Ἡ Νίκη τῆς Πίστεως - Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ. κ. Εὐσεβίου

Ἡ θερμουργός πίστη προς τον Θεό, πού πηγαία ξεπήδησε, ἀπό τά στήθη τῶν Ἑλλήνων και γιγάντωσε το θάρρος, Χαλύβδωσε τίς καρδιές, ἀναπτέρωσε το φρόνημα, ἒκαμε και πάλι το θαῦμα της. Ἡ Ἑλλάδα Νίκησε!

Το Ἒπος-θαῦμα τοῦ ΄40, συγκίνησε και συντάραξε ὃλο τον κόσμο. Ἡ ὁλιγάριθμη Ἑλλάδα ἀναμετρεῖται με πανίσχυρες αὐτοκρατορίες. Οἱ ἀνεπαρκῶς ὁπλισμένοι Ἓλληνες ἀποκρούουν τίς σιδηρόφρακτες στρατιές τῶν ἐπιδρομέων. Μοναδικό ὃπλο ἡ ζωντανή πίστη πρός τόν Θεό καί τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό.

Σέ ὃλη την διάρκεια τοῦ πολέμου δύο συναισθήματα κυριαρχοῦσαν στις ψυχές τῶν ἀλβανομάχων και τοῦ ἀμάχου πληθυσμοῦ: Ὁ Θεός προστατεύει και ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός σκέπη την Ἑλλάδα.

Το ἱστορικό ΟΧΙ, δεν ἣταν ἡ ἀπάντηση ἓνός μόνον προσώπου, ἀλλά το πιστεύω και ἡ ἀπόρροια ἐκείνου τοῦ «μολών λαβέ» ὃλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἑλλήνων. Ἣταν ἡ ἲδια ἡ φωνή τῶν Σαλαμινομάχων, τῶν Μαραθωνομάχων, τῶν πολεμιστῶν τοῦ ΄12 και τοῦ ΄22.

Ἡ Ἑλλάδα ἐντελῶς ἀναπάντεχα δέχεται, χωρίς χρονοτριβή, τά μεσάνυχτα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου την προκλητική και ἰταμή ἀπόφαση: «Να παραδοθεῖ ἂνευ ὃρων». Αὐτή ἣταν ἡ τακτική τῆς Ἰταλίας σέ ὃσα κράτη εἲχε κυριεύσει. Ἐπόμενο λοιπόν ἧταν και ἡ Ἑλλάδα να ἒχει την ἲδια μοίρα. Ἀλλά διαψεύσθηκαν οἰκτρά. Γιατί σύσσωμος ὁ Ἑλληνικός λαός ἐκείνη την στιγμή ἒσβησε, με μια μονοκονδυλιά κάθε ἂλλη ὑποχρέωσή του και ἐξῆρε την ἰδέα τής φιλοπρατίας, ὂνομα πίσω ἀπό το ὃποῖο ἀσφαλῶς κρύπτονται πάντοτε ἡ πίστη στον Θεό και ἡ τιμή τῆς οἰκογένειας. Στό τρελό ἐκεῖνο πανηγύρι τοῦ πολέμου, ἐκόχλασε ἀπό τό ἡφαίστειο τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς ἡ λάβα τῆς πίστεως προς τόν Θεό και ἐμψύχωσε τά στατευμένα νιάτα. Γιγάντωσε το ἐθνικό φρόνημα, ὃπλισε με ὑπομονή τούς ἐναπομείνατας στα μετόπισθεν. Πίστη στα «πρόσω» και πίστη στά «μετόπισθεν». Ἐκεῖ οἱ ἐξαντλημένοι στρατιῶτες, ἀλλά ὃμως με γενναία την ψυχή ἀναφωνοῦν «ἀέρα!». Ἐδῶ ὁ κόσμιος ψάλλει παρακλήσεις προς την Θεοτόκο. Ὁ «Κραταιός»και «ὑπερασπιστῆς» Θεός δυναμώνει τούς μαχωμένους Ἓλληνες. Το ἓνα μετά το ἂλλο τά Ἑλληνικά χωριά ἐπανέρχονται σέ Ἑλληνικά χέρια, Τεπελένι, Κλεισούρα, Κορυτσᾶ, Τραμπεσίνα, ἐπαναποκτοῦν την ἐλευθερία τους. Γίνονται και πάλι Ἑλληνικά.

Ἡ Ἑλλάδα νικᾶ! Νικᾶ με ὃπλο την πίστη. «Αὐτοί συνεποδίσθησαν και ἒπεσον, ἡμεῖς δε ἀνέστημεν και ἀνορθώθημεν». Πίστη θερμουργός, ρωμαλέα, ἰσχυρή, ζωντανή διέκρινε τούς πάντας. Οἱ Ναοί κατακλύζονται ἀπό προσευχές. Μητέρες, σύζυγοι, ἀδελφές, παιδιά τῶν ἡρωϊκῶν ἀγωνιστῶν συναγωνίζονται στις θερμές προς τον Θεό ἱκεσίες: «Διάσωσον ἀπό κινδύνων τούς δούλους σου Θεοτόκε…» και διασώθηκαν τά παιδιά τῆς Ἑλλάδος καί μαζί τούς τά θεία δῶρα τοῦ Ἒθνους ἡ Πίστη, ἡ Πατρίδα και ἡ Τιμή τῆς ἐλευθερίας.

Οἱ φιλοπάτριδες Ἓλληνες στηριγμένοι στῆς πίστεως την πέτρα ἐνίκησαν «νίκην μεγάλην». Ἡ ἰκετήριος κραυγή τῶν λειτουργῶν: «Νεῦσον προς ὓμνους ἱκετῶν Εὐεργέτα, ἐχθροῦ ταπεινῶν την ἐπηρμένην ὀφρύν» βρῆκαν ἀπήχηση προς τον Θεό, ὁ ὁποῖος κατήσχυνε την ἀλαζωνική ἒπαρση τῶν αἱμοδιψῶν ἐχθρῶν.

Το δίκαιο θριάμβευσε ἂσχετα ἂν δεν ἀποδόθηκε ἀργότερα. Ἡ Ἑλλάδα πολέμησε και νίκησε! Νίκησε με το ἰσχυρότατο ὃπλο, το ὃπλο τῆς πίστεως.

Ὃλοι πρέπει να το ὁμολογήσουμε ὃτι αὐτή ἡ «νίκη ἡ νικήσασα τον κόσμον εἶναι ἡ πίστις ἡμῶν». Ὁ σύγχρονος χριστιανικός κόσμος, καλεῖται να ἀναζωπυρώση τήν πίστη του και ἰδιαίτερα σήμερα, πού το φάσμα τοῦ πολέμου κρέμεται στις κεφαλές τῶν λαῶν τῆς ὑψηλίου και τίς δικές μας, για να ζήσουμε ειρηνικά ὡς ἂνθρωποι, ὡς ἀδελφοί, ἐνθυμούμενοι «τάς πρότερον ἡμέρας… ἐν αἷς πολλήν ἂθλησι ὑπεμείναμεν παθημάτων».

+ Ὁ Σάμου και Ἰκαρίας Εὐσέβιος