Εξέχον μέλος της πρωταγωνιστικής οικογένειας, ο πατέρας (τον
υποδύεται ένας συγκλονιστικός Ζαν Λουί Τρεντινιάν) είναι πλέον ηλικιωμένος,
καρφωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα, ανήμπορος πλέον να ελέγξει ακριβώς τι
συμβαίνει στην οικογενειακή επιχείρηση, στο σπίτι του, στην ίδια του την πόλη ή
την ίδια του τη χώρα.
Η κόρη του (η Ιζαμπέλ Ιπέρ σε μικρά ιντερλούδια υποκριτικού
μεγαλείου) έχει αναλάβει την κατασκευαστική εταιρία της οικογένειας και
βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα εργατικό ατύχημα που πρέπει να διευθετήσει, ο γιος
του (ένας ώριμος Ματιέ Κασοβίτς) πρέπει να φιλοξενήσει στο σπίτι την κόρη του
από τον πρώτο του γάμο, ο εγγονός του είναι ένα χαμένο κορμί που δεν θέλει να
αναλάβει την επιχείρηση της οικογένειας και ο πρώην παντοδύναμος πατριάρχης,
στα 85 του χρόνια, έχει μόνο λίγα πράγματα που κατά τον ίδιο αξίζουν να τον
κρατούν στη ζωή.
Ο,τι θα συμβεί από τη στιγμή που συναντάμε την οικογένεια
του «Happy End» μέχρι και το ειρωνικό φυσικά... happy end του φινάλε δεν θα
είναι παρά μικρά αποσπάσματα που αποκαλύπτουν σιγά σιγά όλα όσα κρύβονται πίσω
από τη φαινομενική κανονικότητα που μοιάζει να επικρατεί: άνθρωποι
απογοητευμένοι από τη ζωή τους, μητέρες που δεν έχουν επαφή με τα παιδιά τους,
κόρες που ξεσκεπάζουν την υποκρισία των γονιών τους, άνθρωποι που φλερτάρουν με
το θάνατο και το φόνο σαν μια ακόμη πράξη ρουτίνας, μια τάξη σε ανοιχτό πόλεμο
με μια άλλη και στο φόντο οι μετανάστες - όλοι σε μια ευθεία γραμμή που
χαρτογραφεί την Ευρώπη του σήμερα και μαζί ένα κόσμο που αλλάζει.
Ίσως ο κορυφαίος σύγχρονος Ευρωπαίος κινηματογραφιστής, ο
Μίκαελ Χάνεκε έχει αναλύσει τη δομή της (μετα)μοντέρνας κοινωνικής
πραγματικότητας με μοναδικό, τολμηρά διεισδυτικό τρόπο. Η μισαλλοδοξία, η
αλλοτρίωση, η φοβική ανασφάλεια, αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο μετατρέπουμε
τη ζωή μας σε θέαμα και, μέσα από πάμπολλες, άμεσες κι έμμεσες μορφές βίας, την
καταστρέφουμε αποτελούν τον πυρήνα της φιλοσοφικής σκέψης του. Μιας σκέψης
αναλυτικής, διαλεκτικής και βαθιά πολιτικής, η οποία διαπλέκει τις ψυχολογικές
συμπεριφορές με τις κοινωνικές συνθήκες και φωτίζει τις ανυπέρβλητες αντιθέσεις
που γεννούν μεμονωμένα ή συλλογικά «τρομοκρατικά» ξεσπάσματα.
Γαλλία, Αυστρία, Γερμανία, 2017
Παραγωγή: Μάργκαρετ Μενεγκόζ
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε
Σενάριο: Μίκαελ Χάνεκε
Φωτογραφία: Κρίστιαν Μπέργκερ
Πρωταγωνιστούν: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, Ματιέ
Κασοβίτς, Τόμπι Τζόουνς
Διάρκεια: 107 λεπτά
Διανομή: Rosebud 21 / Seven Films
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου