«Η μοναξιά της κοινωνικής δικτύωσης» - Γράφει η Μαρία Πετσίνη

«Από τότε που σημειώθηκε η έναρξη λειτουργίας της πρώτης πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης και μέχρι σήμερα πλήθος νεών μέσων έχουν κάνει την εμφάνισή τους για να μας μυήσουν στον κόσμο της κοινωνικής δικτύωσης. Η συντριπτική πλειοψηφία πλέον των ανθρώπων διατηρούν τουλάχιστον ένα προφίλ σε κάποιο από τα μέσα αυτά, οι δε έφηβοι κυριολεκτικά ζουν και αναπνέουν για την κοινωνική τους -πλην όμως διαδικτυακή- δικτύωση.

Μπορεί να ακούγεται ειρωνικό, κάποιοι ενδεχομένως να το εκλάβουν ως υπερβολή, ωστόσο είναι πράγματι θλιβερό αν σκεφτεί κανείς ότι η ηλικία που θα έπρεπε υπό φυσιολογικές συνθήκες να σηματοδοτείται από επανάσταση κοινωνικότητας, από αμφισβήτηση θεσμών και κεκτημένων, από πόθο για αλληλεπίδραση με συνομηλίκους, πλέον έχει φυλακιστεί σε μικροσκοπικές οθόνες. Οι έφηβοι χαρακτηρίζονται από πάθος, ενέργεια και ορμή, ωστόσο αυτά καταλαγιάζουν σε πλατφόρμες που μοναδικό σκοπό έχουν το φαίνεσθαι. Προφίλ στα οποία επικρατεί η φιλαρέσκεια, η τελευταία λέξη της μόδας, κατακλυσμένα από βίντεο και φωτογραφίες που επιβεβαιώνουν ότι ο κάτοχος ανήκει ολοκληρωτικά στις νέες αποδεκτές επιταγές κοινωνικότητας, έρχονται να αντικαταστήσουν την πραγματική ζωή. Τη βόλτα, τη συναναστροφή, το φλερτ, ακόμα και τον τσακωμό.

Όλα πλέον είναι διαδικτυακά. Πράξεις, χαμόγελα, συναισθήματα. Το χειρότερο όμως είναι το γεγονός ότι οι κοινωνοί των δικτύων αυτών ικανοποιούνται από το να καταθέσουν την όποια εικόνα, χωρίς καμία περαιτέρω συμμετοχή. Το ανεξέλεγκτο ποστάρισμα των κατάλληλων φωτογραφιών και βίντεο αρκεί για να διατηρηθεί η εικόνα του προφίλ στην κατάσταση που επιθυμεί ο καθένας, άσχετα με το αν αυτό δεν υφίσταται στην πραγματικότητα. Ώρες ατελείωτες σπαταλώνται για τη λήψη της ιδανικής φωτογραφίας, αυτής που θα τραβήξει την προσοχή του κοινού που επιθυμούμε, για το ανέβασμα της ατάκας που θα προκαλέσει ερωτηματικά. Καθημερινή ανάλωση σε άσκοπες και ατέρμονες διαδικτυακές φιλονικίες, για να έρθει η επόμενη ημέρα και να αφοσιωθούμε στο πώς θα αναδείξουμε τις νέες μας αγορές. Και ο χρόνος περνάει.. και οι έφηβοι καθηλώνονται πίσω από τις οθόνες διοχετεύοντας εκεί τις ανησυχίες τους, την ενέργειά τους, τη φαντασία τους.

Αλήθεια έχει αναρωτηθεί κανείς ποια διάσταση θα έχει η προσωπικότητά μας αν ξαφνικά εκλείψει η μανία αυτή; Πόσο δύσκολο θα είναι να προσαρμόσουμε στα πραγματικά δεδομένα της ζωής την διαδικτυακή μας προσωπικότητα, αυτήν που φτιάξαμε πίσω από μια οθόνη; Και εν τέλει, πόση μοναξιά κρύβει η διαδικτυακή κοινωνική δικτύωση που εξαντλείται σε ένα ιδανικό προφίλ, που καταφέρνει να φυλακίσει την ψυχή μας;»

Από την έντυπη έκδοση του «Σαμιακού Βήματος»