"Διαθλάσεις" - Εις Υγείαν...!

Λόγω προσωρινής αναστολής έκδοσης της εφημερίδας μας η στήλη «μετακομίζει» προσωρινά από την τελευταία σελίδα, εδώ, στο Ιστολόγιο (Blog) του "Σαμιακού Βήματος".

ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ…!

Λόγος περί υδάτων (άνευ ανέμων), τουτέστιν για το νερό σαν δημόσιο αγαθό, η ποιότητά του, η ασφαλής χρήση του και φυσικά η επάρκειά του που είναι τα ζητούμενα.

Είπαν κάποια στιγμή αυτοί που ετάζουν τις τύχες του κόσμου, που ερευνούν επιστημονικά και με εμβρίθεια, πως οι επόμενοι πόλεμοι θα γίνουν για το νερό ως αναγκαίο φυσικό πόρο για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους παγκοσμίως. Και μπορεί προς το παρόν -και για πόσο ακόμη άγνωστο- να γίνονται οι πόλεμοι για το πετρέλαιο, όμως το νερό (η επάρκεια, η ποιότητα και η διαθεσιμότητά του παγκοσμίως) δεν διαχωρίζεται σαν φυσικός πόρος και η διαχείρισή του δεν θα πρέπει να συνεχίσει να τελείται όπως έως σήμερα και σαφώς δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε πολέμους. Αυτά ως μια γενική παρατήρηση.

Ας έρθουμε τώρα στα καθ' ημάς. Είναι σίγουρο, κι αυτό μας το λέει εκτός από την πείρα και η πραγματικότητα, αλλά και κάποιοι πιο μελετηροί από εμάς τους διάφορους (έως…αδιάφορους), πως το νησί μας διαθέτει άφθονους υδάτινους πόρους, αρκούντως ποιοτικούς, όπως και κάθε τι φυσικό που δεν βάζουμε το χέρι μας οι άνθρωποι, αλλά αυτό δεν είναι και δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως στοιχείο εφησυχασμού.

Διότι αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες στη Σάμο και μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν σημάδια ενασχόλησης και ενδιαφέροντος, είναι οι ανεκμετάλλευτοι υδάτινοι πόροι, που, απελπισμένοι θα έλεγε κανείς ποιητική αδεία, πέφτουν στη θάλασσα σαν διέξοδο.

Χρόνια «φωνάζει» με τα γραφτά του, με την φυσική παρουσία του στα μέσα ενημέρωσης, με προτάσεις προς πάντα αρμόδιο, ο γεωπόνος-πολίτης Γιακουμής Αμυρσώνης, να αξιοποιηθούν οι όγκοι νερού που πηγάζουν σε διάφορα σημεία του νησιού και που θα μπορούσαν αξιοποιούμενοι να είχαν λύσει το πρόβλημα όχι μόνο επάρκειας αλλά και ποιότητας, προς όφελος γηγενών και επισκεπτών. Που θα μπορούσαν να είχαν στείλει στον εξαποδώ τα εκατομμύρια των πλαστικών φιαλών, που αποτελούν παρά το λευκό τους χρώμα, μια τεράστια αιμορραγία, οικονομική και περιβαλλοντική.

Αντ΄αυτού, συνεχίζουμε να αντλούμε από τα ίδια, εδώ και δεκαετίες, σημεία, νερό χαμηλής ποιότητας, να «αλατίζουμε» τις εγκαταστάσεις μας, τα σκεύη μας, τα ρούχα μας και κυρίως να κινδυνεύουμε χρόνο με τον χρόνο να φτάσουμε σε απευκταίες καταστάσεις και να κηρύξουμε τον δικό μας -εμφύλιο- πόλεμο για το νερό.

Πού βρίσκεται σήμερα ο -αναγκαίος- σχεδιασμός και προγραμματισμός για την διαχείριση των υδάτινων πόρων του νησιού, πού βρίσκεται η αναζήτηση των αναγκαίων εναλλακτικών λύσεων, προκειμένου να μην βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων; Δεν το γνωρίζω και δεν είμαι σε θέση να το ξέρω. Θα μας το πουν οι αρμόδιοι, τέως και νυν να υποθέσω. Ή μήπως κάνω υποθέσεις εργασίας;

ΕΥΣΤΟΧΟΣ