Ο Κικέρων απευθύνει επιστολή προς τον αδελφό του Κόϊντο, που διοικεί Έλληνες της Ιωνίας:
«…κατ’ αναλογίαν, σε προτρέπω να θέσεις ολόκληρο το πνεύμα σου και την καρδιά σου στην κατεύθυνση που ακολούθησες έως σήμερα: να αγαπάς αυτούς που η Σύγκλητος και ο Λαός της Ρώμης σε όρισε να εξουσιάζεις και να οδηγείς, να τους προστατεύεις με κάθε τρόπο και να επιδιώκεις την πλήρη ευτυχία τους. Εάν η τύχη κατά την κλήρωση σε είχε στείλει να διοικήσεις άγριες, βάρβαρες φυλές στην Αφρική, στην Ισπανία ή στην Γαλλία, θα ήσουν υποχρεωμένος να σκέπτεσαι για το συμφέρον τους και να αφιερώσεις τον εαυτόν σου στις ανάγκες τους και την ευζωία τους. Αλλά διοικούμε μια πολιτισμένη φυλή. Στην πραγματικότητα, την φυλή από την οποία ο πολιτισμός πιστεύεται ότι πέρασε στους άλλους και μετά βεβαιότητος οφείλουμε να αποδώσουμε τα οφέλη, πέραν άλλου, σε αυτούς από τους οποίους τα καρπωθήκαμε... Όλα όσα έχω επιτύχει τα οφείλω στις επιδιώξεις και τους τομείς ερεύνης που περιήλθαν σε εμάς από την λογοτεχνία και τις διδαχές των Ελλήνων. Ως εκ τούτου πρέπει να αναλογισθούμε ότι οφείλουμε χρέος προς αυτούς τους ανθρώπους, πέραν και επάνω από τις κοινότυπες υποχρεώσεις μας προς την ανθρωπότητα. Εκπαιδευμένοι με τους κανόνες τους, πρέπει να επιδείξουμε ενώπιόν τους, όλα όσα έχουμε διδαχθεί από τους εκπαιδευτάς μας. Ο μέγας Πλάτων, ο πρίγκιψ των διανοουμένων και των λογίων, πίστευε ότι οι πολίτες θα ήσαν ευτυχείς είτε όταν οι σοφοί και ευρυμαθείς θα ανελάμβαναν την ηγεμονία, είτε όταν οι ηγεμόνες θα κατέβαλαν όλη τους την ενέργεια για να αποκτήσουν αρετή και σοφία».
(ακριβής μετάφρασις εκ του Λατινικού και του Αγγλικού κειμένου Letters to Quintus, σελ 29-31 εκδόσεις Loeb)
Παρά ταύτα και εις αντιδιαστολήν των ανωτέρω, σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου είναι να αναδείξει, όχι την εγνωσμένη μοναδικότητα του υψηλού πολιτιστικού επιπέδου των Ελλήνων, ως αφετηρία του σημερινού Δυτικού πολιτισμού, αλλά τον ορισμό που προσέδωσε ο Κικέρων σε μια άλλη μερίδα Ελλήνων, διαχρονικής συμπεριφοράς προς τους εκάστοτε κατακτητές και διαφθορείς κάθε αξιακού κώδικος του Δυτικού πολιτισμικού οικοδομήματος. Ο Κικέρων τους ονόμαζε Γραικύλους. Στα Λατινικά: «Graeculus», μικροί/ταπεινοί Γραικοί.
Αυτή την κατηγορία των Γραικών χρησιμοποίησε ο ευφυής κατακτητής, από του 1955 και εντεύθεν, για να ορίσει τις νέες συντεταγμένες κοινωνικής αντιλήψεως, εντός των οποίων θα εδραίωνε την «προοδευτική κοινωνία», όπως αυτή διεμορφώθη και εκφράζεται σήμερα. Δηλαδή, τον απόλυτο όρο της δουλείας, τον οποίο ο Γραικύλος αποδέχεται χάριν μιας εξ αντιδανείου υποτιθεμένης «δημοκρατίας», ανίκανος να αναγνωρίσει τα προφανή στοιχεία της απόλυτης τυραννίας που του υφαρπάζει αναίσχυντα και απροκάλυπτα, ταυτότητα, ιστορία, κυριαρχία, ελευθερία, κληρονομικά δικαιώματα, αποκλειστικό πολιτιστικό παρελθόν, δικαιώματα θρησκευτικού προσδιορισμού, δικαιώματα εθνικής ιδιαιτερότητος, αλλά και τα οικονομικά του δικαιώματα ως μετόχου κάθε έννοιας πλούτου της γης που τον εξέθρεψε επί τουλάχιστον 4.000 χρόνια.
Οι Γραικύλοι αισθάνονται την παρουσία τους ως μία προέκταση του εκάστοτε κατακτητού. Όχι, δεν τον υπηρετούν απλώς. Είναι η ερμηνεία των σχεδιασμών του σε τοπική πολιτική διάλεκτο. Κατ’ αυτήν την έννοια, όταν ο Κομμισσάριος του γυάλινου polit bureau των Βρυξελλών, δίνει οδηγία «…να ενσωματωθούν οι μετανάστες το ταχύτερο δυνατόν στην τοπική κοινωνία…», οι Γραικύλοι ερμηνεύουν την «οδηγία», ως ένα passo ελευθέρας κινήσεως, προς κάθε κατεύθυνση, που θα αποφέρει οφέλη, όχι μόνον στον κατακτητή, αλλά και στον Γραικύλο που υπεραμύνεται των κοινών συμφερόντων τους. Αντικείμενο διαπραγματεύσεως αποτελεί μόνον το ύψος των χρημάτων που θα διαχειρισθεί ο Γραικύλος. Δεν είναι ζήτημα πολιτικής τοποθετήσεως. Οι Γραικύλοι δικαιούνται να ανήκουν σε οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα. Ενδεχομένως αλλάζει το ύφος παρουσιάσεως των απαιτήσεων του κατακτητού. Για παράδειγμα θα ανέφερα, ότι οι ευφυέστεροι των Γραικύλων, δεν εμπλέκονται οι ίδιοι στις ΜΚΟ που έχουν αναλάβει τον εποικισμό της Ελλάδος, την αλλοίωση της κοινωνικής συνθέσεως, την αποδόμηση του θρησκευτικού χαρακτήρα της Ελληνικής κοινωνίας και την δημιουργία προϋποθέσεων πέμπτης φάλαγγος εντός της αμυντικής περιμέτρου πληθυσμού τελούντος υπό σύγχυση. Όχι δεν ασχολούνται με αυτό το σκέλος του οράματος. Σε ένα βελτιωμένο επίπεδο, προτάσσεται η «πολιτιστική διεύρυνση»… Δηλαδή, ίσως κάποιο «ίδρυμα», ασχέτως εάν είναι ή δεν είναι συνώνυμον του περιβόητου Σώρος, αναλαμβάνει να δημιουργήσει γέφυρες μεταξύ των «πολιτισμών» της υφηλίου. Αλλά μία από τις γέφυρες αυτές αποκτά μεγαλύτερη σημασία όταν μας «ενώνει πολιτισμικά» με τους καλλιτέχνες της γείτονος προς Ανατολάς χώρας, το υψηλό πολιτισμικό παρελθόν της οποίας, έχει τόσο σημαντικά επηρεάσει τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, όπως αυτός είναι κατανοητός σήμερα… Όταν δεν έχεις πλέον έναν Liman von Sanders να σου σχεδιάσει μία αξιόλογη γενοκτονία, καταφεύγεις αναγκαστικά σε πολιτιστικές γέφυρες. Οι Γερμανοί ξέρουν να επιλέγουν. Παράδειγμα: ο Μεγαλόσταυρος του Charlemagne δεν απονέμεται στον οιονδήποτε τυχαίο. Δεν σου αποδίδεται όταν δέχεσαι το κήρυγμα του Δόκτορος Lud. Erhard εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου, αλλά μόλις εντάξεις την Ελλάδα στον οικονομικό σχηματισμό που ονειρεύτηκε ο Εθνικοσοσιαλιστής (δηλαδή ΝAZI) οικονομολόγος Walther Funk και του οποίου σχηματισμού, πρώτος Πρόεδρος της Commission διετέλεσε ο Εθνικοσοσιαλιστής (δηλαδή ΝAZI) Walter Hallstein. Οι Γερμανοί φροντίζουν πάντοτε τα «ιδρύματα» να αναλαμβάνουν στόχους «υψηλότερων ιδανικών». Ίσως γιατί ο ρόλος των «ιδρυμάτων» είναι πάντοτε ενδεδυμένος με μανδύα κατάλληλο να αποπροσανατολίσει τον Γραικύλο, του οποίου η λαιμαργία και βουλιμική ακράτεια δεν του αφήνει περιθώρια αιτιολογήσεως της σχέσεως ονομαστού – παρονομαστού, ήτοι: «καλλιτεχνική διείσδυση» προς «εθνική υπονόμευση». Και μαντέψτε… το αποτέλεσμα αυτής της σχέσεως. Ήταν πάντοτε υπέρ του παρονομαστού! Ο δε Γραικύλος, παραμένει με το χαμόγελο μιας αόριστης ευτυχίας, διότι στην «Μερσεντέ» και το «πλυντήριο Siemens» έχει αποδοθεί και ένας αέρας καλλιτεχνικός, διεθνιστικού κύρους. Ένα prestige τέλος πάντων…
Για να μην αδικούμε όμως κανέναν, με εντυπωσίασε ο τίτλος της καλλιτεχνικής βραδιάς της 11ης Αυγούστου 2019: “Harmony of Nations”, που πρόκειται να λάβει χώραν εις το Αρχαίο Θέατρο του Πυθαγορείου της Σάμου. Αφ’ ενός μεν, γιατί προς μεγάλη μου έκπληξη, αναγνωρίζει «έθνη», αφ’ ετέρου δε, διότι η ορολογία “harmony” είναι Ελληνική και πάλι, δηλαδή «Αρμονία»! Και όμως, παρά τον ενθουσιασμό μου, διερωτήθηκα πώς αντιλαμβάνεται το Γερμανικό «ίδρυμα» την «αρμονία των εθνών», την ώρα που ο Τουρκικός επεκτατισμός, εδραιωμένος στην Γερμανική συνεργασία αποδομήσεως της εθνικής συνοχής του Ελληνισμού και στην Αγγλική υποστήριξη (εξαιρουμένης της παλαιάς ηγετικής τάξεως), καταπατά «το απέραντο γαλάζιο» των Ελληνικών και Κυπριακών χωρικών υδάτων, με επιταχυντή των ενεργειών του ένα αμφίσημο και αμφίδρομο Αμερικανικό τέχνασμα, υποτιθέμενης αντιπαραθέσεως, που έχει ως τελικό συντελεστή την συνδιαχείριση του ορυκτού πλούτου (win-win), ζητούμενο που συμπίπτει απολύτως με τα «σύνορα της καρδιάς» του «Σουλτάνου». Κάτι δεν μου δένει πολύ καλά στο… “Harmony of Nations”, του περί ου ο λόγος «ιδρύματος»… Ας είναι…
Τα «ιδρύματα» που εστιάζουν στην «τέχνη» όμως, δεν επιτρέπεται να υποβαθμίσουν το επίπεδο της υψηλής και αμολύντου αισθητικής ερμηνείας στην οποία αποσκοπούν και ca n’ fait pas chic να επαίρονται για το πλέγμα των παραμέτρων που απορρέουν από τον πυρήνα των πολύ-πολιτισμικών τους στόχων. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτοβούλως και με πηγαίο εθελοντισμό, ένας άνεμος προστρέχει να ανυψώσει την προσπάθεια στο ύψος των περιστάσεων! Να του αποδώσει την διάσταση που του αρμόζει σε Ευρωπαϊκό μέτρο κατανοήσεως του «πολιτισμού».
Ο άνεμος είναι γνωστός στους νησιώτες, θαλασσοδαρμένους Έλληνες ναυτικούς, ως Γραίγος! Είναι αυτός ο ισχυρός, ψυχρός, αμετροεπής άνεμος, που προκαλεί στο Αιγαίο… τρικυμίες! Εν τούτοις, επειδή η προέλευσις του όρου, ετυμολογικά σχετίζεται με το «γραικός», δεν θα πρέπει να συσχετισθεί με την ανωτέρω αναφορά μου προς τους γραικύλους. Οποιαδήποτε αναγωγή, θα ήταν τουλάχιστον κακόπιστη. Παρά ταύτα, για όσους δεν πιστεύουν στις συμπτώσεις, θα τους απογοητεύσω. Ανεγνώρισα εντός του, εν διαδικτυακή κυκλοφορία, κειμένου υποστηρίξεως, της πολύ-πολιτισμικής εκδηλώσεως του Αυγούστου 2019 στην Σάμο, που ο άνεμος ξεδίπλωσε στο πέρασμά του, ιδεολογικές αναφορές, απολύτως ταυτόσημες με τις προσπάθειες του polit bureau, να υλοποιήσει επιτέλους το ιδεολόγημα ενός μεγάλου διανοητή και προδρόμου του οράματος… Της αναμείξεως των φυλών, καταργήσεως των εθνών και δημιουργίας ενός νέου είδους ανθρώπου - υποτελούς των χρηματοδοτών της γραφειοκρατικής elite, σε μια Παν-Ευρωπαϊκή κοινωνία αρχικώς και αργότερα σε κάτι «μεγαλύτερο», πιο λαμπρό, πιο liberal! Του Richard von Coudenhoven. Οποία αντίφασις! Και liberal και von; Και όχι μόνον αυτό. Αλλά και φίλος του μεγάλου Γάλλου σοσιαλιστού – Πρωθυπουργού, του Aristide Briand, εκείνου που ήταν υπεύθυνος για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τα Γαλλικά Στρατεύματα του Sarrail, το 1915, της διχοτομήσεως της Ελλάδος τη συμβολή του Ακολούθου Πλωτάρχου de Roquefeuille, της αποστολής του Jonnar και την αποβίβαση Γαλλικών αποικιακών Στρατευμάτων στο Φάληρο για την εκδίωξη του «Γερμανόφιλου» Κωνσταντίνου. Οι σοσιαλισταί-διεθνισταί, χωρίς να αμφιβάλλουν οι Γραικύλοι, φροντίζουν μόνον για το καλό της Ελλάδος! Πριν από εμάς, για εμάς!
Πριν προχωρήσω σε παρουσίαση των «συμπτώσεων» του κειμένου, να κάνω μια μικρή παρατήρηση για τα Λατινικά του ανέμου… της κ. Γρέγου. Την ενημερώνω λοιπόν. Mare Nostrum, δεν μεταφράζεται ούτε ερμηνεύεται αυθαιρέτως ως «μέση θάλασσα». Αλλά ως «η θάλασσα η δική μας». Ίσως η κ. Γρέγου, δεν ήθελε να προκαλέσει τις ορδές (κοινωνιολογικός όρος), που λόγω πληθυσμιακής υπεροχής, ελέω των «Δυτικών Συμμάχων» μας, έχουν, αλλά και εκφράζουν την χυδαιότητα του νεόπλουτου, που ευελπιστεί να γίνει και αυτός ένας φορέας «πολιτισμού» και να σου τον επιβάλει, αφού ευδοκίμησε να καταλάβει το σπίτι σου και νομίζει…, ότι η αισθητική του υπερέχει της δικής σου.
Ίσως πάλι, η κ. Γρέγου, εννοούσε την «Μέση Γη» εκ της οποίας ωνομάσθη Μεσόγειος. Αλλά ενοχλούνται πολλά έθνη όταν οι σοβαρές αναφορές της ανθρώπινης κοινωνίας αναγκαστικά παραπέμπουν σε Ελληνική ρίζα, Ελληνική ονοματολογία, Ελληνικό ορισμό. Ίσως γι΄ αυτό το απέφυγε.
Σκωπτικά μεν, αλλά κατανοώ και εγώ το σύνδρομο που διέπει όλες τους τις αντιδράσεις, («τους», εννοώ τους policy makers του polit bureau). Και την ιδιαίτερη, δόλια συνεργασία τους με τους Ανατολικούς μας «γείτονες». Ακόμη και ο Βύρων δεν άντεξε να μην τους «ξεμπροστιάσει» (που λέμε και στην Σάμο): “But Turkish force and Latin fraud will break your shield however broad”. Όταν βέβαια ο Βύρων έλεγε “Latin”, γνώριζε ότι άλλο οι Ρωμαίοι και άλλο οι Λατίνοι. Αλλά δεν του πέρναγε από το μυαλό ότι θα έβλεπε την Γερμανική σημαία στα πλωτά περιπολικά να κυματίζει στα Ελληνικά λιμάνια του Α. Αιγαίου και ενόπλους Γερμανούς να περιφέρονται με ένδειξη Polizei, δηλαδή Πολιτεία… Σε ποια Πολιτεία αναφέρονται οι τρομοκρατικές αυτές ενδείξεις; Σίγουρα όχι σε αυτήν του Πλάτωνος!
Ακούω καμιά φορά, τις δηλώσεις του λεγόμενου «Σουλτάνου» (ορολογία προπαγάνδας αισχίστου είδους, απορρέουσα από το βιβλίο του Νταβούτογλου που επεξεργάσθηκε κάποιο από αυτά τα «ιδρύματα» πολιτικών σχεδιασμών) και ασφαλώς γελώ με το οξύμωρον που προκύπτει. Καταφέρεται κατά των Ελλήνων χρησιμοποιώντας λέξεις – ορολογίες Ελληνικές, διότι ασφαλώς στην γλώσσα του δεν μπορεί να υπάρξει αντίστοιχη νοηματική έκφρασις. Ακόμη και η Αστυνομία τους αναφέρεται παντού ως Polic, δηλαδή Πόλις ήτοι Πολιτεία. Καλά οι Δυτικοί, αλλά και οι Τούρκοι να είναι υποχρεωμένοι να αναφέρονται για τα ένοπλα τμήματα επιβολής της «τάξεως» σε Ελληνική νοηματική σύλληψη; Έχει κάτι το κωμικόν η όλη υπόθεσις!
Ας δούμε όμως πώς, το υποστηρικτικόν κείμενο της κ. Γρέγου, για την πολύ-πολιτισμική εκδήλωση, συντονίζεται με τις ντιρεκτίβες του polit bureau και προσπαθεί να οδηγήσει και την δική μας αντίληψη προς αυτήν την κατεύθυνση, μέσα από μια παρουσίαση καλλιτεχνικής εκθέσεως…
«Είναι (αναφέρεται στην Μεσόγειο) ένας κοινός πόρος, είναι χώρος συνύπαρξης των κρατών αυτών και ο τόπος στον οποίο καλούνται να βρουν κοινό έδαφος». Θα αντιπαρέλθω το ότι η θάλασσα δεν είναι ποτέ «τόπος» εκτός των περιπτώσεων που περιλαμβάνεται σε «τοπίον». Ναι, πράγματι είναι κοινός «πόρος», δεδομένου ότι τα ψάρια μετακινούνται, υπό την προϋπόθεση όμως, ότι εκάστη χώρα αναγνωρίζει το θαλάσσιο σύνορο της άλλης, κατοχυρωμένο δια του Διεθνούς Δικαίου και σέβεται την κυριαρχία της. Ας αντιπαρέλθω και το «συνύπαρξης» επί του παρόντος. Όμως «καλούνται»; Από ποιόν; Από τις περιστάσεις, από τις εταιρείες πετρελαίου, από τους οικονομικούς σχηματισμούς που εκπροσωπούνται στο polit bureau από χαρτογιακάδες, από ποιους ακριβώς «καλούνται να βρουν κοινό έδαφος»; (έδαφος στην θάλασσα; Πολύ ενδιαφέρον! Ούτε ως “common ground” δεν είναι κατανοητό). Αυτή όμως η ορολογία είναι παρεμφερής με την καθημερινώς επαναλαμβανόμενη από τα ΜΜΕ «να τα βρείτε με την Τουρκία». Γιατί μας προτρέπουν να εκχωρήσουμε στις τ. νομάδες της Ανατολής τα δικαιώματά μας επί της Mare Nostrum. Της «δικής μας» Ελληνικής θαλάσσης; Φοβούνται μήπως οι Τούρκοι προσπαθήσουν να καταλάβουν την Βιέννη πάλι και τους δωροδοκούν; Όχι. Άλλος είναι ο λόγος. Θα τον εκθέσουμε κατωτέρω.
Συνέχεια εις το κείμενον της κ. Γρέγου έχει η τοποθέτησίς της, ότι «μόλις στα 1,2 χιλιόμετρα, βρίσκεται η Τουρκία» (αγνοεί ότι οι θαλάσσιες αποστάσεις μετρώνται σε μίλια. Εδώ πρόκειται για τον επταστάδιο πορθμό). Θα ήταν ευκαιρία για μια κυρία που ασχολείται με την τέχνη, να αναφερθεί στην Ιστορική μεν, αλλά διεθνώς κατοχυρωμένη ως γεωγραφικό όρο, Ιωνία. «Ω γή της Ιωνίας, ΄σένα αγαπούν ακόμη, ΄σενα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη…» μας λέει ο Καβάφης. Εκτός αυτού, σε ολόκληρη την Μικρά και Κεντρική Ασία οι Έλληνες αποκαλούνται Ίωνες (Unan) και εκεί όπου κατοικούσαν οι Ίωνες επί τουλάχιστον 4.000 χρόνια δεν μπορεί να αποκαλείται άλλως, ει μη μόνον Ιωνία. Όμως, η κ. Γρέγου προτιμά να εντάξει την παρουσίαση της «καλλιτεχνικής εκθέσεως» σε γεωπολιτικό επίπεδο. Μας το εδήλωσε εξ αρχής άλλωστε: «…οι πολλαπλές, αόρατες δυναμικές που υποβόσκουν -γεωπολιτικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές, θρησκευτικές και οικονομικές, αλλάζουν το σενάριο». Τις «δυναμικές» κάποιος τις ενεργοποιεί πάντοτε για να «υποβόσκουν», δεν δημιουργούνται από το τίποτα. Και τα αξιοπρεπή και σοφά έθνη, έχουν υποχρέωση να τις εντοπίσουν αμέσως, εάν απειλούνται από αυτές και να τις σταματήσουν. Αυτές και αυτούς που τις ενεργοποιούν. Και αυτούς που επιδιώκουν να τις καταστήσουν λειτουργικές. Οι γεωπολιτικές αναλύσεις γίνονται από δύο μέρη. Αυτούς που σχεδιάζουν την επίθεση και αυτούς που προτίθενται να αντιμετωπίσουν την επίθεση. Η κ. Γρέγου σε ποια μερίδα ανήκει άραγε;
Μερικές γραμμές μεσολαβούν για να αναφερθεί η κ. Γρέγου στην «προσφυγική κρίση». Κάποιο κέντρο αποφασίζει να δώσει ορολογίες και ανοήτως υιοθετούνται και επαναλαμβάνονται ώστε να καταστούν θέσφατος όρος. Οι αποδέκτες της ορολογίας, την οικειοποιούνται και την επαναλαμβάνουν. Ποια «προσφυγική κρίση»; Σε παλαιότερο άρθρο μου στο «Σαμιακόν Βήμα», είχα αναλύσει τη συνθήκη του 1951 των Ηνωμένων Εθνών και είχα αναφέρει τα άρθρα που ορίζουν ποιος χαρακτηρίζεται «πρόσφυγας» και ποια απαραίτητα δικαιολογητικά οφείλει να προσκομίσει για να δικαιολογήσει την υπαγωγή του στην ευεργετική αυτή κατηγορία. (Η εισβολή δεν ξεκίνησε το «2015», όπως αναφέρει η κ. Γρέγου, αλλά το 2007, όταν οι διακινηταί της ΜΙΤ τους απεβίβαζαν στην παραλία Κυριακού της Σάμου). Επειδή ουδείς, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, εμπίπτει στην κατηγορία αυτή, δεν υπάρχει «προσφυγική κρίσις». Υπάρχει μόνον μετακίνησις ετερόκλητων πληθυσμών-φυλών, προς εποικισμό της Ευρώπης και ιδιαιτέρως του Ελληνικού σκέλους της. Σήμερα, ουδενός διαφεύγει της προσοχής, ότι το νησί μας ελάχιστα διαφέρει από τα παράλια της Β. Αφρικής. Θα μπορούσε να ονομασθεί εκ νέου «η Αλγερία του Ανατολικού Αιγαίου». Προέτρεπα αδιάφορους αστούς, όσο ήμουν στην Κηφισιά, να μην ξοδεύονται σε εξωτικά περιπετειώδη ταξειδάκια στην Αφρική. Θα μπορούσαν με λιγότερα χρήματα να επισκεφθούν τα Ανατολικά νησιά του Αιγαίου! Πολύ οικονομικότερη λύσις… Και επειδή έχω γνώσιν των κοινωνικο-πολιτικών συνθηκών για ορισμένες των χωρών προελεύσεως των λαθρα-εισβολέων εποίκων, γνωρίζω ότι χρηματοδοτούνται για να μετακινηθούν. Το δε οικονομικό «αλισβερίσι» (εκ του τουρκικού alιşveri) που υποθάλπει το polit bureau και οι συν αυτώ, είναι ένας από τους συντελεστάς και λόγους προτροπής: «να τα βρείτε με τους Τούρκους».
«…υπήρξε (η Ελλάδα) στενά συνδεδεμένη με την θάλασσα η οποία πάντοτε ήταν καθοριστική για την διαμόρφωση ταυτοτήτων.» Όχι κ. Γρέγου, δεν είναι «καθοριστική» η σχέσις της Ελλάδος με την θάλασσα για την «διαμόρφωση ταυτοτήτων», ούτε της δικής μας ούτε άλλων λαών ή εθνών. Γι’ αυτό λέγεται Αιγαίο. Γι’ αυτό λέγεται Μεσόγειος. Διότι οι Έλληνες καθόρισαν την ταυτότητα της θαλάσσης που τους περιέβαλε και τους περιβάλλει. Όπως οι Κινέζοι καθόρισαν την ταυτότητα της Σινικής θαλάσσης, όχι η Σινική θάλασσα τους Κινέζους! Σε αυτήν την παράγραφο του κειμένου της, η αοριστία δεν είναι τυχαία. Δεν μας λέει η κ. Γρέγου για την ταυτότητα. Μας λέει για «τις ταυτότητες». Πολλές! Πόσες κ. Γρέγου; Πόσες εθνότητες θέλετε να συνυπάρχουν στα νησιά του Αιγαίου; Γιατί ο εποικισμός που προωθεί το προφανές εταιρικό σχήμα polit bureau – Erdogan – Γερμανία, αλλοιώνει την εθνολογική σύνθεση των νήσων του Α. Αιγαίου. Αυτών που είναι δίπλα στην Ακτή της Μ. Ασίας – της Ιωνίας. Και εύκολα θα απαιτηθεί από τους Τούρκους η «προστασία των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων», μόλις δώσει το πράσινο φως η Γερμανία. Είναι βλέπετε αυτή η ανοησία που ακούω συνεχώς για κάποιο «Ευρωπαϊκό κεκτημένο»… Δεν είδα όμως κάποιον καταμερισμό της «προσφυγικής κρίσης» στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στην Μύκονο, στην Σαντορίνη ή στην Αντίπαρο. Πως ερμηνεύεται εκεί το «Ευρωπαϊκό κεκτημένο»; Ας τολμήσει να εμφανισθεί το Νιγηριανό, Αλγερινό, Πακιστανικό, Αφγανικό στοιχείο στα εν λόγω νησιά και να «απαιτήσει» ο κομμισσάριος την εγκατάσταση Hot Spot, για να δούμε πόσο liberal είναι οι ιδιοκτήτες των νήσων αυτών και πόση ανοχή θα επιδείξουν σε «καλλιτεχνικά προγράμματα» για να «βοηθηθεί» ο τοπικός πληθυσμός να αποδεχθεί σταδιακά την «συνύπαρξη». Ή μήπως θέλει ο κομμισσάριος να ανελιχθεί κοινωνικώς αποκτώντας έπαυλη στις Σπέτσες και φροντίζει για την μελλοντική «καθαρότητα» του νησιού όπου θα μεγαλώσουν τα εγγόνια του; Γιατί είδαμε τον σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό ζήλο να μετατρέπεται σε καταθέσεις πολλών εκατομμυρίων Ευρώ και Δολλαρίων (κατά προτίμησιν), στις Ελβετικές και άλλες Τράπεζες.
Ίσως έχει ελλιπή πληροφόρηση η κ. Γρέγου. Ας την ενημερώσουμε λοιπόν. Και στα μικρότερα νησιά του Α. Αιγαίου υπάρχουν Έλληνες, εξαιρετικής μορφώσεως και ικανής ευφυΐας. Θα τους συναντούσε, εάν την εδέχοντο, σε Αιγαιοπελαγίτικα σεμνά σπίτια με τον κήπο τους και την κληματαριά τους. Μεγάλες βιβλιοθήκες και ισχυρή Ελληνική συνείδηση. Μελετούν και παρατηρούν. Αντιλαμβάνονται πολύ καλά τον ρόλο των «ιδρυμάτων» και των «διαφημιστικών κειμένων». Καταλαβαίνουν πολύ καλά τις επιδιώξεις του «εταιρικού σχήματος». Γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο μηχανισμός προωθήσεως των πολιτικών σχεδιασμών. Δεν είναι αδαείς κ. Γρέγου, οι ακρίτες. Έχουν προσωπική πείρα για τα κλιμάκια που έχουν εγκατασταθεί στα νησιά μας και που νομίζουν ότι «αλωνίζουν» ανενόχλητοι, πίσω από τις διαβεβαιώσεις των πατρώνων τους ότι, «κανείς δεν θα σας εμποδίσει»… Και όμως δεν είναι αόρατοι. «Με ένα τομάρι προβάτου, ο λύκος δεν ξεγελά τα μαντρόσκυλα», λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Ποιος μπορεί να πιστεύσει ότι δείχνουν ανοχή σε κάτι «ιδρύματα» που φόρεσαν τον μανδύα της «καλλιτεχνικής βραδιάς» και προβάλλουν τον «πολύ-πολιτισμό» ως μια φυσιολογική πορεία της κοινωνίας;
Διαβλέπω επίσης στο κείμενό της, μια προτροπή για την Εβραϊκής καταγωγής δημοσιογράφο Rebecca Solmit. Έχω μια καλλίτερη πρόταση. Την σπουδαία, Εβραϊκής επίσης καταγωγής, διανοουμένη Bat Υe΄οr. Μάλιστα. Να την μελετήσει προσεκτικά για να αντιληφθεί πως υπερθεματίζει της έγκαιρης (1993) αναλύσεως του Samuel Huntington για την επερχόμενη «Σύγκρουση των Πολιτισμών»! Ίσως την βοηθήσει… Ακούστε την Bat Υe΄οr για το dhimmitude. Ακούστε την για τα αγωνιώδη προβλήματα ασφαλείας που προκύπτουν από την «συνύπαρξη». Ακούστε την για την Eurabia, και ενδεχομένως κατανοήσετε σε ποιες χαώδεις επιπτώσεις οδηγεί η, ελαφρά τη καρδία, ανοχή στην επέλαση άλλων πολιτισμών, άλλων κοινωνικών αντιλήψεων, άλλων θρησκευτικών δογμάτων, άλλων ηθικών κανόνων, άλλων εκτιμήσεων περί ορθού και δικαίου… Ο ανόητος αντίλογος των liberal διεθνιστών περί «ισλαμοφοβίας» απλώς κατοχυρώνει την δολιότητά τους, την επιπολαιότητα των σκέψεων και ενεργειών τους. Καλλίτερα να αφήσει η κ. Γρέγου τις γεωπολιτικές εκτιμήσεις για τους ειδήμονες.
Προτείνω ενθέρμως στους αναγνώστες του παρόντος φύλλου του «Σαμιακού Βήματος», να μην παραλείψουν να παρακολουθήσουν το Samos Young Artists Festival. Τα σοβαρά ζητήματα χρήζουν εκ του σύνεγγυς παρατήρηση. Η Ελληνική φιλοξενία εν τούτοις δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως αφέλεια. Ασφαλώς, είναι τιμή για κάθε αλλοδαπό καλλιτέχνη να έχει στο ενεργητικό του συμμετοχή σε Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο! Και μάλιστα του 4ουπ.Χ. αιώνος! Παράσταση στην κοιτίδα του Δυτικού πολιτισμού. Βεβαίως και επιτρέπουμε να πλησιάσουν οι ξένοι τον Ελληνικό πολιτισμό, εάν το επιθυμούν. Αλλά να μην ξεχνούν ποτέ ότι είναι δικός μας. Δεν είναι «Παγκόσμιας Κληρονομιάς». Ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός είναι κληροδότημα προς τους Έλληνες και μόνον. Μπορεί να αποτελεί παράδειγμα, αλλά είναι κληροδότημα δικό μας. (Όσο και αν θαυμάζουμε, σεβόμεθα και αγαπούμε το μεγαλειώδες έργο του “Shake-spear”, του Macauley ή του Shelley, όσο και αν τους μελετούμε, δεν είναι δική μας κληρονομιά. Είναι των Άγγλων. Και ο Nietzscheή ο Wagner είναι των Γερμανών). Ήσαν ευκρινείς οι προπάτορές μας. Οποιαδήποτε παρερμηνεία του αποσπάσματος που ακολουθεί, -όπως επί σειρά ετών επιχειρείται-, θα είναι εκ του πονηρού.
«Τοσοῦτον δ' ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ' οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ή τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».
(Ισοκράτης, Πανηγυρικός, εδάφ. 50.)
Έχει τεράστια σημασία η ερμηνεία κάθε ορολογίας ενός συγκεκριμένου πολιτισμού. Και είναι εξαιρετικά εύκολο να ερμηνεύσει κατά το δοκούν, ο προτιθέμενος να αλλοιώσει την έννοια. Η ακριβολογία είναι συστατικό διαφυλάξεως του πολιτισμού που όρισε συγκεκριμένες λέξεις για το νόημα που η συγκεκριμένη κοινωνία αντιλαμβάνετο. Είναι πραγματικά γελοίο να θέλουν να μας επιβάλλουν την δική τους αντίληψη περί της εννοίας που εμείς, οι Έλληνες, ορίσαμε. Ενθυμούμαι είχε έρθει στην Αθήνα και επεσκέφθη την Ακρόπολη ένας «all American» τύπος, ο Ted Turner, ιδιοκτήτης του CNN και όταν μία δημοσιογράφος του έπαιρνε συνέντευξη, είχε το θράσος, εκεί στην Ακρόπολη, να μας κάνει μάθημα περί «δημοκρατίας» και πως πρέπει να την σεβόμαστε. Ουδείς αντέδρασε. Ασφαλώς όχι ο πολιτικός που τον συνόδευε. Ήταν τότε που ξεκίνησε η υπόθεσις των «Μακεδόνων». Δηλαδή η απαίτησις των Αμερικανών και των Ευρωπαίων «εταίρων μας»να ονομάσουν το συνονθύλευμα φυλών (Σλάβους, Αλβανούς, Βούλγαρους, Αθίγγανους, Τούρκους, κ.ά.), στα Βόρεια σύνορα της Μακεδονίας, επιβάλλοντας αντιποίηση γένους με στόχο την σταδιακή αποδόμηση της Ελληνικής ταυτότητος.
Είναι προφανές ότι ζούμε, προς το παρόν ακόμη, σε μια χαλαρή Τυραννία. Έχουν την δυνατότητα να την παρουσιάζουν ως «δημοκρατικό πολίτευμα» στην υπηρεσία των οικονομικών σχηματισμών. Οι λεγόμενες πολιτικές «καμπάνιες» πωλούν ελπίδα στους απελπισμένους, εξυπηρέτηση στους πολλούς και συμφωνίες στους λίγους, για να εξασφαλισθεί η διαιώνισις της δουλικής υποταγής χωρίς σημαντικές αντιδράσεις. Οι ύαινες θα ορμήσουν στην λεία που τους υποσχέθηκε το «Ευρωπαϊκό-κεκτημμένο», την ώρα που το μαστίγιο θα κροταλίζει απειλητικά για το ενδεχόμενο μιας ανυπακοής. Στις μικρές τοπικές κοινωνίες, οι αντιδράσεις καταπνίγονται με υποσχέσεις και χρονικές μεταθέσεις, ενώ ο κρατικός μηχανισμός προχωρά «ακάθεκτος» στην υλοποίηση των απαιτήσεων των «εταίρωνμας» (τώρα οι τύραννοι βαπτίζονται εταίροι- είναι πιο ευήκοον και εύπεπτον).
Εν τούτοις οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να εκφέρουν την γνώμη τους, αρκεί αυτή να μην έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση του polit bureau, με οποιονδήποτε τρόπο πέραν της γραπτής ή προφορικής εκφράσεως, διότι «μπορεί να έχετε την γνώμη σας, αλλά εμείς έχουμε το χρήμα, την νομοθεσία, τα όργανα της τάξεως και την δικαιοσύνη». Η ανοχή της «δημοκρατίας» είναι προφανής: «Εσείς έχετε δικαίωμα να λέτε και να γράφετε ότι θέλετε και εμείς, να κάνουμε ότι θέλουμε!».
Αυτός ο liberal – μαρξιστικός κανόνας που πηγάζει από το ευρύ πνεύμα των «προοδευτικών» και είναι απόηχος του: «προλετάριοι όλων των εθνών ενωθείτε»,γιατί υπάρχει κίνδυνος οι χρηματοδότες της επαναστάσεώς μας να χάσουν τα χρήματά τους,… έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα! Εξέφρασε την εχθρότητά του προς τον πολιτισμό εκείνον που αποτελεί το αντίδοτο του διεστραμμένου οράματός τους, πολύ νωρίς. Και εξετέθη. Τώρα, που έχει εκτεθεί, είναι η σειρά του Ελληνικού πολιτισμού να αντιτάξει μέτρα. Και επειδή και ο Ελληνικός πολιτισμός έχει συνεχιστάς, μπορεί η πρώτη του έκφρασις να είναι στις 31 Οκτωβρίου 2019. Γιατί άλλο να έχεις καταγεγραμμένη Ιστορία 4.000 ετών και άλλο 243 ετών. Δεν είμαστε το ίδιο.
* Ο Συνταγματάρχης ε.τ. Λέων Δ. Παπαγεωργίου, διετέλεσε σύμβουλος του Ηγέτη των Πάρθων την περίοδο 1985 -1989 και πολέμησε στο πλευρό των Πάρθων Αφγανών, (ο μοναδικός Έλληνας), κατά της εισβολής των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Διετέλεσε επίσης, Σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Αμύνης της Αρμενίας κατά την περίοδο του πολέμου διασφαλίσεως του Ναγκόρνο Καραμπάχ/Αρτσάχ (1991-1994) κατά των Αζέρων - Τούρκων. Έχει παρασημοφορηθεί από την Κυβέρνηση της Αρμενίας δύο φορές με τον Πολεμικό Σταυρό και αυτόν των Εξαιρέτων Πράξεων, (επίσης μοναδικός Έλληνας). Είναι Σάμιος εκ μητρός. Αρθρογραφεί επί σειρά ετών στο «Σαμιακόν Βήμα» και στην «ΕΣΤΙΑ», κυρίως επί γεωπολιτικών, Εθνικών και Αμυντικών ζητημάτων. Συνεντεύξεις του έχουν παρουσιασθεί από Διεθνή και Ελληνικά δίκτυα.
Από την έντυπη έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου