηθοποιός Αλαίν Ντελόν, είχε δηλώσει παλαιότερα σε συνέντευξή του ότι είναι υπέρμαχος της ευθανασίας. Το 2017 εγκατέλειψε την καλλιτεχνική του καριέρα και δυο χρόνια αργότερα έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο. Επανήλθε μερικώς, αλλά πέρυσι, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξη του στην Ελβετική TV είπε: "Από μια ηλικία και μετά, η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι το πιο λογικό και φυσικό πράγμα. Έχουμε το δικαίωμα να φύγουμε αθόρυβα από αυτόν τον κόσμο, χωρίς την στήριξη από νοσοκομείο ή μηχανήματα υποστήριξης της ζωής”.
Αλλά τι είναι η ευθανασία; Η πρώτη αναφορά στην ενέργεια αυτή, έγινε από τον Άγγλο φιλόσοφο Φράνσις Μπέικον τον 16ο αιώνα, ο οποίος έγραψε ότι “…το έργο της ιατρικής είναι η αποκατάσταση της υγείας και η καταπράυνση των πόνων, όχι μόνο όταν η καταπράυνση αυτή μπορεί να οδηγήσει στη θεραπεία, αλλά και όταν μπορεί να εξασφαλίσει έναν εύκολο και γαλήνιο θάνατο”. Η θέση του αυτή -όπως ήταν φυσικό- προκάλεσε πολλές διαμάχες και σφοδρές αντιθέσεις, κυρίως από την εκκλησία, όπου σύμφωνα με την οποία μόνον ο Θεός μπορεί να διαχειρίζεται τη ζωή και τον θάνατο και αφού ο πόνος έχει αξία για τη σωτηρία της ψυχής, σε κανένα δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει.
Σύμφωνα με τη Βιοηθική τρία είναι βασικά τα είδη της ευθανασίας:
α) Η εκούσια ευθανασία. Όταν το άτομο εκφράζει ρητώς την επιθυμία για τερματισμό της ζωής του και αναθέτει την διαδικασία σε τρίτο άτομο που είναι συνήθως γιατρός.
β) Η μη εκούσια ευθανασία . Όταν το άτομο δε μπορεί να πάρει το ίδιο την απόφαση, γιατί είναι σε κωματώδη κατάσταση ή γιατί αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα.
γ) Η ακούσια ευθανασία. Όταν το άτομο έχει εκφράσει κάποια στιγμή στο παρελθόν την επιθυμία να διατηρηθεί στη ζωή με όλα τα μέσα, ανεξάρτητα με την κατάσταση της υγείας του και παρόλα αυτά του επιβάλλεται ευθανασία.
Η ευθανασία διακρίνεται επίσης σε άμεση, όταν ένας γιατρός θα χορηγήσει κατάλληλη θανατηφόρο ουσία στο άτομο και σε έμμεση, όταν εκτελείται ιατρικώς ενδεδειγμένη πράξη, αλλά σε υπέρμετρη δοσολογία, με σκοπό να ανακουφιστεί το άτομο, εάν υποφέρει. Επίσης η ευθανασία μπορεί να είναι υποβοηθούμενη, δηλαδή να δοθεί στο άτομο κάποιο μέσο (θανατηφόρα δόση/μηχάνημα) και να το χρησιμοποιήσει το άτομο που θέλει να τερματίσει τη ζωή του.
Η διαδικασία της ευθανασίας όμως, θα μπορούσε μεταφορικά να εφαρμοστεί και στην πολιτική ζωή. Είτε αυτή αφορά πολιτικούς σχηματισμούς, είτε πολιτικά πρόσωπα. Δηλαδή, να εφαρμόζεται μια “πολιτική ευθανασία”!...
Στην χώρα μας, παρατηρείται το φαινόμενο, πολιτικοί σχηματισμοί να εκλεγούν να κυβερνήσουν με συνθήματα περί αλλαγής και με απίστευτες υποσχέσεις . Όταν όμως ήλθαν στην εξουσία, άσκησαν καταστροφικές -εκ του αποτελέσματος- πολιτικές. Και παρόλα αυτά, να επιζητούν επίμονα την επιστροφή τους στην εξουσία καταφεύγοντας σε άκρατο λαϊκισμό, υποσχέσεις ανεφάρμοστες, αλλά και συκοφαντικές μεθόδους, που καταντούν επικίνδυνες για την δημοκρατική σταθερότητα.
Επίσης παρατηρείται το φαινόμενο, πολιτικοί, στελέχη αποτυχημένων πολιτικών σχηματισμών, που δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στην άσκηση του κυβερνητικού έργου που τους ανατέθηκε τότε (από ανεπάρκεια ή από ιδιοτέλεια ή από ιδεοληψίες), να επιμένουν να είναι στο προσκήνιο και να ζητούν ξανά την ψήφο του λαού.
Το επιχείρημα της εμμονής τους για την παρουσία τους στο πολιτικό προσκήνιο, είναι ότι για την αποτυχία τους ή για την καταστροφική παρουσία τους, ευθύνονται οι άλλοι, οι ξένοι, οι πολιτικοί τους αντίπαλοι ή η διαπλοκή... Ένα άλλο επιχείρημα τους είναι ότι “έμαθαν από τα λάθη τους”, λες και η υψίστης ευθύνης άσκηση κυβερνητικής εξουσίας, είναι μια συνηθισμένη εκπαιδευτική διαδικασία!...
Ο λαός μας, ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση, αλλά ακόμα και σήμερα, έχει γίνει μάρτυρας του επαναλαμβανόμενου αυτού φαινομένου.
Σε αυτές τις περιπτώσεις είτε πρόκειται για πολιτικούς σχηματισμούς, είτε για πολιτικά πρόσωπα, μια “πολιτική ευθανασία” θα αποτελούσε μια λύση! Πολιτική ευθανασία είτε “εκούσια”, δηλαδή αυτοβούλως και με γνώμονα την ενσυναίσθηση, να αποσυρθούν από την εκ νέου διεκδίκηση της εξουσίας, είτε στην περίπτωση που επιμένουν , να τους επιβάλλει “ακούσια” πολιτική ευθανασία ο κυρίαρχος Λαός με την καθοριστική ψήφο του!...
Ο Σαίξπηρ είχε πει: “Αυτός που πεθαίνει, με τον θάνατό του, ξεπληρώνει κάθε του χρέος”. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική.
Ο αποτυχημένος πολιτικός σχηματισμός ή πολιτικός που «πεθαίνει» πολιτικά, ξεπληρώνει κάθε του χρέος!...
*Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
Καθηγητής Καρδιολογίας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου