Η ιστορία δύο δασκάλων που αν και ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου, ζουν ξεχασμένοι στο Βαθύ

Η Oumaima και ο σύζυγός της εργάζονταν ως δάσκαλοι στη Συρία. Ο πόλεμος, όμως, κατέστρεψε τη ζωή τους. Το σπίτι τους βομβαρδίστηκε, η κόρη τους σκοτώθηκε και εκείνοι μαζί με τα τρία τους παιδιά (11, 14 και 18 ετών) αποφάσισαν να φύγουν για να γλιτώσουν. Εδώ και ένα χρόνο ζουν στον καταυλισμό στο Βαθύ της Σάμου, κάτω από άθλιες συνθήκες.

Και οι δύο ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου για την COVID-19 λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν. Η Oumaima πάσχει από άσθμα και ο σύζυγός της έχει υπέρταση και καρδιαγγειακά προβλήματα. Με το ξέσπασμα του ιού στον καταυλισμό και την έλλειψη προγράμματος ιατρικής παρέμβασης από τις αρμόδιες αρχές, το ζευγάρι ανησυχεί πολύ για την υγεία του.

«Φύγαμε από τη Συρία εξαιτίας του πολέμου. Το σπίτι μας βομβαρδίστηκε. Η19χρονη κόρη μου και ο σύζυγός της σκοτώθηκαν. Ο πόλεμος κατέστρεψε τις ζωές μας. Δεν είχαμε τίποτα πια και όταν έχασα και την κόρη μου άρχισα να υποφέρω από ψυχολογικά προβλήματα.

Το ταξίδι από τη Συρία στην Ελλάδα πήρε τρεις μήνες. Μας φυλάκισαν τρεις φορές στην Τουρκία επειδή προσπαθούσαμε να περάσουμε στην Ελλάδα και όταν καταφέραμε τελικά να ξεφύγουμε από την τουρκική ακτοφυλακή, βρεθήκαμε να παλεύουμε στη θάλασσα επί 12 ώρες. Το ταξίδι ήταν επικίνδυνο και δεν ξέραμε αν θα φτάσουμε ζωντανοί στην ακτή. Ήμουν ζαλισμένη όλη την ώρα και φοβόμουν πολύ.

Το μόνο που θέλαμε και ακόμα θέλουμε, είναι να βρούμε υγειονομική περίθαλψη και ένα ασφαλές μέρος να ζήσουμε. Φοβόμαστε την COVID-19, καθώς σε αυτές τις συνθήκες διαβίωσης είναι αδύνατο να προστατευτούμε ή να απομονωθούμε. Τα παιδιά μου έχουν επίσης παρουσιάσει προβλήματα ψυχικής υγείας, ζώντας σε αυτό το μέρος.

Ο 11χρονος γιος μου είναι μονίμως φοβισμένος και αγχωμένος και η συμπεριφορά του έχει γίνει πιο επιθετική. Πριν από τρεις μέρες, είπε ότι θέλει να πέσει στη θάλασσα. Μερικές φορές λέει ότι θέλει να επιστρέψει στη Συρία. Αυτός ο καταυλισμός δεν είναι μέρος για να μεγαλώνει ένα παιδί. Δεν είναι μέρος για να ζει κανένας.

Δεν έχουμε πια ελπίδα. Προσπαθώ να δώσω κουράγιο στα παιδιά μου, να τους πω ότι κάποια μέρα θα έχουμε ξανά ένα σπίτι και θα μπορούν να πάνε ξανά στο σχολείο, θα έχουν παιχνίδια και θα φτιάξουμε μια νέα ζωή. Αλλά είναι αδύνατο να τους πείσουμε για αυτό όταν έχουμε εγκλωβιστεί σε αυτό το μέρος εδώ και ένα χρόνο.

Αναγκαστήκαμε να αφήσουμε το σπίτι μας εξαιτίας του πολέμου. Σκεφτήκαμε ότι στην Ευρώπη θα μπορούσαμε να ξαναχτίσουμε τη ζωή μας, αλλά αυτό που βρήκαμε εδώ ήταν σοκαριστικό. Είχα πολλά όνειρα για το μέλλον των παιδιών μου. Είμαστε μια μορφωμένη οικογένεια. Ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν δάσκαλοι στη Συρία. Είμαστε απλά μια οικογένεια που έχασε τα πάντα στον πόλεμο. Ήρθαμε εδώ για να βρούμε ένα ασφαλές μέρος και εκπαίδευση για τα παιδιά μας. Αυτό θέλουμε μόνο»

Πηγή: https://www.news247.gr/