«Ο κάθε ένας από εμάς που εργάζεται για να βγάλει χρήματα προσέχει πολύ πού θα τα ξοδέψει. Μπορεί να ξοδέψει αρκετά χρήματα σε κάτι που του αρέσει, αλλά και πάλι θα τσεκάρει τιμές, θα ψάξει τις προσφορές και αν χρειαστεί, θα κόψει άλλα έξοδα.
Τι γίνεται όμως με τα χρήματα που ξοδεύει το κράτος; Όλοι μας πληρώνουμε φόρους και τα χρήματα που συγκεντρώνει το κράτος αναλαμβάνουν να τα ξοδέψουν για εμάς οι εκλεγμένοι, δηλαδή οι υπουργοί, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι. Αν τα ξοδέψουν με σύνεση, οι υπηρεσίες που μας παρέχει το κράτος θα βελτιωθούν και οι πολίτες θα απολαμβάνουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής όπως συμβαίνει σε όλα τα προηγμένα κράτη. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, οι εκλεγμένοι επιλέγουν συχνά να ξοδέψουν τα χρήματα των πολιτών με τον πιο ηλίθιο τρόπο.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως ξοδεύουν τα χρήματα που έχουν στη διάθεσή τους αυτοί που εκλέγουμε είναι τα δύο κολυμβητήρια της Σάμου. Φτιάχτηκαν με χρήματα Ολλανδών, Δανών, Σουηδών κ.λπ. φορολογούμενων. Φτιάχτηκαν με χρήματα που υποτίθεται θα χρησιμοποιούνταν για να τους φτάσουμε σε βιοτικό επίπεδο. Και τα δύο κολυμβητήρια δεν λειτουργούν γιατί δεν προβλέφθηκαν κονδύλια για την συντήρησή τους. Κοινώς πετάξαμε τα χρήματα της ΕΕ μόνο και μόνο γιατί μπορούσαμε και γιατί κανείς δεν θα τιμωρηθεί.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως ξοδεύουν τα χρήματα που έχουν στη διάθεσή τους αυτοί που εκλέγουμε είναι τα δύο κολυμβητήρια της Σάμου. Φτιάχτηκαν με χρήματα Ολλανδών, Δανών, Σουηδών κ.λπ. φορολογούμενων. Φτιάχτηκαν με χρήματα που υποτίθεται θα χρησιμοποιούνταν για να τους φτάσουμε σε βιοτικό επίπεδο. Και τα δύο κολυμβητήρια δεν λειτουργούν γιατί δεν προβλέφθηκαν κονδύλια για την συντήρησή τους. Κοινώς πετάξαμε τα χρήματα της ΕΕ μόνο και μόνο γιατί μπορούσαμε και γιατί κανείς δεν θα τιμωρηθεί.
 |
| Το Κολυμβητήριο στο Καρλόβασι που έμεινε μόνο στα... εγκαίνια |
Ίσως άλλο ένα παράδειγμα του τρόπου που ξοδεύονται τα χρήματά μας να είναι και το Επικούρειο στην πόλη της Σάμου. Αυτό που διαβάζω στις εφημερίδες είναι ότι ξοδεύτηκαν αρκετά χρήματα για να επισκευαστεί το παλιό κτήριο και ο σκοπός ήταν να χρησιμοποιηθεί από πολιτιστικές ομάδες. Αυτό που επίσης διαβάζω είναι ότι ΔΕΝ υπολογίστηκε το κόστος λειτουργίας και συντήρησης του κτηρίου.
Επειδή δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, δεν θα μείνω πολύ σε αυτό το θέμα. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι κάποιοι ξόδεψαν τα χρήματά μας για την επισκευή του κτηρίου, αλλά δεν καθόρισαν ούτε που θα βρεθούν τα χρήματα για τη συντήρησή του, ούτε το πως ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί.
Φαντάζομαι σε ένα δημοτικό συμβούλιο να βγαίνει ο δήμαρχος και να λέει.
- Μάθαμε ότι μια εταιρία φτιάχνει λεωφορεία με τετράγωνες ρόδες. Σαν τουριστικός δήμος θέλουμε να έχουμε αυτά τα λεωφορεία πρώτοι. Φανταστείτε πόσοι τουρίστες θα έρθουν για τα λεωφορεία με τις τετράγωνες ρόδες.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι που ανήκουν στην παράταξη του δημάρχου χειροκροτούν και επευφημούν τη φοβερή αυτή πρόταση ενώ η αντιπολίτευση ρωτά γιατί δεν έψαξαν για λεωφορεία με τριγωνικές ρόδες. Φυσικά υπάρχουν ένας δύο που εκφράζουν ερωτήσεις για το πως θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα λεωφορεία, αλλά οι φωνές τους χάνονται μέσα στην όλη οχλαγωγία.
Το τραβηγμένο παράδειγμα με τα λεωφορεία με τις τετράγωνες ρόδες δεν είναι τυχαίο. Οι εκλεγμένοι τις περισσότερες φορές επιλέγουν έργα βιτρίνας και όχι ουσίας. Σχεδόν κανένας δεν θέλει να δώσει χρήματα για αντιπλημμυρικά έργα γιατί απλά δεν φαίνονται. Αυτός είναι και ο λόγος που πνίγηκαν 24 συμπολίτες μας στην Μάνδρα Αττικής. Από όσο είχα ακούσει, ακόμα και μετά το τραγικό γεγονός στην Μάνδρα, η περιφέρεια Αττικής έδινε ένα μικρό ποσό κάθε χρόνο για να γίνουν τα αντιπλημμυρικά έργα και να υπολογίζεται ότι θα τελειώσουν το 2050.
Ένα άλλο φαινόμενο που έχουμε στην Ελλάδα είναι οι μισές δουλειές. Φτιάχνουμε κάτι για να φαίνεται ότι κάτι έκανε ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης κλπ, αλλά δεν υπολογίζουμε τα αντίστοιχα λειτουργικά έξοδα. Φανταστείτε πόσα χρήματα έχουν πεταχτεί τσάμπα σε “κολυμβητήρια” που ΔΕΝ λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα. Η λογική λέει ότι αν θες να φτιάξεις κάτι, εκτός από το κόστος κατασκευής θα πρέπει να προβλέψεις έξοδα συντήρησης και λειτουργίας. Αν ο δήμος έχει εκατό υπαλλήλους και το μέσο κόστος μισθοδοσίας είναι είκοσι χιλιάδες ευρώ ανά εργαζόμενο (με κρατήσεις ασφάλεια κλπ), ο δήμος έχει πάγιο κόστος μισθοδοσίας δύο εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα έπρεπε να υπολογιστεί ένα πάγιο κόστος λειτουργίας του Επικούρειου, δηλαδή για να πληρωθούν οι λογαριασμοί ρεύματος, νερού και τηλεφώνου, να αγοραστεί πετρέλαιο θέρμανσης και να καλυφθούν έξοδα συντήρησης. Στην Ελλάδα ο ένας εκλεγμένος φτιάχνει το Άλφα και κοκορεύεται, ενώ ταυτόχρονα ρίχνει το μπαλάκι στον επόμενο που θα πρέπει να ψάξει να βρει χρήματα για την λειτουργία του. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε στα πανάκριβα αχρησιμοποίητα κολυμβητήρια.»
* Χημικός μηχανικός, υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα. Το 2019 υπήρξε υποψήφιος βουλευτής στο νομό Σάμου με το κόμμα “Δημιουργία! Ξανά” που τώρα έχει μετονομαστεί σε “Εθνική Δημιουργία”.
Από την έντυπη έκδοση του «Σαμιακού Βήματος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου