το φτωχοκάικο του Ιωσήφ και της Μαρίας
ναυάγησε, θαμπώματα, στο Αρχιπέλαγος,
μπορεί και δίπλα μας, στον Επταστάδιο,
ανάμεσα Χίο και Τσεσμέ ή Αϊβαλί και Λέσβο,
απ’ τους αέρηδες κι από τα κύματα ως τους ανθρώπους.
Και το θείον Βρέφος, Ελπίδα αγέραστη,
Γεννήθηκε σε φάτνη από φύκια και κοχύλια του γιαλού,
σε σπήλαια θαλασσινά της χαμένης μας Ατλαντίδας,
με τα ξαγρυπνισμένα γλαρόνια και τ’ αγριοπερίστερα,
με τους πεντάκτινους αστερίες και τους ιππόκαμπους
μαγικό φωτοστέφανο στην σεισμόπληκτη οροφή τους,
Μ’ αγγέλους πυρίπνοους αθώα προσφυγόπουλα
που έπνιξαν, χρόνια τα χρόνια, στις παγκόσμιες θάλασσες,
οι Έμποροι των Εθνών και οι Κοινωνίες των Προθύμων
και με ποιμένες τους απλούς και τους καθημαγμένους,
τους ορθρίζοντες στη φωτιά με το τραγούδι των σκλάβων.
Καλήν Εσπέραν Αδελφοί
κι αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη Θεία Γέννηση
να πω στο σπιτικό σας.
Εις Έτη Πολλά και επί Γης Ειρήνη.
Μανώλης Νικ. Κάρλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου