Παρουσίαση του Τόμου Ιστορίας του ΚΚΕ για την περίοδο 1967 - 1974

Με την παρουσίαση του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ που αφορά την περίοδο 1967 – 1974, από τον Βασίλη Μόσχο μέλος του Τμήματος ιστορίας της Κ.Ε του ΚΚΕ, η Τ.Ε Σάμου του Κόμματος, πραγματοποίησε πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση την Δευτέρα 22 Ιούλη 2024, στον κατάμεστο αίθριο χώρο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, με αφορμή τα 50 χρόνια από την επαναφορά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Στην εκδήλωση έπαιξαν και τραγούδησαν τραγούδια των λαϊκών αγώνων οι μουσικοί Γρηγόρης Βασίλας (μπουζούκι – φωνή), Μανώλης Καλπάκης (μπουζούκι), Κατερίνα Πετροπούλου (φωνή) και Μίλτος Χρυσανθίδης (κιθάρα – φωνή), οι οποίοι καταχειροκροτήθηκαν.

Ο ομιλητής αναλυτικός και κατατοπιστικός επισήμανε τα κυριότερα χαρακτηριστικά της περιόδου της στρατιωτικής δικτατορίας και τις αιτίες εκδήλωσής της, αποκαλύπτοντας ότι η δικτατορία προετοιμαζόταν από τα αστικά κόμματα στα πλαίσια της πρόβλεψης του Συντάγματος του 1952 που τα ίδια είχαν ψηφίσει. Δεν ήταν έργο «αφρόνων αξιωματικών» όπως διατείνονται, αλλά επιλογή της αστικής τάξης της χώρας με τη σύμφωνη γνώμη και υποστήριξη των ΗΠΑ και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΝΑΤΟ, ΕΟΚ), προκειμένου να εξυπηρετηθούν ορισμένοι «εκσυγχρονισμοί» που υπηρετούσαν τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους.

Υπογράμμισε ωστόσο ότι το ΚΚΕ παρουσιάστηκε ανέτοιμο, δεν είχε σχέδιο άμεσης αντίδρασης, εξαιτίας της οπορτουνιστικής απόφασης του 1958 για διάλυση των κομματικών του οργανώσεων και διάχυσής τους στην σοσιαλδημοκρατική ΕΔΑ. Με την απόφαση όμως της 11ης Ολομέλειας της Κ.Ε. και ιδιαίτερα μετά τη 12η Ολομέλεια το 1968 όπου απομονώθηκε και αποχώρησε η οπορτουνιστική ομάδα ιδρύοντας το προβοκατόρικο «ΚΚΕ εσωτερικού», το ΚΚΕ ανασύνταξε τις παράνομες οργανώσεις του, ίδρυσε την ΚΝΕ και τα αποτελέσματα φάνηκαν λίγα χρόνια αργότερα με την ανάπτυξη μεμονωμένων εργατικών και λαϊκών αγώνων με αποκορύφωμα την κατάληψη της Νομικής τον Φλεβάρη και το Μάρτη του 1973 από τους φοιτητές και τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, που αμφισβήτησαν και απονομιμοποίησαν τη χούντα στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Τελικά, μεσολάβησε το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στη Κύπρο, η τουρκική εισβολή που ακολούθησε και τα τεράστια αδιέξοδα της δικτατορίας, για να αποφασιστεί η μεταβίβαση της εξουσίας σε κυβέρνηση εκπροσώπων των αστικών πολιτικών κομμάτων. Το ΚΚΕ προχώρησε στην «ντεφάκτο» νομιμοποίησή του και μπήκε στη δράση για την ανασυγκρότηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος της εργατικής τάξης και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.

Ο ομιλητής υπογράμμισε ότι παρ’ όλα αυτά, η στρατηγική του ΚΚΕ εξακολούθησε να βρίσκεται στη λογική της ενδιάμεσης εξουσίας μεταξύ αστικής και σοσιαλιστικής που εγκλώβιζε το Κόμμα στο να παραπέμπει τον Σοσιαλισμό σε ένα απώτερο μέλλον, στρατηγική που στη πράξη αφόπλιζε την εργατική τάξη απέναντι στον αντίπαλό της και την περιόριζε σε αγώνα μικροβελτιώσεων και επιμέρους –χρήσιμων- κατακτήσεων, που όμως όπως αποδείχθηκε ιδιαίτερα μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών κρατών και μέχρι τις μέρες μας, είναι προσωρινές και γρήγορα «κατεδαφίζονται».

Σήμερα το ΚΚΕ με την στρατηγική που ψηφίστηκε σε Πρόγραμμα στο 19ο Συνέδριό του, θέτει στην ημερήσια διάταξη την Σοσιαλιστική επανάσταση και την ριζική αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων με αποκλειστικό κριτήριο την μόνιμη ικανοποίηση των σύγχρονων και συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στην αποφασιστική παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις, στην ανασύνταξη του κινήματός του, στην αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας.

Μοναδική απάντηση στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η διαμόρφωση μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφικής συμμαχίας, που θα στοχεύει ενάντια στη ρίζα των προβλημάτων, στο σύστημα της σύγχρονης βαρβαρότητας. Η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού είναι σήμερα κάτι παραπάνω από φανερή.