Γιώργος Κολλάρος - Το εθνικό συμφέρον δεν είναι εθνικισμός όπως η εθνική άμυνα δεν είναι μιλιταρισμός

Επιστολή – σχόλιο για τις πρόσφατες εξελίξεις απέστειλε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου και του δημοτικού συμβουλίου Ανατολικής Σάμου, κ. Γιώργος Κολλάρος.

Η επιστολή αναλυτικά

Είδαμε πρόσφατα εικόνες στα νησιά μας με τα ΜΑΤ να τραμπουκίζουν ενάντια στις μικροπεριουσίες του φτωχού κοσμάκη, να χτυπούν απροκάλυπτα Έλληνες πολίτες που διαμαρτύρονταν ενάντια στο ίδιο ακριβώς πράγμα που αντιμετωπίζουν οι ίδιες αστυνομικές δυνάμεις σήμερα στο Έβρο! Ο χειρισμός της κυβέρνησης αποδείχτηκε μία εθνικά επικίνδυνη γκάφα, στα όρια της προβοκάτσιας. Τα νησιά μας φάνταζαν ως «ουδέτερος χώρος μάχης», λες και δεν ήταν κάπου στην Ελλάδα, αλλά κάτι ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Η χρεωκοπία της Δημοκρατίας είναι η ώρα του φασισμού. Αυτή ακριβώς η αποτυχία της Δημοκρατίας σπάει το αβγό του φιδιού. Και δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχει φαλιρίσει μόνο η οικονομία, αλλά και η Δημοκρατία.

Η επόμενη σκηνή του έργου δυστοπίας, το οποίο ξετυλίγεται στα μάτια μας, θα είναι μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση στην Πατρίδα μας. Προσέξτε, δεν θα είναι ανθρωπιστική κρίση των «προσφύγων», αλλά της Ελλάδας. Αν αυτό το τείχος στον Έβρο πέσει, έρχεται το απόλυτο κοινωνικό χάος. Αλήθεια, το αναρωτήθηκαν αυτό ποτέ οι «ανθρωπιστές» της πενταροδεκάρας;

Αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι η ίδια η κοινωνική μας συνοχή. Γνωρίζουν ότι χωρίς κοινωνική συνοχή δεν μπορούν να υπάρξουν κοινωνικοί αγώνες; Ήδη χωριστήκαμε, γίναμε «εμείς» και «αυτοί», οι νησιώτες και οι στεριανοί. Η Ελλάδα υπέγραψε κατόπιν πιέσεων της Γερμανίας και της Τουρκίας, ότι όσοι προωθούνται στην ενδοχώρα δεν μπορούν να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία. Όσοι έρχονται από τα νησιά, έρχονται για να μείνουν, θα «εγκλωβιστούν» εδώ, διότι εξαιρούνται της Συμφωνίας Τουρκίας – ΕΕ. Οι στεριανοί τους θέλουμε στα νησιά, ώστε να μπορέσουν να ξαναφύγουν (κάποτε), οι νησιώτες τους θέλουν στην ενδοχώρα, διότι δεν μπορούν να «σηκώσουν» όλο το βάρος των ροών και κάπως έτσι ξεκινούν οι κοινωνικοί αυτοματισμοί, κάπως έτσι διαρρηγνύεται ο εθνικός κοινωνικός ιστός, όπου ο ένας θα βγάλει τελικά τα μάτια του άλλου. Αλήθεια, το αναρωτήθηκαν αυτό ποτέ οι αλά καρτ «δημοκράτες»;

Γνωρίζουν, όλοι αυτοί οι «αντιφασίστες» (οι ίδιοι που υπέγραψαν την ιστορική δικαίωση της φασιστικής επανάστασης του Ίλιντεν), ότι δικαιώνουν και πάλι έναν άλλον φασισμό, αυτήν την φορά τον τουρκικό; Δεν μπορεί να διακρίνει, επιτέλους, η λαϊκή βάση της κατ’ επίφασιν αριστεράς, ότι παίζουμε το παιχνίδι της Τουρκίας; Δεν μπορεί να καταλάβει ότι από τον πολύ «αντιφασισμό» μας στρώνουμε το χαλί στον κάθε φασίστα εναντίον μας;

Συνιστώ, επίσης, την προσοχή στο γεγονός, ότι η άμυνα των νησιών από επιχειρησιακή άποψη θα είναι σχεδόν αδύνατη σε συνθήκες προσφυγικής κρίσης. Δράση πρακτόρων, δολιοφθορές, πληροφοριοδότες αμυντικής γραμμής και ειδικά ο περιορισμός τακτικών ελιγμών μάχης φίλιων δυνάμεων εξαιτίας εκατοντάδων «προσφύγων» που θα σουλατσάρουν ελεύθεροι, ελαχιστοποιούν την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα άμυνας. Δεν είναι ρατσισμός ο εύλογος προβληματισμός που δημιουργείται από την σφοδρότητα, τον όγκο, την ένταση και τη διάρκεια αυτών των μεταναστευτικών ροών σε συνδυασμό με την δράση αποσταθεροποίησης της Τουρκικής Κυβέρνησης.

Ίσως τώρα, έστω και καθυστερημένα, ξυπνήσουμε από την «ανθρωπιστική» μας ονειροφαντασία, από την πλαναισθησία της «πολυπολιτισμικότητας», από το «ευγενές όραμα ενός κόσμου χωρίς σύνορα». Ας καταλάβει κάποια στιγμή η λαϊκή βάση των μονίμως «αυταπατημένων», ότι το εθνικό συμφέρον δεν είναι εθνικισμός όπως η εθνική άμυνα δεν είναι μιλιταρισμός. Ας αποβάλει το σύνδρομο της κοκκινοσκουφίτσας γιατί μάλλον νομίζει πως είναι σε άλλο παραμύθι.

Κάπου εδώ, αγαπητοί φίλοι, τελειώνει άλλη μία εθνική αυταπάτη, μία εθνική παραίσθηση για «καλοδεχούμενους» πρόσφυγες. Δεν είναι όλοι πρόσφυγες. Να μιλάτε ανοιχτά, χωρίς να φοβάστε. Ως ελεύθεροι Έλληνες.