Στέλλα Γρύλλου: «Είμαι Ελληνίδα και δεν ντρέπομαι να παρελάσω για την πατρίδα μου και το σχολείο μου, στην ηλικία των 47 ετών»

H αρχιτέκτων μηχανικός MSc, Στέλλα Γρύλλου, μιλά στον δ/ντή του «Σαμιακού Βήματος», Μάνο Στεφανάκη, για την απόφασή της να επιστρέψει στα θρανία, φοιτώντας στο Εσπερινό Επαγγελματικό Λύκειο Σάμου, στην ειδικότητα της Ηλεκτρολογίας & Ηλεκτρονικής και Αυτοματισμού.

 Επιτρέψτε μου να ξεκινήσουμε καταρχήν για την Αρχιτεκτονική, που αποτελεί και το πρώτο πτυχίο στην επαγγελματική σας καριέρα. Συνειδητή επιλογή εξ αρχής;

Φυσικά και ήταν συνειδητή επιλογή, η οποία με αποζημιώνει καθημερινά, όπως και η επιλογή μου να επιλέξω τον δημόσιο τομέα για να ασκήσω το επάγγελμά μου. Η επιλογή αυτή, μου έδωσε την δυνατότητα να ασχοληθώ (...και με δικό μου ζήλο)  με όλα σχεδόν τα αντικείμενα που αφορούν έναν αρχιτέκτονα. Έχω την τύχη να δηλώνω, ότι έχω ολοκληρωθεί ως επαγγελματίας και ειδικά  ως αρχιτέκτονας από την 21ετή ενασχόληση με το επάγγελμά μου, η οποία με έχει γεμίσει με γνώση και εμπειρία, σε πάρα πολλούς τομείς.

Πόσα χρόνια βρίσκεστε μακριά από τα μαθητικά θρανία;

Από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο αποφοίτησα το 1998 και δέκα χρόνια αργότερα, το 2008, ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στον τομέα του Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού Πόλεων και Κτιρίων, άρα 11 χρόνια μακριά από τα θρανία…

Γιατί τώρα; Γιατί τόσα χρόνια μετά η απόφαση να βρεθείτε σε μαθητικές τάξεις;

Διότι είμαι της άποψης ότι η απόκτηση γνώσης, δεν πρέπει να παύει ποτέ… και διότι, τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία, τώρα το σύμπαν το έφερε στο δρόμο μου. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα, το ότι καθετί στη ζωή μας, έρχεται ή συμβαίνει, όταν πρέπει…

Γιατί η επιλογή στην ειδικότητα της ηλεκτρολογίας;

Αρχικώς θα μου επιτρέψετε να εκφράσω ένα παράπονο. Το περίεργο είναι ότι ο κόσμος θεωρεί ασύμβατη την ενασχόληση ενός ατόμου το οποίο είναι απόφοιτος Σχολής Ανώτατης Εκπαίδευσης και δη γυναίκας, με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Δεν καταλαβαίνω το γιατί. Πολλοί θεωρούν ότι υποβιβάζω τον εαυτό μου και ως απόφοιτος της Ανώτατης Βαθμίδας, πως είναι δυνατόν να φοιτώ ξανά στην τριτοβάθμια  εκπαίδευση… Μα πως είναι ποτέ δυνατόν να ισχύει αυτή η θεώρηση; Η γνώση δεν είναι ποτέ αρκετή, τουλάχιστον για μένα.

Από μικρή μου άρεσε η ενασχόληση με τον ηλεκτρισμό. Ασκώντας το επάγγελμα του μηχανικού, μελετητή και επιβλέποντα δημοσίων έργων, το συναντώ καθημερινά μπροστά μου. Γνωρίζω πράγματα, σε ερασιτεχνικό επίπεδο, αλλά θέλω να τα γνωρίσω πιο ολοκληρωμένα και σωστά, διδασκόμενη από τους κατάλληλα καταρτισμένους ανθρώπους.  Θεωρώ ότι είναι κάτι πάρα πολύ χρήσιμο στον καθένα, να μπορεί να επιδιορθώνει μόνος του κάποια πράγματα. Είναι κάτι, λοιπόν, που μου χρειάζεται όχι μόνο στη δουλειά μου αλλά και στην καθημερινότητά μου.

Η ηλεκτρολογία είναι ένα καθαρά τεχνικό επάγγελμα (όπως και πάρα πολλά άλλα), το οποίο διδάσκεται με τον συγκεκριμένο τρόπο υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και κανόνες στην συγκεκριμένη βαθμίδα εκπαίδευσης. Γιατί θεωρείται κατώτερο; Μέγα λάθος. Κατώτερα επαγγέλματα δεν υπάρχουν. Καλό θα είναι να παρατηρήσουμε γύρω μας  και να δούμε  που απασχολούνται οι χιλιάδες πτυχιούχοι ανώτερων και  ανώτατων σχολών. Το πρόβλημα είναι ότι σαν λαός, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

Χαριτολογώντας θα ήθελα να αναφερθώ σε μια ατάκα ενός φίλου, ο οποίος συζητώντας για το συγκεκριμένο θέμα, την έλλειψη  τεχνιτών, σε αντίθεση με την πληθώρα ανέργων επιστημόνων ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, είπε το εξής: «Εντάξει, όταν θα κλειστείς στο ασανσέρ, φώναξε μία φιλόλογο να σου διαβάσει Αντιγόνη, για να ανοίξει η πόρτα…».

Η επιλογή του Εσπερινού ΕΠΑΛ, φαντάζομαι, είναι λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αφού τις πρωινές ώρες η εργασία στην Περιφερειακή Ενότητα Σάμου δεν σας το επιτρέπει.

Σαφώς λόγω πρωινών υποχρεώσεων. Χαίρομαι όμως πάρα πολύ, που στον μικρό  και ταλαιπωρημένο τόπο μας υπάρχει ένα τέτοιο σχολείο. Θα τεκμηριώσω αργότερα τους λόγους και θα ήθελα να μιλήσω λίγο για το σχολείο.

Στο ΕΠΑΛ Σάμου υπάρχουν οι παρακάτω ειδικότητες.

•             Πληροφορικής

•             Μηχανολογίας

•             Ηλεκτρολογίας, Ηλεκτρονικής και Αυτοματισμού

•             Αισθητικής και Κομμωτικής

•             Οικονομίας

Εγώ παρακολουθώ τα μαθήματα της Β τάξης Λυκείου – Ειδικότητας, στον Τομέα Ηλεκτρολογίας, Ηλεκτρονικής και Αυτοματισμών (ο τομέας αποτελείται από  δυο αντικείμενα τα οποία χωρίζονται στη Γ Λυκείου όπου λαμβάνεται η ειδικότητα), λόγω του ότι είμαι απόφοιτος Γενικού Λυκείου.

 Το απολυτήριο είναι ισότιμο του Γενικού Λυκείου και δίδεται και πτυχίο ειδικότητας επιπέδου 4. Επίσης να γίνει γνωστό ότι υπάρχει ένα ποσοστό 1% σε κάθε ανώτερη σχολή (για αυτούς που θέλουν να δώσουν Πανελλαδικές εξετάσεις), το οποίο δέχεται αποκλειστικά αποφοίτους ΕΠΑΛ, οπότε η επιτυχία είναι δεδομένη.

Μιλήστε μας για την εμπειρία των νυχτερινών μαθημάτων. Υποθέτω ότι είναι εντελώς διαφορετικό από τα μαθητικά χρόνια Γυμνασίου-Λυκείου και στην συνέχεια τα φοιτητικά χρόνια του Πολυτεχνείου.

Τα ωράρια ομολογώ ότι είναι κουραστικά, αλλά σε αποζημιώνει η γνώση και το κλίμα που επικρατεί. Να μην ξεχνάμε ότι καθηγητές και μαθητές είμαστε κοντά ηλικιακά, με αποτέλεσμα να υπάρχει τέλεια συνεργασία, συνεννόηση αλλά και κατανόηση και από τις δυο πλευρές. Επίσης η επιλογή είναι συνειδητή και όχι υποχρεωτική, οπότε ότι γίνεται, γίνεται με μεγαλύτερη όρεξη. Αφήστε που μετά τα μαθήματα μπορεί να πάμε και για κανένα ποτό, έτσι ώστε να εμπεδωθεί η γνώση... Επίσης, διαπιστώνω ότι πλέον παρακολουθώ και μαθαίνω πιο εύκολα από όταν πήγαινα σχολείο. Ίσως η καλλιέργεια και η ωριμότητα του ενήλικου εγκεφάλου να ευθύνεται γι’ αυτό.

Θα ήθελα να τονίσω ότι, το προσωπικό του σχολείου, καθηγητές μόνιμοι αλλά και αναπληρωτές, είναι αρτιότατα καταρτισμένοι, με πολύ υψηλά επίπεδα μόρφωσης  και με τρομερό ζήλο  για αυτό που κάνουν. Αυτό είναι κάτι που με έχει εντυπωσιάσει, αν σκεφτεί κανείς τις αντίξοες συνθήκες ζωής στην παραμεθόριο όπου ζούμε, αλλά και των ελλείψεων που έχουν τα σχολεία. Ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ, στον κλάδο των καθηγητών και κυρίως στους αναπληρωτές, στους οποίους το κράτος μας δεν έχει φερθεί με τον καλύτερο τρόπο.

Τι θα λέγατε σε αυτούς που ίσως διστάζουν να παρακολουθήσουν ένα νυχτερινό σχολείο όπως το Εσπερινό ΕΠΑΛ Σάμου;

Να μην διστάσουν καθόλου!!! Ελάτε ΕΠΑΛ. Θεωρώ, ότι η ύπαρξη μιας τέτοιας δομής όπως το εσπερινό ΕΠΑΛ, είναι πάρα πολύ σημαντική για τον τόπο μας και θα πρέπει να υποστηριχθεί με όποιο τρόπο μπορούμε, δίνει γνώση, κατάρτιση, δουλειές σε ανθρώπους και κυρίως πολύ ωραίες στιγμές. Να την υποστηρίξουμε όσο μπορούμε.

Αλήθεια, πώς νιώσατε ως σημαιοφόρος του Σχολείου σας στην πρόσφατη παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940;

Τεράστια τιμή. Ένιωσα τρομερά υπερήφανη (δεν ξέρω εάν φαινόταν), που σήκωσα την σημαία ενός τόσο ιδιαίτερου σχολείου, σε μια τόσο δύσκολη εποχή για την χώρα μας αλλά και για τον καταταλαιπωρημένο τόπο μας. Είμαι Ελληνίδα και δεν ντρέπομαι να παρελάσω για την πατρίδα μου και το σχολείο μου, στην ηλικία των 47 ετών.

Πριν σας ευχαριστήσω, υπάρχουν και άλλου είδους, μορφωτικού επιπέδου, στόχοι για το μέλλον;

Τι να σας πω κ. Στεφανάκη, τη συγκεκριμένη στιγμή δεν γνωρίζω. Θέλω να ολοκληρώσω αυτό που άρχισα και στο μέλλον βλέπουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ, που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα δομή Εκπαίδευσης και για την εξαιρετική εμπειρία την οποία ζω.