Θύελλα εις τας νήσους αδερφέ μου
και στα Πελάγη,
με τον λοιμόν ενσκήψαντα προ του λιμού
και με τα των σεισμών και πλημμυρών
πεισμόνως επιμένοντα, καθ’ άπαντα.
Ευάριθμοι πλέον οι πρόσφυγες και οι μετανάστες εις τας νήσους
Και οι διαβάται του Αιγαίου, παντοίοις τρόποις, ολίγιστοι.
Εις Λέσβον να στρατωνίζονται εις τον Καρά Τεπέ,
Ελληνιστί Μαυροβούνιον,
Πεδίον το πάλαι ερώτων αιολικών του Δάφνιδος και της Χλόης,
Και μέχρι προ τινος πεδίον βολής,
Διαμονή προσωρινή έως το Πάσχα του Μακεδόνος
Μόνιμος δε έως και της εσχάτης Παρουσίας του Αλεξανδρινού,
μετά φραγής υψηλής και τείχους φιλανθρώπου,
κατά τινας αιρετικούς και αμφισήμους,
κήνσορας σιβυλλικούς και επιπολής αμφισβητίας
των εις Βάστριαν και στην Καράβα αθλίως τεκταινομένων.
Και η Β. Ι. Α. Λ. της Χίου μεγάλη και ευρύχωρος,
Ειρκτή φοβερά ανθρώπων ελευθέρων,
Όνειδος Ελληνικόν τε και Οικουμενικόν.
Κι ας αντιστέκεται πανσθενεί ο Λαός
Στους Πραιτωριανούς, στα αφεντικά και στα αργύριά τους
Όταν εκείνοι επιμένουν στο Θόλος.
Όσο για το ανήμερο θεριό της Σάμου,
Στου Ζερβού,
Αγρός του Κεραμέως τα χέρσα του,
Σφαγείο και δεσμωτήριο των Ικετών του Κόσμου
Τα παραπήγματα της σιδερόφραχτης αλληλεγγύης του.
Όμως είναι πολλοί, απλοί και μη,
Που αντιστέκονται στην πελώρια Ύβρη
Καθώς αναθεριεύει μέσα τους βαρύ το Χρέος
Για την τιμή της Πόλης,
Για τους Ανθρώπους
Και για την Οικουμένη σύμπασα.
Και οι ευάριθμοι, οι συνταχθέντες και συμπράξαντες
Ιδρώττουν εναγωνίως ώσπου
με φύλλον συκής να συγκαλύψουν τις ενοχές και τας τύψεις των.
Και όλων αυτών ξυμβαινόντων
Διερωτώνται πολλοί εις τας νήσους όπως κάποτε ο ποιητής:
Τι ζητούσες Στρατηγέ μου στη Λάρισα
Συ ένας Υδραίος;
Και άλλοι, τα μάλα πολλοί,εν χορώ ανακράζουσιν:
Αιδώς και τρις αιδώς,
Όσοι Αργείοι του Αρχιπελάγους
Και των Αθηνών και της πάσης Ελλάδος,
Στρατηγοί μετ’ αστέρων, βαθμούχοι πελιδνοί, ανυπόδητον τάγμα,
Οι αργυρώνητοι των Εμπόρων των Εθνών
Και οι πιστοί της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Αιδώς και ως εδώ.
Μανώλης Νικ. Κάρλας
Γιατρός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου