Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου, Ἰκαρίας και Κορσεῶν κ.κ. Εὐσεβίου
Ἡ 28η Ὀκτωβρίου ἀνακαλεῖ στή μνήμη μας τίς δοξασμένες ἡμέρες τοῦ ’40. Τότε πού τό ἔθνος μᾶς ὑπερήφανο, μέ ἀκράτητο ἐνθουσιασμό, τινάχθηκε ὁλόρθο γιά ν’ ἀντιμετωπίσει τοῦ ἐχθροῦ τίς σιδερόφρακτες λεγεῶνες.
Οἱ Ἕλληνες γιά ἄλλη μιά φορά ἐθαυματούργησαν. Ὄρθωσαν τό ἀνάστημά τους ἐμπρός στήν ἐπηρμένη ὀφρύ τοῦ Ἄξονος. Καί ὡς ἄλλοι μικρόσωμοι Δαβίδ ἐνίκησαν οὐσιαστικά τούς Γολιάθ τῆς οἰκουμένης. Μέ τήν δύναμη τῆς πίστεως στό δίκαιο Θεό, μέ τήν ὀργή πού προκαλεῖ ἡ ἀδικία, μέ συνισταμένη τήν ἑνότητα, μέ τήν φλόγα τῆς φιλοπατρίας.
Ὅπως τό 1821 ἔτσι καί τό 1940, ἡ Ἑλληνική ψυχή θάμπωσε τά ἔθνη τῆς γῆς, οἰστρηλατημένη ἄπ΄ τά ἰδανικά της πίστεως καί τῆς πατρίδος. Ξεπέρασε σέ ζηλευτό βαθμό τά συνηθισμένα ὅρια τῆς γενναιότητος. Οἱπρωταγωνιστές τοῦ ἔπους τοῦ ’40 δέν ἦταν ἄνθρωποι, ἦταν ὑπεράνθρωποι.
Πέρασαν 80 χρόνια ἀπό τότε. Καί ἡ μνήμη δέν ἐξασθενεῖ ἐμπρός στό θαῦμα. Ἡ ἐφετινή ὅμως ἐπέτειος μᾶς βρίσκει μέ τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ σε ἔξαρση με τά ἐθνικά μας θέματα καί τίς ἐπικίνδυνες διεκδικήσεις σέ βάρος μας, μέ τήν ἀπειλή μπροστά μας. Ἡ Ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καί οἱ αἰῶνες ἀντιγράφουν ἀλλήλους. Οἱ θούριοί της ἐπαγρύπνησης ἠχοῦν ἰδιαίτερα σέ μᾶς τούς ἀκρίτες, πού καλούμαστε νά διαφυλάξουμε τόν θησαυρό τῆς εἰρήνης καί ἀσφάλειας καί νά παίξουμε ρόλο ἔντιμο καί δυναμικό. Ἡ Ἑλλάδα μέ τήν πείρα τῆς Ἱστορίας της, πού σήμερα τῆς γίνεται ἐφόδιο ἀπαραίτητο γιά τήν ἐξόρμηση τῆς νίκης, καλεῖται νά παραμείνει νησίδα ἀσφάλειας καί εἰρήνης.
Ἄν οἱ ἐξ ἀνατολῶν γείτονες μας στηρίζονται στή λογική των ἀριθμῶν, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε τήν λογική τῆς καρδιᾶς, τῆς πίστεως, τῆς Ὀρθοδοξίας, τῶν ἀξιῶν, τοῦ πολιτισμοῦ μας. Διαθέτουμε τήν πολύτιμη πνευματική κληρονομιά καί τήν ἀπίστευτη καί ἀστείρευτη πηγή καί δύναμη τῆς ψυχικῆς ὀμορφιᾶς τοῦ ὡραίου καί τοῦ ἀληθινοῦ. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ὅτι στό πέρασμα τῶν καιρῶν κάθε ἀληθινά μεγάλο ἐπίτευγμά μας εἶναι πάντα καρπός τῆς φιλοπατρίας καί τῆς πίστεώς μας στόν Θεό. Εἴμαστε λαός μικρός ἀριθμητικά, ὅμως ταυτόχρονα εἴμαστε οὐσιαστικά μεγάλος καί δυνατός, ἄν πιστέψουμε στά ἰδανικά μας καί μαχόμαστε νά τά συντηρήσουμε καί νά τά ἀξιοποιήσουμε.
Ἡ ἑνότητα, ἡ ὁμόνοια, ἡ ὁμοψυχία, ἡ συνείδηση τῆς εὐθύνης ἔναντί της Ἱστορίας καί τοῦ Ὀρθοδόξου πολιτισμού μας εἶναι ἀναγκαία. Οἱ ἄνθρωποι ἀπό τούς ὁποίους θά περιμέναμε νά βοηθήσουν, μένουν ἀδιάφοροι. Τούς ἀπασχολοῦν ἀποκλειστικά καί μόνο τα συμφέροντά τους. Στο ἐρώτημα ποιός θά βοηθήσει; Ἀπαντοῦμε. Τά ἰδανικά μας. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Ἡ ἱστορική συνείδησή μας. Ἠ φιλοπατρία μας. Ἡ πεποίθησή μας ὅτι, «ἡ βοήθεια παρά Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρανόν καί τή γῆν».
Ὅπως τό 1821 ἔτσι καί τό 1940, ἡ Ἑλληνική ψυχή θάμπωσε τά ἔθνη τῆς γῆς, οἰστρηλατημένη ἄπ΄ τά ἰδανικά της πίστεως καί τῆς πατρίδος. Ξεπέρασε σέ ζηλευτό βαθμό τά συνηθισμένα ὅρια τῆς γενναιότητος. Οἱπρωταγωνιστές τοῦ ἔπους τοῦ ’40 δέν ἦταν ἄνθρωποι, ἦταν ὑπεράνθρωποι.
Πέρασαν 80 χρόνια ἀπό τότε. Καί ἡ μνήμη δέν ἐξασθενεῖ ἐμπρός στό θαῦμα. Ἡ ἐφετινή ὅμως ἐπέτειος μᾶς βρίσκει μέ τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ σε ἔξαρση με τά ἐθνικά μας θέματα καί τίς ἐπικίνδυνες διεκδικήσεις σέ βάρος μας, μέ τήν ἀπειλή μπροστά μας. Ἡ Ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καί οἱ αἰῶνες ἀντιγράφουν ἀλλήλους. Οἱ θούριοί της ἐπαγρύπνησης ἠχοῦν ἰδιαίτερα σέ μᾶς τούς ἀκρίτες, πού καλούμαστε νά διαφυλάξουμε τόν θησαυρό τῆς εἰρήνης καί ἀσφάλειας καί νά παίξουμε ρόλο ἔντιμο καί δυναμικό. Ἡ Ἑλλάδα μέ τήν πείρα τῆς Ἱστορίας της, πού σήμερα τῆς γίνεται ἐφόδιο ἀπαραίτητο γιά τήν ἐξόρμηση τῆς νίκης, καλεῖται νά παραμείνει νησίδα ἀσφάλειας καί εἰρήνης.
Ἄν οἱ ἐξ ἀνατολῶν γείτονες μας στηρίζονται στή λογική των ἀριθμῶν, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε τήν λογική τῆς καρδιᾶς, τῆς πίστεως, τῆς Ὀρθοδοξίας, τῶν ἀξιῶν, τοῦ πολιτισμοῦ μας. Διαθέτουμε τήν πολύτιμη πνευματική κληρονομιά καί τήν ἀπίστευτη καί ἀστείρευτη πηγή καί δύναμη τῆς ψυχικῆς ὀμορφιᾶς τοῦ ὡραίου καί τοῦ ἀληθινοῦ. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ὅτι στό πέρασμα τῶν καιρῶν κάθε ἀληθινά μεγάλο ἐπίτευγμά μας εἶναι πάντα καρπός τῆς φιλοπατρίας καί τῆς πίστεώς μας στόν Θεό. Εἴμαστε λαός μικρός ἀριθμητικά, ὅμως ταυτόχρονα εἴμαστε οὐσιαστικά μεγάλος καί δυνατός, ἄν πιστέψουμε στά ἰδανικά μας καί μαχόμαστε νά τά συντηρήσουμε καί νά τά ἀξιοποιήσουμε.
Ἡ ἑνότητα, ἡ ὁμόνοια, ἡ ὁμοψυχία, ἡ συνείδηση τῆς εὐθύνης ἔναντί της Ἱστορίας καί τοῦ Ὀρθοδόξου πολιτισμού μας εἶναι ἀναγκαία. Οἱ ἄνθρωποι ἀπό τούς ὁποίους θά περιμέναμε νά βοηθήσουν, μένουν ἀδιάφοροι. Τούς ἀπασχολοῦν ἀποκλειστικά καί μόνο τα συμφέροντά τους. Στο ἐρώτημα ποιός θά βοηθήσει; Ἀπαντοῦμε. Τά ἰδανικά μας. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Ἡ ἱστορική συνείδησή μας. Ἠ φιλοπατρία μας. Ἡ πεποίθησή μας ὅτι, «ἡ βοήθεια παρά Κυρίου, τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρανόν καί τή γῆν».
Από την έντυπη έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου