Αυτή όμως η προπαγάνδα, την οποία κατά καιρούς έχουν αξιοποιήσει όλα τα αστικά κόμματα, με την οποία ο εργαζόμενος λαός που παράγει όλο τον πλούτο, πρέπει τάχα να νιώθει υποχρεωμένος από το αστικό κράτος για κάποιο επίδομα, πρέπει να απορριφθεί.
Γιατί «pass» μόνο στη Σάμο και τη Βόρεια Εύβοια;
Γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει κάνει πρακτικά τίποτα για την ουσιαστική ανακούφιση των συγκεκριμένων περιοχών από τον σεισμό της 30ής Οκτώβρη 2020 (όσον αφορά τη Σάμο) και τις καταστροφικές πυρκαγιές πριν από έναν χρόνο (Β. Εύβοια).
Με το εν λόγω μέτρο επιδιώκει να κρύψει την εξής πραγματικότητα στη Σάμο:
Ότι ο κόσμος δεν έχει πάρει αποζημιώσεις, χώρια που τα κολοβά ποσά που είχαν ανακοινωθεί, με τις τεράστιες ανατιμήσεις είναι πλέον κολοβά ...στο τετράγωνο!
Ότι οι εργασίες στα σχολεία δεν έχουν προχωρήσει. Σε σχολεία όπως το Παλαιόκαστρο υποτίθεται ότι θα είχαν ολοκληρωθεί οι εργασίες, ενώ στις άλλες περιπτώσεις δυο χρόνια μετά περιμένουμε τις μελέτες. Το ότι οι εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου δεν έχουν αποκατασταθεί και οι φοιτητές κάνουν μαθήματα από εδώ και από εκεί.
Ότι δεν έχουν γκρεμιστεί όλα τα προς κατεδάφιση κτίσματα. Θυμίζουμε ότι τα δυο παιδιά που χάθηκαν στο σεισμό, χάθηκαν μετά την κύρια σεισμική δόνηση από πτώση μέρος κτιρίου που ήταν ερείπιο και δεν είχε φροντίσει κανείς να το κατεδαφίσει.
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στη Βόρεια Εύβοια (βλ. «Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου», 6-7 Αυγούστου).
Επομένως με το συγκεκριμένο μέτρο θέλουν να κρύψουν τα συντρίμμια που αφήνει η βάρβαρη πολιτική τους. Να χρυσώσουν το χάπι τόσο από την έλλειψη μέτρων πρόληψης για τις φυσικές καταστροφές, όσο και για το ότι δεν έχουν αποκαταστήσει τις ζημιές των περιοχών, ζημιές που έχουν αιτία και την πολιτική τους.
 |
| Βαγγέλης Μαρούπας |
Είναι αλήθεια ότι εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα μπόρεσαν αξιοποιώντας το pass να κάνουν πιο ανθρώπινες διακοπές, να γίνει μπορετό έτσι ώστε μια επίσκεψη π.χ. σε ψαροταβέρνα να μην είναι όνειρο θερινής (στην κυριολεξία) νυκτός.
Προκλητικά τα κυβερνητικά στελέχη καμαρώνουν ότι υπήρχε μεγάλη ζήτηση για τα pass και ότι μέσα σε 20 λεπτά εξαντλούνταν, κρύβοντας ότι αυτό το γεγονός αποτελεί όνειδος για την πολιτική τους: Δείχνει τη μεγάλη δυσκολία του κόσμου να πάει διακοπές και έτσι προσπαθεί να αξιοποιήσει το οτιδήποτε.
Γιατί είναι ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια ότι τα προγράμματα «κοινωνικού τουρισμού», που χρηματοδοτούνταν από τις εισφορές, δηλαδή τη δουλειά των εργαζομένων, έχουν συρρικνωθεί στο ελάχιστο (για να βρίσκεται χώρος για να επιδοτείται το κεφάλαιο), κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο το να μπορεί ένας εργαζόμενος να πάει διακοπές, ακόμα και αν έχει δικό του εξοχικό. Και αυτό είναι μια πραγματικότητα που ίσχυε και επί κυβέρνησης ΝΔ και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ομως και πάλι δεν μπόρεσαν όλοι να αξιοποιήσουν το pass, ακόμα και αν όντας κρεμασμένοι πάνω από το πληκτρολόγιο του υπολογιστή τους μπόρεσαν να το πάρουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Σάμο διατέθηκαν τον Σεπτέμβρη 800 επιπλέον pass που δεν χρησιμοποιήθηκαν από τους δικαιούχους τους τον Ιούλη.
Το γιατί συνέβη αυτό είναι απλό: Υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι που το ξήλωμα των δικαιωμάτων, η φορολεηλασία και η ακρίβεια έχουν θερίσει τόσο το εισόδημά τους, που ακόμα και αν έχουν μια χρηματική επιταγή των 300 ευρώ αδυνατούν να τη χρησιμοποιήσουν. Π.χ. εμπόδιο είναι το προκλητικά τεράστιο κόστος των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, με το εισιτήριο για Σάμο στο κατάστρωμα να είναι στα 74 ευρώ. Αν τώρα κάποιος έχει την απαίτηση (sic!) να πάρει και το αυτοκίνητο, τότε η κατάσταση ξεφεύγει!
Επομένως, όσοι το χρησιμοποίησαν καλά έκαναν, δικά μας λεφτά είναι. Αυτό όμως δεν μπορεί να κρύψει τη μεγάλη εικόνα, που μετατρέπει τις διακοπές από δικαίωμα σε πανάκριβο εμπόρευμα για ολοένα και λιγότερους.
«Εκατομμύρια πέφτουν στο νησί!»
Το πρόγραμμα προϋπολογίζει από 3 εκατ. σε κάθε περιοχή. Καταρχήν, αυτά δεν είναι χρήματα που πέφτουν από τον ουρανό, αλλά χρήματα του ελληνικού λαού, το γνωστό υποζύγιο που φορολογείται σε ποσοστό 94% σε αντίθεση με το κεφάλαιο, κάτι που περισσότερο ή λιγότερο ισχύει και σε όλη την ΕΕ. Οι δε εισφορές των εργαζομένων στην Εργατική Εστία είναι πολλαπλάσιες.
Δεύτερο, είναι αντικειμενικό γεγονός ότι οι πιο μεγάλοι «παίκτες» του κλάδου είναι σε πλεονεκτικότερη θέση για να προσελκύσουν τους κατόχους των pass.
Από την άλλη, εμφανίζουν ως κερδισμένους τους εργαζόμενους, ότι λόγω της τουριστικής κίνησης είχαν δουλειά. Κρύβουν όμως την πραγματικότητα των εργαζομένων στον τουρισμό, που εργάζονται σε συνθήκες τεράστιας έντασης της εκμετάλλευσης, με γεγονότα όπως παραιτήσεις από τη δουλειά (γιατί δεν άξιζε κάποιος να εξουθενώνεται, πόσο μάλλον για ψίχουλα) να αποτελούν καθημερινότητα, ακόμα και για τα πιο προβεβλημένα ξενοδοχεία του νησιού.
Άρα: Πολλαπλά ωφελημένο από το συγκεκριμένο μέτρο βγαίνει στα σίγουρα το κεφάλαιο. Το αν δίπλα στο βασιλικό ποτίστηκαν και μερικές γλάστρες, αυτό δεν αναιρεί τη βαρβαρότητα της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, που όλες οι κυβερνήσεις υιοθετούν.
Αλλά να δούμε και μια άλλη πλευρά: Αν μια τέτοια επιδότηση εξαλείφει τις αιτίες των δυσκολιών τόσο των Σαμιωτών, όσο και των επισκεπτών στο νησί. Και η αλήθεια είναι ότι η αιτία για τα πολλά προβλήματα της Σάμου και των εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων συνολικότερα δεν απαντιέται με τα διάφορα pass.
Μια μόνο πλευρά: Οι τεράστιες αυξήσεις και η ακρίβεια έχουν ήδη εξανεμίσει το όποιο επιπλέον εισόδημα είδαν αυτοαπασχολούμενοι και μικροί επαγγελματίες της εστίασης.
Συμπέρασμα
Για άλλη μια χρονιά ο τουρισμός κινήθηκε σε ψηλά επίπεδα. Τα τουριστικά ρεκόρ που εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη στο κεφάλαιο έχουν και άλλη όψη, πολύ γνώριμη στα εργατικά - λαϊκά στρώματα: Την ένταση της εκμετάλλευσης, την αδυναμία πολλών να κάνουν έστω και ολιγοήμερες διακοπές.
Αυτό συνέβη και στη Σάμο. Τα διάφορα pass με στόχευση στο νησί μπορεί να έδωσαν ακόμα μια ενίσχυση στην τουριστική κίνηση, όμως δεν μπορούν να αλλοιώσουν τη μεγάλη εικόνα, που είναι η παραπάνω. Χώρια που δεν μπορεί να είναι ικανά για να εξαγοράσουν τη συνείδηση των νησιωτών της Σάμου, ενός νησιού με μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις.
Η πολιτική όλων των κυβερνήσεων έχει αποτυπωθεί στις υποδομές του νησιού, στην τραγική κατάσταση των δομών Υγείας, στην κατάσταση των σχολείων (που επιδεινώθηκε με τον φονικό σεισμό), στην υποστελέχωση της πολιτικής προστασίας με τραγικές συνέπειες, στο χτύπημα του εργατικού, αγροτικού, λαϊκού εισοδήματος, στη φτώχεια, στην ακρίβεια κ.λπ. Αυτό που χρειάζεται είναι αύξηση μισθών και ΣΣΕ, επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, της 13ης και 14ης σύνταξης, ως πρώτη απάντηση στο υψηλό κόστος ζωής.
Χρειάζεται στο νησί να αποζημιωθεί ο κόσμος που είδε τα σπίτια του ή τις επιχειρήσεις του να χτυπιούνται από τον σεισμό και που ακόμα περιμένει, σε συνθήκες που το κόστος των υλικών έχει εκτοξευτεί. Να χτιστούν νέα και ασφαλή σχολεία, όπου χρειάζεται να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες στα υπόλοιπα. Χρειάζεται να γκρεμιστούν τα ετοιμόρροπα κτίρια, που είναι παγίδες θανάτου. Χρειάζονται στελέχωση του νοσοκομείου και μέτρα για πραγματική ΠΦΥ.
Η λύση είναι στην αγωνιστική ανάταση, που η πείρα δείχνει ότι υπηρετείται από τη συμπόρευση με το ΚΚΕ. Αυτός είναι ο δρόμος που υπάρχει για τον λαό, αυτός ο δρόμος δίνει προοπτική για το αύριο, αλλά αποτελεί και ασπίδα απέναντι στη βαρβαρότητα σήμερα και αυτόν θα ακολουθήσει.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου