Το Φεστιβάλ άνοιξε με χαιρετισμό από τον Μανώλη Τσακουμάκη, μέλος του Τ.Σ. Σάμου της ΚΝΕ, που αρχικά στάθηκε στην ιστορία και το σύνθημα του Φεστιβάλ σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα:
«Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως το Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή έχει κατακτήσει τη δική του ιστορία. Οι σκηνές και οι χώροι του Φεστιβάλ έχουν συνδεθεί με όλες τις μεγάλες και σημαντικές στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας. Στα 47 του χρόνια έχει καταφέρει να καθιερωθεί ως μία πλούσια πολιτιστική παρέμβαση.»
Ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στους όρους δουλειάς που αντιμετώπισαν για άλλο ένα καλοκαίρι οι εργαζόμενοι στον τουρισμό – επισιτισμό, την ένταση της εκμετάλλευσης που κρύβεται πίσω από τη φανταχτερή βιτρίνα των κερδών του τουριστικού κεφαλαίου, αλλά και στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, που γίνεται χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας της υγείας μαθητών, γονιών, εκπαιδευτικών, χωρίς καμία πρόβλεψη για την αναπλήρωση των κενών που άφησε πίσω της η τηλεκπαίδευση.
Ακολούθησε η πολιτική ομιλία από τον Βαγγέλη Μαρούπα, μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ, που ξεκίνησε τιμώντας τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, που με το έργο του «έπιασε το σφυγμό μιας εποχής που πλέον το καπιταλιστικό σύστημα έχει σαπίσει, δεν έχει να προσφέρει τίποτα παρά πολέμους, θάνατο, φτώχεια, ανεργία.»
Ενώ συνέχισε προβάλλοντας την πρόταση του Κόμματος, τις θέσεις του για το σύνολο των εξελίξεων και τη μεγάλη συμβολή της καθημερινής δράσης του στο εργατικό – λαϊκό κίνημα. Ανάμεσα σε άλλα σημείωσε: «Το μέλλον μπορεί να είναι και θα είναι ο σοσιαλισμός. Η κοινωνία που οι παραγωγοί του πλούτου θα είναι και ιδιοκτήτες του. Γιατί σήμερα άλλος δουλεύει και παράγει τον πλούτο και άλλος τον καρπώνεται. Οι εργάτες που δουλεύουν, που δεν μπορούν να πάνε διακοπές, αντιμετωπίζουν τους χαμηλούς μισθούς, την έλλειψη μέτρων υγείας και ασφάλειας, την ακρίβεια και άλλα. Και τα αφεντικά, χωρίς να δουλεύουν ζουν βασιλικά. Γυρνάνε στη Μύκονο και την Κυανή Ακτή, την ώρα που εμείς το σκεφτόμαστε να πάμε μονοήμερη. Έχουν ποδοσφαιρικές ομάδες και δίνουν τεράστια ποσά και πολλά άλλα. Και χωρίς να έχουν δουλέψει. Γιατί έχουν δουλέψει άλλοι γι’ αυτούς.
Τι έχουν αυτοί που δεν έχουμε εμείς; Τα μέσα παραγωγής. Γι’ αυτό πρέπει να τους τα πάρουμε. Έτσι γινόμαστε αφέντες στον τόπο μας, κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε. (...) Η καπιταλιστική ιδιοκτησία είναι εμπόδιο. Το προοδευτικό είναι η κοινωνική ιδιοκτησία.»
Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ περιηγήθηκαν στους χώρους του, διαβάζοντας τα ταμπλό της έκθεσης με θέμα τις φυσικές καταστροφές, διαλέγοντας ανάμεσα σε δεκάδες νέες και παλιότερες εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσουν. Ενώ πολλοί είχαν την ευκαιρία να συστηθούν με το σκάκι και να δοκιμάσουν τις δυνατότητες τους σε αυτό, με τη συμβολή του Σκακιστικού Ομίλου Σάμου «Μέλισσος».
Το αντάμωμα αυτό είναι σίγουρο, πως γέμισε όλους και όλες με αισιοδοξία και πείσμα για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας σε όλους τους χώρους!
Ομιλία Βαγγέλη Μαρούπα στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ- Οδηγητή στο Βαθύ
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Θα ξεκινήσουμε από το μεγάλο απόντα Μίκη Θεοδωράκη, που πρόσφατα πέθανε πλήρης ημερών. Και κυρίως πλήρης έργων, προσφοράς. Οπότε καλύτερα να διορθώσουμε και να αναφερθούμε στο Μίκη που θα είναι πάντα παρόν με το έργο του. Ένα έργο που έπιασε το σφυγμό μιας εποχής που ακόμα διατρέχουμε. Μιας εποχής που πλέον το καπιταλιστικό σύστημα έχει σαπίσει, δεν έχει να προσφέρει τίποτα παρά πολέμους, θάνατο, φτώχεια, ανεργία. Μιας εποχής που χαράζει και που είναι ώριμο να ανατραπεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Είναι ώριμο να γίνει αυτό που έγραψε ο Μαρξ: το πέρασμα από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας. Είναι ώριμο το παλιό να πέσει, να πάρει τη θέση του στο μουσείο, το καινούριο να ανατείλει, ο σοσιαλισμός- κομμουνισμός.
Αυτή την εποχή, που ακόμα διανύουμε, παρά το προσωρινό πισωγύρισμα, εξέφρασε με το έργο του ο Μίκης. Γι’ αυτό θα είναι παρόν δίπλα μας, γιατί το έργο του θα συνεχίζει να εκφράζει την πάλη των αδικημένων, τους πόθους και τις αγωνίες των καταπιεσμένων. Όπως ήταν παρόν με το έργο του και τους αγώνες του στις μεγάλες στιγμές της πάλης του λαού μας: στην ΕΑΜική αντίσταση, στην εποποιία του ΔΣΕ, στην αντιδικτατορική πάλη. Παρόν και όρθιος στους διωγμούς του λαού μας, με την εξορία του στη γειτονική Ικαρία, το πέρασμα του από το κολαστήρι της Μακρονήσου, τη Γυάρο. Με το έργο του μας αφήνει τεράστια κληρονομιά, που αν μπορεί κανείς να τη δει μέσα από μια φράση, θα μπορούσε να διαλέξει τη φράση του τεράστιου Γιάννη Ρίτσου: «(ότι ο Μίκης) έφερε την ποίηση στο τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί.»
Αλλά και ο Μίκης πήρε από το λαό μας, πήρε από την εργατική τάξη, πήρε από την πρωτοπορία της, από το ΚΚΕ. Στην προσωπική του επιστολή προς το ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το σ. Δημήτρη Κουτσούμπα, είναι συγκλονιστική φράση που έγραψε ότι «Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν από το μυαλό οι λεπτομέρειες και μένουν τα ‘Μεγάλα Μεγέθη’. Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά, τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτό τον κόσμο σαν κομμουνιστής».
Αυτός ήταν ο Μίκης. Και αυτό είναι το ΚΚΕ, το κόμμα της εργατικής τάξης, που επειδή ακριβώς εκφράζει τις αγωνίες του λαού μας, τα δίκια του, την πεποίθηση ότι η εκμετάλλευση πρέπει να καταργηθεί και θα καταργηθεί, γι’ αυτό και βγάζει από τα σπλάχνα του μεγέθη τεράστια που ακτινοβολούν.
Τιμάμε το Μίκη που τραγούδησε τη ζωή, την τόλμη, τις πράξεις αυτών που κόντρα στις δυσκολίες προχωρούν μπροστά, που «αρνούνται να τους κάνουν ότι θένε, αρνούνται να πνιγούν στην καταχνιά». Τραγούδησε τους ανθρώπους που παλεύουν για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό. Να ζεις , να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό. Με αυτό το σύνθημα το Κόμμα και η ΚΝΕ στα πλαίσια του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ- Οδηγητή τιμά το Μίκη, αλλά και όλη τη δρακογενιά, της οποίας ήταν μέλος. Με την πάλη μας για να πάει ο τροχός της ιστορίας μπροστά.
«Σώπα όπου να’ ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» μελοποίησε ο Μίκης τους στίχους του Ρίτσου. Και η πάλη μας συμβάλει στο να σημάνουν μια ώρα αρχύτερα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Το Κόμμα μας βγαίνει πιο δυνατό από το 21ο συνέδριό του. Παρά την πανδημία αλλά και τις σημαντικές πολιτικές παρεμβάσεις και αγώνες που έγιναν, όπως οι εργατικοί αγώνες ενάντια στο νομοσχέδιο για την κατάργηση του 8ώρου, καταφέραμε να κάνουμε συνέδριο. Με πλούσια και ουσιαστική εσωοργανωτική συζήτηση. Ποιο άλλο κόμμα μπορούσε να κάνει συνέδριο σε αυτές τις συνθήκες; Κανένα, όλοι τα ανέβαλαν. Εμείς τα καταφέραμε!
Γιατί θέλουμε το ΚΚΕ να είναι δυνατό πολιτικά- ιδεολογικά- οργανωτικά. Πατώντας στέρεα στις συλλογικές επεξεργασίες που έχουμε κάνει να είμαστε δυνατοί, παντός καιρού, ικανοί να ανταπεξέλθουμε στις καμπές της ταξικής πάλης. Είτε μιλάμε για άμπωτη, είτε για πλημμυρίδα. Να είναι παντός καιρού, νους, καρδιά και οργανωτής της εργατικής λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό.
Θέλουμε να είμαστε πιο απαιτητικοί από τον εαυτό μας. Δεν είναι μικρό πράγμα το ότι αντέχουμε σε συνθήκες που όλα τα σκιάζει η φοβέρα και το σκοτάδι της αντεπανάστασης, της ήττας του ΔΚΚ. Αλλά δε μας αρκεί. Ξαναλέμε, θέλουμε να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας μπροστά. Και θέλουμε να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας.
Από αυτή τη σκοπιά αξιολογούμε τα αποτελέσματα της δράσης μας, έχοντας στραμμένο το βλέμμα μας στο φωτεινό μέλλον που αξίζει στην ανθρωπότητα, στη νέα γενιά. Για παράδειγμα οι μεγάλοι εργατικοί αγώνες ενάντια στην κατάργηση του 8ωρου δεν είναι χαμένοι, και ας ψηφίστηκε. Αφήνουν παρακαταθήκη. Δε νομιμοποιήθηκε η κυβέρνηση για αυτό που ψήφισε, δεν πέρασε η επαίσχυντη προπαγάνδα της. Η εργατική τάξη έδωσε μάχη, δεν παραιτήθηκε από τα δίκια της. Και επειδή έγιναν αυτά γι’ αυτό μπορούμε και μιλάμε για μάχη για να μην εφαρμοστεί ο νόμος να μείνει στα χαρτιά. Αλλιώς, αν δεν είχαμε κάνει τίποτα, όχι μόνο θα ήταν πιο δύσκολο σήμερα να οργανωθεί η μάχη, αλλά θα υπήρχαν σκυμμένα κεφάλια.
Αν το θέλετε οι μεγάλοι αγώνες που μνημονεύουμε, που δείχνουν τη δύναμη της οργάνωσης, τη δύναμη της εργατικής τάξης, τη δύναμη του λαού μας, δεν ήταν όλοι νικηφόροι. Αλλά και μόνο το ότι δόθηκαν άφησαν παρακαταθήκη, κληρονομιά στους νεότερους, όπλα και εφόδια για το μέλλον.
Λέει ένα σύνθημά μας: «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός». Και πράγματι το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι ο καπιταλισμός που έχει παρασαπίσει.
1. Το μέλλον της νέας γενιάς δεν μπορεί να είναι οι πόλεμοι. Δεν μπορεί να είναι αυτό που λέει ο ποιητής «και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ». Δεν μπορεί να είναι το να γίνει κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Γιατί η πολιτική της εμπλοκής της χώρας στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς εκεί οδηγεί. Μια πολιτική που από κοινού υπηρετούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και λοιποί συγγενείς.
2. Το μέλλον της νέας γενιάς δεν μπορεί να είναι η δουλειά ήλιο με ήλιο, για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς ΣΣΕ, χωρίς δικαιώματα. Δεν μπορεί να είναι η στρατιά ανέργων, νέων ανθρώπων που έχουν τη γνώση και τη δύναμη να στύψουν την πέτρα, και που η πολιτική του κεφαλαίου τους κρατά στο περιθώριο της ζωής.
3. Το μέλλον της νέας γενιάς δεν μπορεί να είναι η αμορφωσιά, η παιδεία της αγοράς, με τους διαρκώς εντεινόμενους ταξικούς φραγμούς. Δεν μπορεί να είναι υγεία για λίγους, που η πρόσβαση στο αγαθό αυτό να εξαρτάται από την τσέπη του καθένα. Δεν μπορεί να είναι το μέλλον η δουλειά από τα 16 προς όφελος των ξενοδοχειακών ομίλων. Η θέση των 16άρηδων είναι στο σχολείο. Δεν είναι το μέλλον η νέα γενιά να είναι οι δούλοι του 21ου αιώνα.
4. Το μέλλον της νέας γενιάς δεν μπορεί να είναι η ναρκοκουλτούρα.
5. Το μέλλον της νέας γενιάς δεν μπορεί να είναι ένα περιβάλλον που η δίψα του κεφαλαίου για κέρδη και η αναρχία που χαρακτηρίζει τον καπιταλισμό, το καταστρέφουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Το μέλλον μπορεί να είναι και θα είναι ο σοσιαλισμός. Η κοινωνία που οι παραγωγοί του πλούτου θα είναι και ιδιοκτήτες του. Γιατί σήμερα άλλος δουλεύει και παράγει τον πλούτο και άλλος τον καρπώνεται. Οι εργάτες που δουλεύουν, που δεν μπορούν να πάνε διακοπές αντιμετωπίζουν τους χαμηλούς μισθούς, την έλλειψη μέτρων υγείας και ασφάλειας, την ακρίβεια και άλλα. Και τα αφεντικά, χωρίς να δουλεύουν ζουν βασιλικά. Γυρνάνε στη Μύκονο και την Κυανή Ακτή, την ώρα που εμείς το σκεφτόμαστε να πάμε μονοήμερη. Έχουν ποδοσφαιρικές ομάδες και δίνουν τεράστια ποσά και πολλά άλλα. Και χωρίς να έχουν δουλέψει. Γιατί έχουν δουλέψει άλλοι γι’ αυτούς.
Τι έχουν αυτοί που δεν έχουμε εμείς; Τα μέσα παραγωγής. Γι’ αυτό πρέπει να τους τα πάρουμε. Έτσι γινόμαστε αφέντες στον τόπο μας, κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε. Αλλιώς σκεφτείτε ορισμένες περιπτώσεις:
Πχ1 Ας πούμε ότι η εργατική τάξη δεν έχει στην ιδιοκτησία τα μέσα παραγωγής: λιμάνια, εργοστάσια, ναυπηγεία κλπ, και μια φιλεργατική κυβέρνηση αποφασίζει να αυξήσει τους μισθούς. Τι θα κάνει ο καπιταλιστής; Θα πάρει τις επιχειρήσεις του, την ιδιοκτησία του σε άλλη χώρα, τόσο απλά. Αυτό για να μην παραμυθιαζόμαστε από τις εύκολες λύσεις που λανσάρει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και δυνάμεις στυλ ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Πχ2 Οι εργατικές λαϊκές ανάγκες δεν υπηρετούνται με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, για παράδειγμα η ΛΑΡΚΟ είναι χρήσιμη και αναγκαία για το λαό. Την κλείνουν όμως για να την πουλήσουν. Ή οι νησιώτες που χρειαζόμαστε ασφαλείς μεταφορές θέλουμε να δουλεύουν τα ναυπηγεία, να δουλεύει το έμπειρο εργατικό δυναμικό που έχει η χώρα στους μεταλλεργάτες. Τα συμφέροντα όμως του κεφαλαίου, επειδή υπάρχει καπιταλιστική ιδιοκτησία δε συμφωνούν. Τους συμφέρει να ναυπηγούν στην Κίνα και την Κορέα.
Πχ3 η Ενέργεια, που είναι αγαθό είναι πανάκριβη και την κάνουν ακόμα πιο ακριβή οι ΑΠΕ. Πάνε για αύξηση 50% στο ηλεκτρικό και πάνω από 70% στο φυσικό αέριο, αυξήσεις δηλαδή φωτιά που θα εντείνουν την ενεργειακή φτώχεια. Την ίδια ώρα αντί να στηρίζεται η αξιοποίηση του λιγνίτη, που η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει την αξιοποίησή του με πιο φιλικούς για το περιβάλλον όρους, προκρίνεται η απολιγνιτοποίηση και η πράσινη ανάπτυξη, που στην τελική δεν είναι τόσο φιλική στο περιβάλλον, όπως αναδεικνύει ο άναρχος σχεδιασμός με τις ανεμογεννήτριες.
Η καπιταλιστική ιδιοκτησία είναι εμπόδιο. Το προοδευτικό είναι η κοινωνική ιδιοκτησία. Σκεφτείτε το πιο κραυγαλέο για την εποχή μας παράδειγμα, τη διαχείριση της πανδημίας και τα εμβόλια. Σήμερα οι παραγωγικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί τόσο πολύ που η ανθρωπότητα μπόρεσε σε σύντομο χρονικό διάστημα να βγάλει ασφαλή εμβόλια απέναντι στον κορονοϊό. Αυτό είναι δεδομένο.
Δείτε όμως αντιφάσεις. Στο βωμό του κέρδους δεν προσφέρονται στους λαούς όλα τα ασφαλή εμβόλια, αλλά συγκεκριμένα κατόπιν μυστικών συμφωνιών. Δεύτερο υπάρχει η πατέντα που δεν επιτρέπει την ακόμα μεγαλύτερη και πιο μαζική παραγωγή εμβολίων, κάτι που θα έδινε ώθηση στον εμβολιασμό, καθώς όσο μένει ανεμβολίαστο ένα μεγάλο ποσοστό του πλανήτη μεταλλάξεις και πιο επικίνδυνες θα εμφανίζονται. Δηλαδή το κέρδος είναι εμπόδιο για να παραχθεί μαζικά κάτι που έχει ανάγκη η ανθρωπότητα. Έτσι έχουμε φαινόμενα όπως της Ινδίας που ενώ παράγει τα πιο πολλά εμβόλια παγκοσμίως, η εμβολιαστική κάλυψη είναι πολύ κάτω από 10% ή στην Αφρική που είναι εμβολιασμένο κάτω από το 3%.
Όλα αυτά είναι τα αποτελέσματα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, με το οποίο πρέπει να ξεμπερδέψουμε. Το μέλλον ανήκει στην κοινωνική ιδιοκτησία, και πάνω σε αυτή μπορεί να υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός. Με επιστημονικό σχέδιο που θα παίρνει υπόψη τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, για να μη μένουν αναξιοποίητες, και κυρίως τους νέους ανθρώπους που τους βασανίζει ο εφιάλτης της ανεργίας. Με σχέδιο που θα έχει στο επίκεντρο του την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Σκεφτείτε, με αφορμή και τις πρόσφατες πυρκαγιές, που η χώρα κάηκε παρόλο που δε φύσαγε. Το κεφάλαιο τα λογαριάζει όλα βάζοντας τα στη ζυγαριά «κόστος- όφελος». Πρακτικά μετρά τι είναι καλύτερο, μέτρα πρόληψης ή αποζημιώσεις αφού έχει γίνει η ζημιά. Και έχουν καταλήξει, όταν πρόκειται για μικρές λαϊκές περιουσίες, ότι τους συμφέρει να γίνει η ζημιά: να καούν, να πλημμυρίσουν και ότι άλλο. Γιατί στην πολιτική τους ισχύει το όπου φτωχός και η μοίρα του. Γι’ αυτό και είδαμε να λείπουν πυροσβέστες και εναέρια μέσα, να μη χρηματοδοτούνται τα δασαρχεία κλπ. Όπως σε άλλες περιπτώσεις έχουμε δει να μη γίνονται αντιπλημμυρικά έργα ή αντισεισμικά έργα ή να μη γκρεμίζουν τα ερείπια, σαν αυτό που υπήρχε λίγο παρακάτω και που στο σεισμό της 30ης Οκτώβρη έκοψε το νήμα της ζωής σε δυο νέα παιδιά. Αλλά είπαμε μεζούρα του κεφαλαίου είναι το κόστος- όφελος. Το θέμα είναι ότι αυτό είναι αντιδραστικό και δε συμβιβαζόμαστε με αυτό. Και τα φορτώνουν στην κλιματική αλλαγή. Αλλά δε λένε η κλιματική αλλαγή που φταίει και δεν έχουμε πυροσβέστες, μέτρα κατάσβεσης, μέτρα πρόληψης των πυρκαγιών. Φταίει η κλιματική αλλαγή που στα δασαρχεία έδωσαν 1.7 εκατ. € που φυσικά δεν έφτασαν;
Κεντρικός σχεδιασμός λοιπόν με εργατικό λαϊκό έλεγχο, με όργανα εξουσίας που θα έχουν επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, με πραγματική συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις και όχι απλά κάθε 4 χρόνια να διαλέγουμε ποιος εκλεκτός του κεφαλαίου θα εφαρμόζει μια αντιλαϊκή πολιτική. Με εκπροσώπους εργαζόμενους, αιρετούς και ανακλητούς και όχι το χάλι που υπάρχει σήμερα.
Όλα τα παραπάνω συνιστούν την πρόταση του ΚΚΕ. Το ερώτημα είναι μπορούν να γίνουν;
Η απάντηση είναι ναι. Γιατί μπορεί πριν από 30 χρόνια να ανατράπηκε ο σοσιαλισμός, όμως υπήρξε, η εργατική τάξη έδειξε ότι μπορεί να πάρει την εξουσία και να λύσει προβλήματα που ο καπιταλισμός δεν τα λύνει πουθενά. Γιατί υπήρξαν χώρες χωρίς ανεργία, με σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας 7 και 6 ακόμα και 5 ωρών, με παιδεία για όλους, υγεία για όλους, πρόσβαση στον πολιτισμός για όλους, στέγη, διακοπές, κοινωνίες χωρίς τον εφιάλτη των ναρκωτικών. Και αυτό πριν 30 χρόνια, με το τότε επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Φανταστείτε λοιπόν το τι μπορεί να γίνει σήμερα, την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και του 5G.
Ένα άλλο ερώτημα είναι αν θα μας αφήσουν; Όχι δε θα μας αφήσουν, αλλά ξέρουμε ότι για το δίκιο μας πρέπει να παλέψουμε, ότι το ρεαλιστικό είναι να παλέψουμε. Ρεαλιστικό δεν είναι να ζούμε με τον εφιάλτη της ανεργίας, με τον κίνδυνο του πολέμου. Ρεαλιστικό είναι να παλεύουμε. Και ξέρετε πάντα όσοι βολεύονται από την κατάσταση θα κηρύττουν το ανέφικτο της επαναστατικής πάλης. Και επειδή φέτος συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 θυμηθείτε: τρέλα ήταν η επανάσταση για το πατριαρχείο, για τους Φαναριώτες, για τους κοτζαμπάσηδες. Δεν ήταν τρέλα όμως για το λαό.
Μπορεί όμως ο λαός και η νεολαία, την εποχή των ΜΚΔ, της μεγάλης προπαγάνδας να ξεσηκωθούν; Σήμερα που φαίνεται να μην τους νοιάζει τίποτα; Η λέξη κλειδί είναι το «φαίνεται». Άλλο τι φαίνεται και άλλο το τι συμβαίνει. Γιατί υπάρχει αγανάκτηση, οργή. Γιατί το σύστημα γεννά αντιφάσεις που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Και εκεί η οργή θα ξεχειλίσει, θα φουντώσει. Το νερό θα βράζει, και το σύστημα αξιοποιώντας διάφορους πρόθυμους, εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση κλπ θα κρατά το καπάκι της κατσαρόλας στη θέση του. Όμως αργά η γρήγορα το νερό θα βράσει και θα πετάξει και το καπάκι και αυτούς που το κρατούν.
Σκεφτείτε πριν από κάθε μεγάλη επανάσταση υπήρχε φαινομενική ηρεμία, δεν κινιόταν κάτι, τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Όμως είπαμε και πριν δεν ήταν έτσι.
Έχουμε εμπιστοσύνη στο λαό μας, πολύ μεγάλη. Οι αγώνες του λαού μας στο παρελθόν μας εμπνέουν και είναι οδηγός μας για το μέλλον.
Πάρτε όμως και κάτι άλλο υπόψη. Αν δεν υπήρχε κίνδυνος για το κεφάλαιο για να ανατραπεί η εξουσία του θα σπατάλαγε τόσους πόρους για αντικομμουνιστικά προγράμματα, για μέρες της Ευρώπης, για να αποδείξει ότι τάχα ο ναζισμός, η πιο σκοτεινή ιδεολογία που γέννησε η ανθρωπότητα, εξισώνεται με τον κομμουνισμό, την πιο προοδευτική ιδεολογία που γέννησε η ανθρώπινη σκέψη; Όχι είναι η απάντηση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Μπροστά μας έχουμε δυο δρόμους. Ο ένας είναι ο δρόμος της πάλης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο δρόμος της συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Ο άλλος είναι ο δρόμος που ήδη ξέρουμε εδώ και δεκαετίες, αυτός του καπιταλισμού.
Ο δεύτερος δρόμος που υπηρετούν, με διαφορές αναμεταξύ τους, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜΕΡΑ25, ακροδεξιές γκρούπες κλπ είναι αδιέξοδος.
Ο καπιταλισμός γεννά κρίσεις. Κρίσεις που προκύπτουν από την ομαλή λειτουργία του. Δηλαδή όσο υπάρχει κερδοφορία οι καπιταλιστές επενδύουν τα κέρδη τους με σκοπό τα ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Αυτό γίνεται άναρχα, ο κάθε μονοπωλιακός όμιλος έχει το δικό του ατομικό σχέδιο. Αν όμως δεν έχει τα απαιτούμενα κέρδη προτιμά τα κεφάλαια να τα βάλει να λιμνάσουν, να μην μπουν στην παραγωγή. Εκεί δηλαδή που όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά ξεσπά η κρίση, με οδυνηρές συνέπειες για τα εργατικά λαϊκά στρώματα, που πρόσφατα ζήσαμε.
Τέτοια είναι και η σημερινή κρίση. Άλλωστε και πριν ξεσπάσει υπήρχαν σινιάλα κρίσης στις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες. Και πολύ πριν εμφανιστεί η πανδημία. Απλά η πανδημία του κορονοϊού λειτούργησε ως καταλύτης για την εκδήλωση της κρίσης, που εμφανίστηκε πιο βαθιά και πιο συγχρονισμένη.
Αλλά και στη φάση της ανάπτυξης ποιος κερδίζει; Πάλι ο λαός φορτώνεται τα βάρη. Ήδη σήμερα η συζήτηση που υπάρχει είναι το πώς θα σταλεί ο λογαριασμός της κρίσης στους λαούς. Το πώς τα όποια χρήματα δόθηκαν με αφορμή την πανδημία, θα τα πληρώσουν οι λαοί.
Δείτε, την ώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ μιλά για το ταμείο ανάκαμψης, για δις € στο λαό μας πάνε ραβασάκια από την εφορία, ακριβαίνουν τα προϊόντα, ανακοινώνουν αυξήσεις στον κατώτατο μισθό κάτω του 0,5€, δηλαδή δε θα καλύψουν ούτε την αύξηση στον καφέ. Και μάλιστα η πρόκληση είναι ότι αυτά τα δις είναι χρήματα των λαών, δε φύτρωσαν σε κανένα λεφτόδεντρο. Και πάνω στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό συνιστά πρόκληση.
Δηλαδή το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι σε αυτό το σύστημα είτε με κρίση τα βάρη φορτώνονται στους λαούς, αλλά και η ανάπτυξη έχει ταξικό πρόσημο. Κερδίζουν τα μονοπώλια, αλλά οι εργαζόμενοι και ο λαός συνεχίζουν να ζουν με τους μνημονιακούς νόμους, αλλά και τους άλλους που προστίθενται. Δείτε τώρα δεν ψήφισαν την κατάργηση του 8ωρου, ή τώρα δεν ψήφισαν νέο ασφαλιστικό, κινούμενοι στις ράγες του νόμου του ψαλιδοχέρη Κατρούγκαλου;
Σκεφτείτε τώρα που στα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής στην οικονομία, τι θυσίες έχετε κάνει και θα κάνετε για να πληρώσετε το λογαριασμό. Ένα στοιχείο μόνο είναι η ακρίβεια στα προϊόντα με το δείκτη καταναλωτή να έχει ανέβει πάνω από 12%. Και έχουμε τον υπουργό τον Άδωνη να κάνει κάλεσμα να απορροφήσουν τις αυξήσεις χωρίς όμως να κινδυνέψουν τα κέρδη τους. Δηλαδή μας δουλεύει κανονικά.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Μεγάλη πρόκληση αποτελεί η ίδια η διαχείριση της πανδημίας, που δείχνει ότι όλες οι αστικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο κινούνται και αποφασίζουν με γνώμονα τα κέρδη του κεφαλαίου, σε βάρος της υγείας του λαού. Και αυτό είναι βαρβαρότητα στην κυριολεξία.
· Είναι βαρβαρότητα οι εικόνες των ομαδικών τάφων σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Βραζιλία.
· Είναι βαρβαρότητα να αφήνονται οι ηλικιωμένοι να πεθάνουν όπως στα γηροκομεία σε Ιταλία και Σουηδία.
· Είναι βαρβαρότητα να υπάρχει κόσμος διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ, με δεμένα χέρια για να μην τραβήξει τις σωλήνες, όπως γινόταν στα νοσοκομεία της Ελλάδας και ενώ λίγα χιλιόμετρα παραπέρα υπήρχαν ιδιωτικά νοσοκομεία παλάτια άδεια. Και δεν τόλμησαν να επιτάξουν τον ιδιωτικό τομέα υγείας και ας πέθαινε ο κόσμος.
Αυτή η βαρβαρότητα είναι η πολιτική τους, είναι ο κόσμος τους. Και αυτό το σάπιο κόσμο τον απορρίπτουμε.
Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν πήρε κανένα μέτρο θωράκισης του δημόσιο συστήματος υγείας. Αντίθετα σήμερα και με βολική πρόφαση τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στους υγειονομικούς, προωθεί αντιδραστικές αλλαγές που αδυνατίζουν τα νοσοκομεία. Καμία σχέση με τις ανάγκες μας για στελέχωση των νοσοκομείων, νέες ΜΕΘ, ενίσχυση της ΠΦΥ που σήμερα είναι ανύπαρκτη. Στη Σάμο το νοσοκομείο πρακτικά μετατρέπεται σε μιας νόσου, λείπουν πάνω από 15 γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου πνευμονολόγοι σε συνθήκες πανδημίας, ΩΡΛ, οφθαλμίατροι, ενώ λείπουν και δεκάδες νοσηλευτές και προσωπικό. Και λείπουν έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργεί με στοιχειώδη ασφάλεια το νοσοκομείο. Έτσι οι εργαζόμενοι έχουν ξεχάσει και άδειες και ρεπό και δουλεύουν στο κόκκινο, όπως σε όλη την Ελλάδα.
Εφάρμοσε πρωτόκολλα μετάδοσης του κορονοϊού. Χωρίς έλεγχο στους τουρίστες, μην τυχόν και χάσουν κανένα € ξενοδόχοι και εφοπλιστές.
Δεν αραίωσε τον κόσμο στα ΜΜΜ. Τα σχολεία ανοίγουν με χειρότερους όρους παρόλο που η νέα μετάλλαξη χτυπά τις μικρότερες ηλικίες. Με μεγάλα τμήματα, ενώ υπάρχουν χώροι για πιο μικρά, που και την αραίωση των μαθητών εξυπηρετούν και πιο αποδοτικό κάνουν το μάθημα, όπως στο πειραματικό πλέον δημοτικό του Βαθιού, το ΔΣ του Πυθαγορείου και αλλού. Με λιγότερες καθαρίστριες, παρά την πανδημία και τις ανάγκες σε απολύμανση. Με πιο ελαστικά πρωτόκολλα. Σκεφτείτε εκεί που έκλεινα ένα τμήμα σχολείου με το πρώτο κρούσμα, τώρα πρέπει να έχει κορονοϊό το 50% + 1 των μαθητών. Λες και έχουμε εκλογές και όχι να αντιμετωπίσει μια απειλή για την υγεία των παιδιών μας. Γιατί δείτε η νέα μετάλλαξη δείχνει τεράστια εξάπλωση σε μαθητές ακόμα και πριν ανοίξουν τα σχολεία. Οι ΗΠΑ μετράνε 252000 κρούσματα σε μαθητές, πριν ανοίξουν τα σχολεία και ειδικά σε περιοχές που υπάρχουν χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού. Και φυσικά η κυβέρνηση αρνείται να πάρει μέτρα αραίωσης των τάξεων , που θα βοηθούσαν και στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά και των μαθησιακών κενών που έχουν συσσωρευτεί μετά από 2 χρόνια κρασαρισμένου webex. Γι’ αυτό από Δευτέρα που ανοίγουν τα σχολεία μαθητές, φοιτητές, εκαπιδευτικοί, γονείς είμαστε σε θέση μάχης.
Είναι καθαρό ότι η κυβέρνηση με την πολιτική της τροφοδοτεί τον ανορθολογισμό, θεωρίες συνωμοσίας που χαρακτηρίζουν διάφορες θεωρίες αντιεμβολιαστών. Εδώ δεν εννοούμε ένα κόσμο που φοβάται το εμβόλιο επειδή είναι καινούριο και επειδή δεν υπάρχει ΠΦΥ να τον παρακολουθήσει πριν και μετά τον εμβολιασμό, να τον ενημερώσει έτσι ώστε να μην είναι πηγή ενημέρωσης του ηλιθιότητες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και τα ΜΚΔ. Εννοούμε αυτούς που λένε ότι κορονοϊός δεν υπάρχει, ότι μας τσιπάρουν, που αρνούνται τη μετάγγιση αίματος από εμβολιασμένους. Αυτές τις ψεκασμένες θεωρίες τις έχει ενισχύσει η κυβερνητική πολιτική που στην αρχή έλεγε ότι η μάσκα δε χρειάζεται, που έλεγε να μην κάνουμε τεστ και πολλά άλλα. Είναι θεωρίες που μανατζάρει η κυβερνητική πολιτική.
Το ΚΚΕ από την αρχή έχει στηρίξει τον αγώνα των υγειονομικών. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα κήρυσσαν μορατόριουμ στις κινητοποιήσεις, όταν έλεγαν το βολικό για τη ΝΔ «θα λογαριαστούμε μετά» το Κόμμα οργάνωνε κινητοποιήσεις, οι κομμουνιστές έμπαιναν μπροστά. Για παράδειγμα όλοι θυμόμαστε την εικόνα στο Σύνταγμα στην περσινή Πρωτομαγιά, μια εικόνα που έκανε το γύρο του κόσμου.
Το ΚΚΕ και σήμερα διεκδικεί ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, διεκδικεί αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας για όλους, με έμφαση στην πρόληψη. Είναι αλληλέγγυο με τις κινητοποιήσεις των υγειονομικών, αποκαλύπτει την υποκρισία της κυβέρνησης, που πετάει εκτός ΕΣΥ ανθρώπους που λίγο καιρό πριν, υποκριτικά, αποκαλούσε ήρωες.
Το ΚΚΕ είναι υπέρ των μαζικών εμβολιασμών, με όλα τα ασφαλή εμβόλια. Αλλά τα εμβόλια δεν είναι το μόνο όπλο, ειδικά αφού οι μεταλλάξεις μειώνουν την απόδοσή τους. Μαζικοί εμβολιασμοί αλλά και ενίσχυση του συστήματος υγείας. Γιατί το εμβόλιο είναι όπλο, αλλά όχι το μόνο όπλο. Δεν μπορεί να είναι το σύστημα υγεία μιας νόσου και έτσι να έχουν κάνει ξανά την εμφάνισή τους αρρώστιες που η ανθρωπότητα είχε νικήσει, όπως η φυματίωση, η ελονοσία, να μη γίνονται κρίσιμες ιατρικές πράξεις και να έχουμε πολλούς νεκρούς, που απλά οι αστοί στατιστικά δεν τους αθροίζουν στους νεκρούς από τον κορονοϊό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές θα είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης. Σήμερα πραγματοποιήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο στη ΔΕΘ από τα σωματεία. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο γεγονός.
Και θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες σε κάθε αγώνα, για κάθε ζήτημα που βασανίζει το λαό μας.
Και κόντρα στη στρατηγική του κεφαλαίου. Και λέμε καθαρά οι άδικοι νόμοι τους θα μείνουν στα χαρτιά, θα φροντίσουμε εμείς μαζί με τους εργαζόμενους, μαζί με το λαό γι’ αυτό.
Η πρόταση του ΚΚΕ είναι η μόνη διαφορετική. Και λόγω αυτής της πρότασης αναπτύσσεται η αντίστοιχη δράση. Γιατί οι άλλοι συναινούν.
Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βγει στις ρούγες ελπίζοντας ότι ο λαός θα ξεχάσει τα αντιλαϊκά αίσχη του επειδή έχει μπροστά του τα αντιλαϊκά αίσχη της ΝΔ, να ξέρει ότι έχουν γνώση οι φύλακες.
Παρά τις διαφορές τους τα κόμματα αυτά υπηρετούν την ίδια στρατηγική: ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου, και πρόσδεση στους ευρωνατοϊκούς σχεδιασμούς.
Πάνω σε αυτό το έδαφος αναπτύσσεται η συναίνεση. Κι ας τσακώνονται για δευτερεύοντα ζητήματα. Δείτε όμως με αφορμή τον πρόσφατο ανασχηματισμό, είχε ανακοινωθεί πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ για υπουργός της ΝΔ. Και μπορεί να «έκλασε η νύφη και να σχόλασε ο γάμος», όμως δεν έκανε σε κανένα εντύπωση το προξενιό. Γιατί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τα βρίσκουν:
· Στο θέμα της πολιτικής προστασίας και της λογικής του «κόστους- οφέλους» που περιγράψαμε πριν.
· Στο θέμα της υγείας, που ο Τσίπρας είχε προτείνει κοινό υπουργό υγείας την κυρία Λινού.
· Στα εργασιακά που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το μισό νόμο Χατζηδάκη, 55 άρθρα παρακαλώ.
· Στο μεταναστευτικό που συμφωνούν στις επαίσχυντες συμφωνίες Δουβλίνου και ΕΕ- Τουρκίας, και φτιάχνουν κέντρα φυλακές. Μάλιστα το επόμενο Σάββατο εγκαινιάζουν ένα τέτοιο κέντρο φυλακή στη Ζερβού. Θα μας βρουν μπροστά τους, θα δώσουμε όλοι το παρόν στην κινητοποίηση που καλεί το ΕΚ Σάμου.
· Συμφωνούν στην πολιτική στήριξης των νατοϊκών σχεδιασμών. Βγήκε μάλιστα και ο πρέσβης, ένας είναι ο πρέσβης, και παρουσίασε τη συμβολή τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Είπε στα Βαλκάνια ότι είναι αποφασιστική συμφωνία των Πρεσπών, που ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε και η ΝΔ υλοποιεί. Για τη Μαύρη Θάλασσα και τη συμβολή της χώρας που δίνει υποδομές, όπως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που ο ΣΥΡΙΖΑ παραχώρησε και η ΝΔ αναβαθμίζει. Για την Ανατολική Μεσόγειο με τα γνωστά σχήματα του Κατρούγκαλου 3 +1 κλπ, που συνεχίζει και διευρύνει η ΝΔ.
Επομένως καμιά εντύπωση δεν κάνει ο κοινός βηματισμός τους. Σήμερα βρίσκουν κοινούς υπουργούς, αύριο μπορεί να είναι μαζί στην κυβέρνηση. Ο λαός όμως πρέπει να έχει καθαρό ότι τίποτα καλό δεν μπορεί να περιμένει είτε από τον ένα είτε από τον άλλο. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, με συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Γι’ αυτό λοιπόν στην πρώτη γραμμή της μάχης. Οι υποσχέσεις που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός δε μας ξεγελούν. Και αν κάτι υπόσχονται στο λαό, του το παίρνουν από την άλλη τσέπη. Δείτε πώς μας τα παίρνουν με το κύμα ακρίβειας.
Έχουν να περιμένουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Που θα δουν νέες φοροαπαλλαγές, ενώ τα γνωστά υποζύγια, εμείς, θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε το 95% των φόρων. Θα δουν μείωση εργοδοτικών εισφορών, για να μειώσουν λέει το μη μισθολογικό κόστος. Είναι κόστος γι’ αυτούς ο ιδρώτας των εργαζομένων που πάει στα ταμεία για να απολαύσει στα γηρατειά του αξιοπρεπή σύνταξη. Και άλλα αντίστοιχα μέτρα.
Όλες οι κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ νομοθετούν για το όφελος των λίγων. Πάρτε το παράδειγμα του ασφαλιστικού. Όλοι αυτοί τα τελευταία 20 χρόνια πρέπει να έχουν φέρει καμιά 10αριά νόμους που σώζουν το ασφαλιστικό. Και κάθε φορά νομοθετεί ο ένας πάνω στα αποκαΐδια του προηγούμενου. Τώρα ψήφισαν νόμο, που λέει στους καινούριους ασφαλισμένους ότι θα τζογάρονται οι εισφορές τους και εγγυώνται ότι μετά από 40 χρόνια θα πάρουν καλύτερη σύνταξη. Πραγματικά ποιος τους πιστεύει;
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Ζούμε στην άκρη του Αιγαίου. Και μπορεί αυτό το καλοκαίρι να μην είχαμε τις περσινές εντάσεις με τη γειτονική Τουρκία, υπήρξε σιωπηρή συμφωνία λόγω τουριστικής σεζόν, όμως τα προβλήματα, οι ανταγωνισμοί είναι παρόντες. Και οι πρόσφατες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία βάζει στο τραπέζι όλες της τις διεκδικήσεις.
Το παζάρι είναι σε εξέλιξη. Είναι στο τραπέζι ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Είναι στο στόχαστρο μονοπωλιακών ομίλων τα ενεργειακά κοιτάσματα του Αιγαίου. Και μπορεί να φτάσουμε σε συμβιβασμό είτε μετά από πολεμικό επεισόδιο είτε χωρίς αυτό, με το σπέρμα της σύγκρουσης να υπάρχει, όπως συμβαίνει με όλες τις ιμπεριαλιστικές συμφωνίες.
Οι λυκοσυμμαχίες ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν μας εξασφαλίζουν. Μάλιστα το ΝΑΤΟ έχει και συνέδριο στην Αθήνα τις επόμενες μέρες, για να σχεδιάσει τη συνέχεια της δολοφονικής του δράσης. Καμία επανάπαυση. Δείτε, η συμφωνία των Πρεσπών υποτίθεται όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι μας διασφάλιζε στα βόρεια σύνορα. Και σήμερα η Τουρκία προχωρά σε στρατιωτικές ασκήσεις με τη Βόρεια Μακεδονία, δηλαδή αποκτά πόδι στρατιωτικά στη γειτονική χώρα. Αυτό είναι ένα δείγμα από το κουβάρι των ανταγωνισμών. Και διέξοδο μπορεί να δώσει μόνο η λαϊκή πάλη και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σαν σήμερα το 2001 έγινε το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, που στάθηκε η αφορμή για να επέμβει το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Πρόσχημα καθώς επιδίωξη τους ήταν να επέμβουν σε μια περιοχή που βρίσκεται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.
Σήμερα διάφοροι αναλυτές μιλάνε για αποτυχία των ΗΠΑ να εξάγουν τη δημοκρατία στο Αφγανιστάν. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι η ΕΕ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες. Εξωραΐζουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ότι τάχα γίνονται για δημοκρατικά ιδανικά και όχι για τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Δηλαδή μας λένε ότι οι ΗΠΑ που έχουν ενορχηστρώσει και στηρίξει δεκάδες πραξικοπήματα ανά τον κόσμο ότι είναι εξαγωγείς δημοκρατίας. Ότι η ΕΕ που διατηρεί κομμουνιστικά κόμματα στην παρανομία, ότι πρέπει να ενδιαφέρεται για ιδανικά. Μας λένε ότι αυτοί που στήριξαν τους σκοταδιστές μουτζαχεντίν, ενάντια στην προσπάθεια του λαού του Αφγανιστάν να στήσει λαϊκή εξουσία, με τη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, ότι τους πιάνει πόνος για την κατάσταση των γυναικών κλπ. Είναι υποκριτές.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σε λίγες βδομάδες, στις 30 Οκτώβρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το φονικό σεισμό στη Σάμο, που στέρησε τη ζωή από 2 νέα παιδιά. Το νησί ακόμα δεν έχει επουλώσει τις πληγές του. Σχολεία είναι σε κοντέινερ, το οδικό δίκτυο έχει ζημιές, κόσμος δεν έχει αποζημιωθεί και άλλα.
Δεν ξεχνάμε, είμαστε εδώ και διεκδικούμε την ουσιαστική στήριξη του κόσμου που χτυπήθηκε, την αποκατάσταση των ζημιών, το να υπάρχουν μέτρα αντισεισμικής θωράκισης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ» λέει ο ποιητής. Στίχος που έχει μελοποιηθεί από το Μίκη.
Το ξέρουμε το χρέος μας, το δικό μας μονόδρομο.
Ζωή δεν είναι ο συμβιβασμός με τη μιζέρια. Άλλωστε δεν έχουμε δυο ζωές για να χαρίσουμε τη μια στους εκμεταλλευτές. Γι’ αυτό πρέπει σε αυτές τις συνθήκες, που είναι δυστυχώς αρνητικός ο συσχετισμός δύναμης, να τολμάμε, να προχωράμε μπροστά. Για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Για μια κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, για το σοσιαλισμό- κομμουνισμό. Το όραμα είναι εδώ, το φάντασμα του κομμουνισμού συνεχίζει να στοιχειώνει το κεφάλαιο, παίρνουμε το νήμα από τις προηγούμενες γενιές, που ξεπέρασαν τους δικούς τους φόβους, αντιμετώπισαν τις δικές τους δυσκολίες και φάνταζαν και τότε ανυπέρβλητες, και προχωράμε. Με το χαμόγελο και την αισιοδοξία που ταιριάζει στους επαναστάτες.
Γεια χαρά!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου