Το καλοκαίρι του 1967, η κυβέρνηση των Συνταγματαρχών, που
είχε αναρριχηθεί στην εξουσία την άνοιξη του ίδιου χρόνου, για να σπάσει την
απομόνωση που την είχαν περιορίσει οι Ευρωπαίοι, οργάνωσε τουριστικά πανηγύρια
σε όλη την Ελλάδα.
Στη Σάμο είχαμε ένα θεαματικό Φεστιβάλ κρασιού με μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα και μαζορέτες από πολλά κράτη της Ευρώπης.
Στο Βαθύ, η πλατεία Πυθαγόρα με τον παραλιακό δρόμο, μετατράπηκε σε ένα απέραντο σκηνικό, όπου τεράστια μπουκάλια με υποτιθέμενο κρασί, έκλειναν τον εντυπωσιακό διάκοσμο από την πλευρά της θάλασσας. Όμως υπήρχαν και πραγματικά βαρέλια με μοσχάτο και άσπρο κρασί, που είχαν μεταφερθεί στην πλατεία, προσφορά της Ένωσης Οινοποιητικών Συνεταιρισμών.
Αψίδες θριάμβου με συνθήματα της «επανάστασης» και τον Φοίνικα να αναγεννιέται από την τέφρα του, είχαν καλύψει το μνημείο των ηρώων και ένα σημαντικό μέρος της πλατείας Πυθαγόρα.
Το «λιοντάρι» βρίσκεται ακόμα στην θέση του, η αποκαθήλωση θα ακολουθήσει τον επόμενο χρόνο. Τώρα έχει απλά σκεπαστεί από το... πουλί και δεν μπορεί να δείξει τα δόντια του... Υπερφυσικά τσαμπιά με κληματόφυλλα αποτελούσαν μέρος απ’ το διάκοσμο.
Μουσικές και χορευτικά συγκροτήματα, ευρωπαϊκά και τοπικά, έδιναν κάθε βράδυ για μια εβδομάδα, παράσταση στην εξέδρα που είχε στηθεί, -αυτό το σκηνικό θα το δώσουμε σε μια άλλη φωτογραφία-, πάνω στην ιστορική πλατεία.
Το Ξενία, το διαμάντι αυτό της 10ετίας του 60, αστράφτει λαμπερό στον ήλιο και ένα κότερο έχει αράξει στο ύψος της πλατείας με τον πανηγυρικό διάκοσμο.
Στον παραλιακό, ένας αγρότης με το σκιάδι στο κεφάλι και τις κοφίνες φορτωμένες στο γάιδαρο, διασχίζει αδιάφορος το δρόμο. Ίσως είναι η τελευταία εικόνα μιας εποχής που χάνεται με γρήγορο βηματισμό.
Στη Σάμο είχαμε ένα θεαματικό Φεστιβάλ κρασιού με μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα και μαζορέτες από πολλά κράτη της Ευρώπης.
Στο Βαθύ, η πλατεία Πυθαγόρα με τον παραλιακό δρόμο, μετατράπηκε σε ένα απέραντο σκηνικό, όπου τεράστια μπουκάλια με υποτιθέμενο κρασί, έκλειναν τον εντυπωσιακό διάκοσμο από την πλευρά της θάλασσας. Όμως υπήρχαν και πραγματικά βαρέλια με μοσχάτο και άσπρο κρασί, που είχαν μεταφερθεί στην πλατεία, προσφορά της Ένωσης Οινοποιητικών Συνεταιρισμών.
Αψίδες θριάμβου με συνθήματα της «επανάστασης» και τον Φοίνικα να αναγεννιέται από την τέφρα του, είχαν καλύψει το μνημείο των ηρώων και ένα σημαντικό μέρος της πλατείας Πυθαγόρα.
Το «λιοντάρι» βρίσκεται ακόμα στην θέση του, η αποκαθήλωση θα ακολουθήσει τον επόμενο χρόνο. Τώρα έχει απλά σκεπαστεί από το... πουλί και δεν μπορεί να δείξει τα δόντια του... Υπερφυσικά τσαμπιά με κληματόφυλλα αποτελούσαν μέρος απ’ το διάκοσμο.
Μουσικές και χορευτικά συγκροτήματα, ευρωπαϊκά και τοπικά, έδιναν κάθε βράδυ για μια εβδομάδα, παράσταση στην εξέδρα που είχε στηθεί, -αυτό το σκηνικό θα το δώσουμε σε μια άλλη φωτογραφία-, πάνω στην ιστορική πλατεία.
Το Ξενία, το διαμάντι αυτό της 10ετίας του 60, αστράφτει λαμπερό στον ήλιο και ένα κότερο έχει αράξει στο ύψος της πλατείας με τον πανηγυρικό διάκοσμο.
Στον παραλιακό, ένας αγρότης με το σκιάδι στο κεφάλι και τις κοφίνες φορτωμένες στο γάιδαρο, διασχίζει αδιάφορος το δρόμο. Ίσως είναι η τελευταία εικόνα μιας εποχής που χάνεται με γρήγορο βηματισμό.
Από την έντυπη έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου