«Πορεία Ζωής» - Από τον Μανώλη Κάρλα

«Πορεία Ζωής», ο τίτλος του ποιήματος του περιφερειακού συμβούλου, ιατρού Μανώλη Κάρλα, με αφορμή τις άγιες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα.

Σιωπηλός περπατούσες μέσα στη λάβα

και ο ιδρώτας σου σαν θρόμβοι αίματος.

Φωτιά στο διάβα σου η γης,

Στεφάνια πύρινα τα ύψη.

Μα συ Σοφός από παπύρους και χρησμούς 

Με στήθη όλο δύναμη και φλόγα, 

Όλος Ζωή.

Έπινες μονορούφι την πίκρα σου 

όταν διψούσες,

Να ξαποστάσεις σαν ήθελες απ’ το λιοπύρι 

Μιλούσες.

Όταν πεινούσες, 

Έτρωγες, κάτω απ’ τη φοινικιά,

μια μπουκιά από τους πέντε άρτους,

στου πηγαδιού το πεζούλι.

Γίνονταν γύρω χαλασμός.

Ντύνονταν περιστέρι ο καιρός, 

Να δοκιμάσει μόνος του τις συμπληγάδες,

Πετούσε υψιπέτης αετός, 

Να δοκιμάσει μόνος του τον Ήλιο, 

Όπως ο Ίκαρος.

Χρόνοι Άνυδροι και Άστοργοι…

Παντού η λάμψη του πύρινου σκότους

και ο Εγκέλαδος της Σταύρωσης. 

Μα εσύ με το κεφάλι άσκεπο κι ορθό 

Διάλεγες πάντα τους δύσκολους δρόμους.

Δίχως δισάκι και δισκοπότηρο 

Και δίχως άμφια εόρτια του σώματος…

Μόνο σου ρούχο ο ματωμένος Χιτώνας…

Σου είχαν δώσει κι ένα καλάμι να κρατάς 

μα δεν το πήρες από ντροπή.

Έλαμπαν πάνω σου οι τύποι των ήλων,

Κι έτρεχε χείμαρρος το αίμα σου 

ποτίζοντας το λαίμαργο χώμα.

Με κλάδο ελιάς στο ένα χέρι

Και στ’ άλλο το αλέτρι της Αλήθειας, 

Όργωνες πάντα τα Παρόντα

και τα Μελλούμενα,

μέρα τη μέρα, ολοχρονίς, 

Κρατώντας δίκαια τη χειρολάβα. 

Αυτή η πορεία Αδερφέ μου 

Είναι η δύναμή σου, η Ζωή.

Μην την αφήσεις ν’ αλλάξει ποτέ.

Μανώλης Νικ. Κάρλας