«Ένας, δύο ή είκοσι δύο δήμοι στη Σάμο;» - Άρθρο του Τάσου Τρυπάκη

Ο χημικός μηχανικός Τάσος Τρυπάκης, υποψήφιος βουλευτής Σάμου στις εθνικές εκλογές του 2019, με το κόμμα "Δημιουργία Ξανά", γράφει με αφορμή τη Σάμο, για τη συχνότητα με την οποία θέτουμες λάθος στόχους στη χώρα μας. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του άρθρου του.

«Ερχόμενος για μερικές μέρες στη Σάμο, το 2019, άκουσα ότι δόθηκε μάχη, για να χωριστεί η Σάμος σε δύο δήμους, και, συζητώντας το γεγονός με έναν γνωστό μου από το Καρλόβασι, έγινε ο εξής διάλογος:

- Εγώ: Γιατί χρειάζονται δύο δήμοι στη Σάμο;
- Γνωστός: Μα, αν χρειαστείς ένα “χαρτί”, να τρέχεις στο Βαθύ να το πάρεις;
- Εγώ: Και γιατί να χρειάζεσαι κάποιο “χαρτί” το 2019, όταν όλα θα μπορούσαν να είναι ηλεκτρονικά;

Το πρόβλημά μου φυσικά και δεν είναι το αν η Σάμος χρειάζεται έναν, δύο ή είκοσι δύο δήμους. Το θέμα που θέλω να θίξω είναι ότι στην Ελλάδα, πολύ συχνά, βάζουμε λάθος στόχους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αντί να δοθεί μάχη, να γίνουν όλες οι συναλλαγές με το Δημόσιο ηλεκτρονικές και να μην ξαναπατήσουμε σε δημόσια υπηρεσία, δόθηκε μάχη, για να χωριστεί η Σάμος σε δύο δήμους.

Φοβάμαι ότι υπάρχει άλλη μια περίπτωση, που οι περισσότεροι από εμάς «κοιτάζουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος». Ακούμε συχνά στις ειδήσεις: «οι δημόσιοι υπάλληλοι ζητούν αυξήσεις», «οι συνταξιούχοι ζητούν αυξήσεις», «οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ζητούν αύξηση του κατώτατου μισθού», κ.λπ. Τα επιμέρους “δέντρα” νομίζω τα βλέπουμε όλοι μας και καταλαβαίνω την αγωνία κάποιων συμπολιτών μου να προστατέψουν το δικό τους “δέντρο”. Όμως, το “δάσος” πόσοι το βλέπουν;

Τα χρήματα που έρχονται στην Ελλάδα αποτελούν μια μικρή “πίτα”, από την οποία ο καθένας μας παίρνει ένα κομματάκι. Αυτό που ακούγεται συχνά είναι ότι ο καθένας ζητά να μεγαλώσει το δικό του κομμάτι από τη μικρή “πίτα», αλλά σχεδόν ποτέ δεν ακούγεται το πώς θα μεγαλώσουμε αυτήν την “πίτα”, έτσι ώστε να πάρουμε και εμείς μεγαλύτερο κομμάτι.

Τάσος Τρυπάκης

Μια από τις ιστορίες που θα ακούσει ένα νέο μέλος ή ένας φίλος της «Δημιουργίας» είναι ότι η οικονομία της Νότιας Κορέας αυξήθηκε κατά δεκαπέντε φορές τα τελευταία σαράντα χρόνια, δηλαδή διπλασιάζεται κάθε δέκα χρόνια. Αν είχαμε αντιγράψει τη Νότια Κορέα το 2011, τώρα θα είχαμε ΑΕΠ γύρω στα 350 δισ. ευρώ το χρόνο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανεργία, τους μισθούς και τις συντάξεις.

Όμως, τι κάνουμε λάθος, και δεν μπορούμε να αντιγράψουμε άλλες χώρες, που βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από εμάς; Θα πάρω ως παράδειγμα τον Τουρισμό, υποθέτοντας ότι στη Σάμο όλοι έχουν ακούσει δυο-τρία πράγματα για τις τουριστικές επιχειρήσεις. Συζητώντας με έναν ιδιοκτήτη ξενοδοχείου, πριν από δύο χρόνια, έμαθα ότι οι τιμές στην Τουρκία είναι τέσσερις φορές κάτω από τις τιμές της Ελλάδας. Σίγουρα, τα μεροκάματα στην Τουρκία είναι πολύ χαμηλότερα από την Ελλάδα, αλλά μήπως θα μπορούσε το κράτος να βοηθήσει τις τουριστικές (και όχι μόνο) επιχειρήσεις να μειώσουν τις τιμές;

- Θα βοηθούσε, αν μειώνονταν ο ΦΠΑ, από 24% στο 15%, σε όλη την Ελλάδα;
- Θα βοηθούσε, αν ο φόρος στα κέρδη μιας επιχείρησης μειωνόταν από το 35%, που είναι σήμερα (για κέρδη πάνω από περίπου 25,000 ευρώ/έτος), στο 10% ή 12%;
- Θα βοηθούσε, αν καταργούσαμε τον ΕΝΦΙΑ, το τέλος επιτηδεύματος και τη συνεισφορά αλληλεγγύης;
- Θα βοηθούσε, αν οι φόροι στα καύσιμα μειώνονταν στο μισό και οι τιμές της βενζίνης και του πετρελαίου ήταν 1,10 και 0.80 ευρώ το λίτρο, αντίστοιχα;

Αν είχαμε στην Ελλάδα ένα φορολογικό σύστημα με συντελεστές φιλικούς προς τις επιχειρήσεις (και όχι μόνο), οι ξενοδόχοι και οι εστιάτορες θα μπορούσαν να μειώσουν τις τιμές τους έως και 30%. Λόγω των μειωμένων τιμών η τουριστική περίοδος θα διαρκούσε περισσότερους μήνες, και αυτό θα επέφερε ακόμα περισσότερα κέρδη στις επιχειρήσεις. Τα αυξημένα κέρδη θα έπειθαν αρκετούς Έλληνες και ξένους να επενδύσουν στον Τουρισμό και πιθανώς, σε δέκα χρόνια, να είχαμε τους διπλάσιους τουρίστες, από όσους έχουμε σήμερα.

Φυσικά, από τη μείωση του ΦΠΑ, τη μείωση των φόρων στα καύσιμα και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ δεν θα επωφελούνταν μόνον οι επιχειρήσεις, αλλά όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας.

Ιδέες για ανάκαμψη και βελτίωση της Ελληνικής οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου υπάρχουν, και είναι οι ίδιες ιδέες που εφήρμοσαν άλλες χώρες πριν από εμάς. Τώρα, γιατί μερικοί συνεχίζουν να μας δείχνουν το “δέντρο” και ξεχνάνε να μας δείξουν το “δάσος”, είναι μια άλλη ιστορία. Μάλλον, φοβούνται ότι, αν μας δείξουν το “δάσος”, δεν θα ξαναεκλεγούν ή ότι θα τσακωθούν με αυτούς που δεν θέλουν να φαίνεται το “δάσος”.».