Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Αὐτές τίς ἡμέρες, ἀξιοποιώντας τήν εὐκαιρία τῆς κατ’ οἶκον προσευχῆς καί λατρευτικῆς ζωῆς μας, ἔχουμε τήν δυνατότητα νά μελετήσουμε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, τά γεγονότα πού συνδέονται μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά ἐμβαθύνουμε σέ αὐτά, ἀντλώντας τά ἀπαραίτητα διδάγματα.
Ἄς διαβάσουμε πρῶτα μέ προσοχή ὅλα ὅσα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἔπαθε μέ τή θέλησή Του γιά τή σωτηρία μας, τά σχετιζόμενα μέ τήν Σταύρωση καί τήν Ταφή Του κι ἄς σταθοῦμε μέ περισσότερη εὐλάβεια στά ὅσα οἱ ἱεροί Εὐαγγελιστές ἀναφέρουν γιά τήν τριήμερη ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασή Του.
Ἐκεῖ θά ἀντιληφθοῦμε, πώς τόσο οἱ Μαθητές, ὅσο καί οἱ λίγοι πιστοί, μεταξύ τῶν ὁποίων οἱ κηδευτές τοῦ Κυρίου, Ἰωσήφ καί Νικόδημος, οἱ Μυροφόρες γυναῖκες, ὁ ἑκατόνταρχος Λογγῖνος καί ἄλλοι, βίωναν μιά πρωτόγνωρη ἐμπειρία. Κατά τρόπο ἀσυνήθιστο ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριός μας, μέ τήν ψηλαφητή παρουσία Του, αὔξανε ὁλοέν καί περισσότερον τήν πίστη τους, μεταβάλλοντας τόν φόβο σέ τόλμη, τήν δειλία σέ γενναιότητα, τήν λύπη σέ χαρά, τήν σιωπή σέ ἐνθουσιώδη ἰαχή!
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στάθηκε εὐθύς ἐξ ἀρχῆς μέ μεγάλη εὐλάβεια πάνω σέ αὐτήν τήν ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένη μεταβολή. Τήν ἔβαλε θεμέλιο στή ζωή Της, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαβεβαιώνει μέ ἔμφαση στο 15ο κεφάλαιο τῆς Α΄ Πρός Κορινθίους ἐπιστολῆς του, γράφοντας: «Ἐάν ὁ Χριστός δέν ἔχει ἀναστηθεῖ τότε εἶναι ἀδειανό καί χωρίς περιεχόμενο τό κήρυγμά μας, κούφια καί ἀνωφελής ἡ πίστη σας»(στιχ.14) Διότι αὐτή ἡ μεταβολή τῶν φοβισμένων Μαθητῶν σέ πνευματικά δυνατά λιοντάρια, πού κήρυξαν σέ ὅλη τήν κτίση, χαρακτηρίζει τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἀποδεικνύει τήν ἀλήθεια Της καί κατοχυρώνει στούς αἰῶνες τό θρίαμβό Της μέ σκοπό τήν σωτηρία τοῦ κόσμου.
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα, ἐτοιμαζόμαστε νά βιώσουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, μέ πρωτόγνωρο τρόπο. Χωρίς ἀμφιβολία ζοῦμε ἀσυνήθιστες καί ἀπρόβλεπτες στιγμές. Ζοῦμε δύσκολες καί ὁριακές στιγμές. Εἶναι καιρός προσευχῆς. Καιρός νά συναντηθοῦμε μέ τόν ἑαυτό μας, νά στραφοῦμε μέ τόλμη καί γενναιότητα πρός τά ἔσω. Ἡ ψυχή μας ἐπιζητεῖ στήριγμα.
Μέσα ἀπό τίς ἀναστάσιμες εὐαγγελικές διηγήσεις, ἄς διδαχθοῦμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο πρέπει κι ἐμεῖς τώρα νά πολιτευθοῦμε. Χωρίς νά ἀπαξιώνουμε τήν ὀρθόδοξη πίστη μας.
Ἄς δοῦμε πόσο ὄμορφα καί ἀθόρυβα, ἀλλά ἀποτελεσματικά ἔδρασαν οἱ δύο κηδευτές τοῦ Κυρίου, ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας καί ὁ Νικόδημος μαζί μέ τίς Μυροφόρες γυναῖκες. Κι ὅταν ἡ ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή ὑπερέβαλε ἑαυτήν, ὁ Κύριος τήν ἐπανέφερε στήν τάξη.
Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τήν προσμονή τοῦ Πέτρου, πού εἶχε ἀρνηθεῖ τόν Χριστό καί τοῦ Ἰωάννου, πού ἀγαποῦσε τόν Χριστό ὑπερβαλλόντως, νά φθάσουν στό κενό μνημεῖο.
Ἄς ἐπαναλάβουμε στόν ἑαυτό μας τό ἐρώτημα πού ὑπέβαλαν στούς ἑαυτούς τους ὁ Λουκᾶς καί ὁ Κλεόπας, οἱ ὁποῖοι, ἄν κάι συμπορεύονταν μέ τόν Χριστό πρός Ἐμμαούς δέν τόν ἀναγνώρισαν, παρά μόλις ἔκοψε καί μοίρασε τό ψωμί: «Ἄραγε δέν καιγόταν ἡ καρδιά μας μέσα μας γιά Ἐκεῖνον;» (Βλ. Λουκ. κδ 32)
Ἄς σταθοῦμε κι ἐμεῖς μέ εὐλάβεια στό ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας ὡς τό σῶμα τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ δέν πρόκειται ποτέ νά νικηθεῖ κι ἀπό κανένα. Μπορεῖ νά καταβάλλεται ἀπό τήν δύναμη τοῦ ἐχθροῦ, νά ταλαιπωρεῖται, ὅπως τό πλοῖο ἀπό τά μανιασμένα κύμματα, χωρίς ὅμως ποτέ νά καταποντίζεται, κατά τήν αἰσιόδοξη ἐπαγγελία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Κυρίως ὅμως ἄς μήν ἀμφιβάλλουμε, πώς ὅπως καί τότε, ἔτσι καί σήμερα ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριός μας ἔχει τόν τρόπο νά ἀνατρέψει τά δεδομένα καί νά καινοτομήσει τή συνήθεια τοῦ κόσμου. Ὄχι ἴσως ἐπειδή τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἐπειδή μᾶς ἀγαπᾶ ἀποδεδειγμένα. Ἔχει τήν ἰσχύ νά ἀνιστᾶ τήν ζωή, κόντρα στήν κυριαρχία τοῦ θανάτου. Ἔχει τήν δύναμη ὁ Χριστός νά μεταβάλῃ τόν φόβο καί τήν ἀπόγνωση, σέ θάρρος καί ἐλπίδα. Ἀρκεῖ ὅμως κι ἐμεῖς, παρά τήν ὀλιγοπιστία μας καί τό κάπως τρομοκρατημένο φρόνημά μας, νά ἔχουμε ἀνοιχτά τά μάτια μας, τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς μας, γιά νά βιώσουμε τήν ἴδια ἀναστάσιμη ἐμπειρία, μέ ἐκεῖνα τά ἱερά πρόσωπα. Καί τοῦτο πέρα ἀπό τά διάφορα συνηθισμένα ἤθη καί ἔθιμα, πού ἴσως καί νά ἐμπόδιζαν λίγο τήν αὐθεντική συνάντησή μας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, καθημαγμένη καί μαρτυρική ἀνά τούς αἰῶνες δέν σταμάτησε ποτέ, κι οὔτε θά σταματήσει νά εἶναι ὁ λευκοφορεμένος Ἄγγελος στά δεξιά τοῦ ζωηφόρου ἐκείνου μνήματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὁ διαπρύσιος κήρυκας ἐκείνου τοῦ φημισμένου κήπου τῆς Ἰερουσαλήμ, πού διόρθωσε τό σφάλμα τοῦ κήπου τῆς Ἐδέμ κραυγάζοντας: «Ἠγέρθη, οὔκ ἔστιν ᾧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μαρκ. ιστ 6). Καί ὅπως τότε ἔτσι καί σήμερα διαλαλεῖ τήν ἀναστάσιμη ζωή, πού τερματίζει τήν λύπη τοῦ παρόντος χρόνου καί ἐμφαίνει τήν ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται». «Ὦ Πάσχα λύτρον λύπης».
Ἀδελφοί μου,
Ἔχουμε ἀνάγκη τῆς παρουσίας τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ στή ζωή μας. Μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοιά Του, μέ θερμή προσευχή καί κοινωνία μαζί Του. Εἴμαστε δυνατοί, διότι «Μείζων ἐστίν ὁ ἐν ὑμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ». (Βλ. Α΄ Ἰωάν. δ 4).
«Ἐπί τῷ Κυρίῳ πέποιθα» (Ψαλμ. Ι 1) καί «οὐ μή σαλευθῷ εἰς τόν αἰῶνα» (Ψαλμ. ΚΘ 7)
Χριστός Ἀνέστη Ἀληθῶς σώζων πάντας ἡμᾶς
Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου