 |
| Φωτό: «Σαμιακόν Βήμα» |
ένα σπιτάκι με τις ελιές του στην αυλή
Με την πηγή να θρέφει τους καιρούς
Και τις βραγιές του έρωτα και της αγάπης.
Και ο ξωμάχος αλειτούργητος του Κόσμου
Να αναμετρά καταλεπτώς τις Ώρες του.
Να δισκαφίζει τ’ αμπελάκι για τη μεταλαβιά
και να φροντίζει άσκεπος το ποίμνιο
για το τυρί και για το γάλα των αγγέλων.
Και την εσπέρα που κατάκοπος επέστρεφε
Τίναζε τα σανδάλια του μ’ όλη τη δύναμη
Να καθαρθούν από τη σκόνη και το άγος
Που απλώνουν στα νερά και στους ανέμους
Κοπάδια τα παγώνια από τον Ίμβρασο
κι οι άγρυπνοι δραγάτες της Αστυπάλαιας.
Κάποιες βραδιές χωρίς φεγγάρι, δελφινόσημος,
Από τον όρμο της Μουρτιάς ή τη Μεγάλη Λάκκα
Κινούσε για την Έφεσο ή για τη Μίλητο
όπου σε αμόνια και βωμούς σπουδάζουν τη φωτιά
Να αναθερμαίνει επωάζοντας χωρίς να καίει,
τον άχτιστο σπόρο της Ζωής και της Ελπίδας.
Και το πρωί στο ξύπνο τον εύρισκε ο ήλιος αετό...
Μανώλης Νικ. Κάρλας
* Αναφορά στην πρωτεύουσα πόλη της νεότερης Σάμου που βρίσκεται στον μυχό του ομώνυμου κόλπου και συνέχεται, αμφιθεατρικά, με τον γραφικό οικισμό του Άνω Βαθέος στις παρειές των εφτά συνεχόμενων κυματιστών λόφων του παρακείμενου όρους Θιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου