Στην πρωτεύουσα του νομού, στην πόλη της Σάμου, ο βιολογικός καθαρισμός φτιάχτηκε πριν από αρκετά χρόνια, αλλά οι σωλήνες που χρησιμοποιήθηκαν για να μεταφέρουν τα λύματα από την πόλη στο βιολογικό δεν επιλέχτηκαν σωστά, έσπασαν στις πρώτες δοκιμές και από τότε τα λύματα καταλήγουν στο λιμάνι. Το αποτέλεσμα είναι το πανέμορφο φυσικό λιμάνι να μυρίζει και ενώ η πόλη θα μπορούσε να είναι γεμάτη από τουρίστες, αυτή τη στιγμή ο τουρισμός στην πόλη φυτοζωεί.
Θα αναφέρω μερικές ακόμα λεπτομέρειες για να γίνει το πρόβλημα πιο κατανοητό. Τις δεκαετίες του 1980 και 1990 αποφασίστηκε ο βιολογικός καθαρισμός να γίνει εκτός πόλης γιατί φοβόντουσαν ότι ο βιολογικός θα μυρίζει. Αυτή η απόφαση ανέβασε σημαντικά το κόστος κατασκευής και η προσπάθεια εύρεσης χρημάτων διήρκεσε αρκετά χρόνια. Τα χρήματα βρέθηκαν, κατασκευάστηκε ο βιολογικός και το 2014 έγιναν οι πρώτες προσπάθειες να τεθεί σε λειτουργία, αλλά έσπασαν οι σωλήνες και ουσιαστικά δε λειτούργησε ποτέ. Από τότε προτάθηκαν κάποιες λύσεις αλλά ο δήμος δε διαθέτει δικά του χρήματα και το όλο θέμα πάει “από τον Άννα στον Καϊάφα”, δηλαδή από το δήμο στην περιφέρεια, κλπ.
Ποιους νόμους θα έπρεπε να ελέγξει ένας βουλευτής έτσι ώστε να βοηθήσει στην επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος;
Νούμερο 1 – Επαρκής χρηματοδότηση των δήμων
Κάπου διάβασα ότι στη Δανία το 50% των εσόδων του κράτους πάει απευθείας στους δήμους, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι 5%. Από τη στιγμή που οι δήμοι είναι υπεύθυνοι για την κατασκευή των βιολογικών καθαρισμών, θα πρέπει να διαθέτουν και τα αντίστοιχα χρήματα. Δεν μπορεί ένα έργο να κρατάει σαράντα χρόνια. Αν ο δήμος είχε αρκετά χρήματα, θα μπορούσε η δημοτική αρχή να κάνει οικονομία για δύο-τρία χρόνια και να μαζέψει το ποσό που απαιτείται για τον βιολογικό. Αν είχε τα χρήματα και δεν έκανε ή δεν επισκεύαζε το έργο, ο δήμαρχος δεν θα εκλέγονταν ξανά. Τώρα οι δήμαρχοι εκλέγονται και δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι αν θα μπορέσουν να πραγματοποιήσουν αυτά που υπόσχονται. Σε ακόμα χειρότερη κατάσταση είναι οι πολίτες που δεν ξέρουν ποιος είναι υπεύθυνος. Φταίει ο δήμος, η περιφέρεια, ή το υπουργείο που δε λειτουργεί ο βιολογικός στην πόλη της Σάμου;
Νούμερο 2 – Μείωση γραφειοκρατίας στους δήμους
Από όσο ξέρω, όπως σε όλο το ελληνικό κράτος κυριαρχεί η γραφειοκρατεία, έτσι συμβαίνει και στους δήμους. Πρόσφατα άκουσα ότι σε κάποιες περιπτώσεις για να αγοράσει ο δήμος ένα μολύβι μπορεί να χρειαστεί γραφειοκρατική δουλειά πέντε ημερών, ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα, κλπ. Δηλαδή ένα άτομο θα πρέπει να γυρίζει πέντε μέρες για να μαζέψει τις απαραίτητες υπογραφές και σφραγίδες για μια δαπάνη των δύο ευρώ. Αν ο δήμος απασχολεί πενήντα άτομα παραπάνω για να βγάλουν τη γραφειοκρατική δουλειά και το μέσο κόστος ανά εργαζόμενο είναι είκοσι χιλιάδες ευρώ το χρόνο, το επιπλέον κόστος για το δήμο είναι της τάξης του ενός εκατομμυρίου ευρώ το χρόνο. Οι βουλευτές μας θα έπρεπε να προτείνουν και να ψηφίζουν νόμους που μειώνουν τη γραφειοκρατεία στους δήμους (και όχι μόνο στους δήμους). Με μια γρήγορη ματιά που έριξα στο ίντερνετ διάβασα ότι το κόστος της γραφειοκρατίας στην Ελλάδα είναι δέκα με δεκαπέντε δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο τα οποία φυσικά τα πληρώνουν τα γνωστά κορόιδα που βλέπουμε στους καθρέπτες μας κάθε πρωί.
Νούμερο 3 – Έλεγχος δαπανών των δήμων
Αν οι δήμοι έχουν αρκετά χρήματα, υπάρχει περίπτωση να εκλεγεί κάποιος που θα χρησιμοποιήσει τα χρήματα του δήμου για να πλουτίσει. Για να φοβούνται οι επιτήδειοι, οι δαπάνες του δήμου θα πρέπει να αναρτώνται στο διαδίκτυο και θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος, είτε από το κράτος, είτε από εισαγγελείς σε περίπτωση καταγγελίας.
Νούμερο 4 – Προστασία των συμφερόντων του δήμου
Πάντα υπάρχει περίπτωση κάποιος να προσπαθήσει να ξεγελάσει ένα δήμο, πχ ένας εργολάβος να παραδώσει μισό, ή κακής ποιότητας έργο. Επειδή δεν είναι δυνατόν ο κάθε δήμος να έχει πενήντα τεχνικούς και είκοσι δικηγόρους, το κράτος θα μπορούσε να παρέχει τεχνικές και νομικές συμβουλές ή τεχνική και νομική κάλυψη όποτε χρειάζεται.
Γιατί δεν γίνονται αυτά που αναφέρω παραπάνω; Εδώ θα γράψω τι υποψιάζομαι, οπότε μπορεί να κάνω και λάθος. Αν οι δήμοι είχαν αρκετά χρήματα, μπορεί ένας δήμαρχος να έκανε αρκετά έργα, να τον αγαπούσαν οι πολίτες, αργότερα να έβαζε υποψηφιότητα για βουλευτής και να εκλέγονταν στο κοινοβούλιο. Δηλαδή θα κινδύνευαν να χάσουν την εξουσία από ένα κόμμα που σχημάτισαν δέκα καλοί δήμαρχοι. Τώρα για να μπορεί να παράγει έργο ένας δήμαρχος θα πρέπει να τα πάει καλά με τον περιφερειάρχη, τον υπουργό, τον Πάπα, τον αρχιεπίσκοπο και πόσους άλλους που δεν γνωρίζουμε. Ακόμα και αν έχει χρήματα ένας δήμος, είναι πιθανό η γραφειοκρατεία που απαιτείται να αναγκάζει τους δημάρχους να κάνουν μόνο τα μισά έργα από όσα θα μπορούσαν. Σε γενικές γραμμές νομίζω ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι γνωρίζουν ότι αν εκλεγούν, θα έχουν μια σιδερένια μπάλα δεμένη στα πόδια τους καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας τους. Για κάποιους που βάζουν υποψηφιότητα και δεν τους ενδιαφέρει να παράγουν έργο, αυτό δεν είναι πρόβλημα. Για αυτούς όμως που τους ενδιαφέρει να βοηθήσουν τον τόπο τους, οι νόμοι του Ελληνικού κράτους είναι οι πρώτοι που θα τους βάλουν εμπόδια στο έργο τους.
Επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα. Αν εκλεγόμουν βουλευτής, δεν θα εστίαζα στο να λύσω ένα ή δύο τοπικά προβλήματα, αλλά στο να προτείνω και να ψηφίσω νόμους που βοηθούν τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες να λύσουν αυτά τα προβλήματα.»
* Ο Τάσος Τρυπάκης είναι μέλος του κόμματος “Δημιουργία, Ξανά!” και ήταν υποψήφιος βουλευτής στο νομό Σάμου στις εκλογές του 2019 και του Μαΐου του 2023.
Από την έντυπη έκδοση του «Σαμιακού Βήματος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου