Η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει:
"Μετά την εμπειρία πέντε χρόνων κυβέρνησης ενός κόμματος της
Αριστεράς, το οποίο αναγκάστηκε βάση συνθηκών της συγκεκριμένης χρονικής
περιόδου, να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί, έχοντας να παλέψει ανάμεσα στις
αξίες της Αριστεράς και τη διαχείριση του καπιταλιστικού ευρωπαϊκού
περιβάλλοντος, εγείρονται ερωτηματικά για το ποια θα πρέπει να είναι η εξέλιξη
του αριστερού προοδευτικού χώρου, χωρίς να απομακρυνθεί από τις αρχές του, ώστε
να γίνει το όχημα που θα οδηγήσει τις κοινωνίες με ασφάλεια στο μέλλον.
Ο ορατός κίνδυνος του Brexit και η αντιευρωπαϊκή στάση του
προέδρου Τραμπ, δημιουργούν ένα επικίνδυνο ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο πεδίο,
που κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι αυτή η οποία
έχει την απόλυτη ευθύνη να επωμιστεί το βάρος των συνθηκών όπως έχουν
διαμορφωθεί και να αποτελέσει το φράγμα στις αξιώσεις του ακραίου άναρχου
καπιταλισμού.
Είναι προφανές πως η άνοδος του αντιευρωπαϊκού, ξενοφοβικού
λαϊκισμού από τη μια μεριά και η κυριαρχία του αγοροκρατικού νεοφιλελευθερισμού
από την άλλη μπορεί να οδηγήσουν στην κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ο μόνος τρόπος αντίστασης στις δύο παραπάνω τάσεις είναι μια
συμμαχία πολιτικών δυνάμεων που αντιτίθενται και στον λαϊκισμό και στον
νεοφιλελευθερισμό. Δηλαδή μια συμμαχία της σοσιαλδημοκρατικής Κεντροαριστεράς,
της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας. Η Αριστερά και η
σοσιαλδημοκρατία είναι αυτές που κατόρθωσαν περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα /
κίνηση να δώσουν ουσιαστικά δικαιώματα στα λαϊκά στρώματα.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά στη «χρυσή εποχή» (1945-1975), είναι
αυτή που βοήθησε καθοριστικά στην αυτόνομη ένταξη της βιομηχανικής εργατικής
τάξης στην ενεργό πολιτική αρένα του κράτους - έθνους. Κατόρθωσε έτσι να
επεκτείνει αστικά δικαιώματα (κράτος δικαίου), πολιτικά (δικαιώματα ψήφου),
κοινωνικά (κράτος πρόνοιας) στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας. Σήμερα η
Αριστερά είναι αυτή που θα πρέπει να αφήσει πίσω της την εσωστρέφεια στην οποία
εγκλωβίστηκε για μια σειρά από λόγους όπως : το τέλος της ριζοσπαστικής
κινητοποίησης του κόσμου μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η συρρίκνωση
της βιομηχανικής εργατικής βάσης στη μεταφορντική περίοδο, η νεοφιλελεύθερη
παγκοσμιοποίηση, η αδυναμία εφαρμογής της κεϊνσιανής πολιτικής σε ένα νέο
πλαίσιο όπου το κράτος χάνει την αυτονομία του κ.τ.λ, και να δημιουργήσει νέες
συμμαχίες και νέες στρατηγικές - συμμαχίες και στρατηγικές που θα στοχεύουν
στην περαιτέρω εξάπλωση δικαιωμάτων προς τα κάτω, δικαιωμάτων που η κυριαρχία
του χρηματιστηριακού καπιταλισμού έχει σημαντικά αμβλύνει. Ώστε αναζωογονημένη
μαζί με άλλες δυνάμεις στον μεσαίο χώρο, να μπορέσουν στο μέλλον να
δημιουργήσουν τις συνθήκες για ισότητα και δικαιοσύνη.
Σε ένα κόσμο όπου τον έχει καπηλευθεί ο καπιταλισμός χωρίς
να υπάρχει το αντίπαλο δέος μετά την κατάρρευση του κουμμουνισμού, βλέπουμε με
τον ποιο κυνικό τρόπο το κεφάλαιο, έχοντας ανοίξει η όρεξη του να ασκεί μια
ισοπεδωτική πολιτική απέναντι σε όλα τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα με απώτερο
στόχο να πάρει πίσω όλα εκείνα τα εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα για τα
οποία πάλεψαν μέχρι σήμερα όλοι οι << κολασμένοι >> αυτής της γης.
Η κλιματική αλλαγή, η εξαφάνιση και η μείωση του πληθυσμού της πανίδας, η
καταστροφή του πνεύμονα του πλανήτη (Αμαζόνιος), ο ξεριζωμός, η προσφυγιά και η
μετανάστευση εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι όλα αποτέλεσμα της διεστραμμένης
οικονομικής πολιτικής του κεφαλαίου στα πλαίσια της μεγιστοποίησης του κέρδους.
Η παγκόσμια αυτή πολιτική έχει αντίκτυπο και στη χώρα μας
όπου η νέα φιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ προσπαθεί μέσα από ένα ψεύτικο
προσωπείο να επιβάλει τα θέλω της άρχουσας τάξης εσωτερικής και εξωτερικής.
Αντεργατικά μέτρα, απαξίωση του γυναικείου φύλου (καμία υπεύθυνη κυβερνητική
θέση σε γυναίκα, με την δικαιολογία ότι οι γυναίκες δεν θέλουν να αναλάβουν
θέσεις ευθύνης), κανένα σχέδιο για περιβαλλοντική πολιτική και πράσινη
ενέργεια. Υποκριτική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, με απώτερο στόχο την
στέρηση διεκδίκησης κάθε δικαιώματος από το λαό. Τεχερανοποίηση της χώρας,
ακραίος συντηρητισμός, ποινικοποίηση της φτώχειας, κυνήγι στα Εξάρχεια προσφύγων
και φτωχών ανθρώπων για λόγους εντυπωσιασμού αδιαφορώντας για το πραγματικό
έγκλημα στην περιοχή όπου είναι το εμπόριο ναρκωτικών, διαπλοκή με ξένο και
ελληνικό κεφάλαιο, δημοσιογράφοι φερέφωνα και στελέχη εταιρειών έχουν αναλάβει
θέσεις κλειδιά της σημερινής κυβέρνησης. Ακόμα και το νερό το οποίο είναι
κοινωνικό αγαθό, μπήκε στο κάδρο της κερδοσκοπίας από τη νέα κυβέρνηση. Όλα
αυτά αποτελούν ένα δυσοίωνο μέλλον για τη χώρα μας.
Στα πλαίσια μιας οργανωμένης και μαζικής αντίδρασης από την
κοινωνία για να αντιμετωπιστούν οι παραπάνω αντιλαϊκές πολιτικές καλούμε σε μια
ανοιχτή συζήτηση τα μέλη του κόμματος, τους φίλους, αλλά και όλο το σαμιακό
λαό, με καλεσμένο τον Ακαδημαϊκό Κώστα Δουζίνα, όπου θα έχει ο καθένας από εμάς
την δυνατότητα να εκφράσει πως ονειρεύεται ένα Σύγχρονο Αριστερό Κόμμα το οποίο
θα μπορεί να συμπεριλάβει όλο το δημοκρατικό κόσμο. Το ζητούμενο δεν είναι να
αλλάξουμε τις αξίες και τις αρχές μας, ούτε τις ιδέες μας, το ζητούμενο είναι
να αλλάξουμε τη φόρμα και τις συμπεριφορές για να υπηρετήσουμε όσο γίνετε
καλύτερα αυτές τις αξίες και αρχές.
Κώστας Δουζίνας - Σύντομο βιογραφικό
Έχει σπουδάσει Νομική στην Αθήνα. Είναι Κοσμήτορας της
Σχολής των Ανθρωπιστικών Σπουδών και Τεχνών του Birkbeck College του Λονδίνου.
Έχει διδάξει σε διάφορα πανεπιστήμια στο Λονδίνο, στην Αθήνα, στη
Θεσσαλονίκη, στην Πράγα στη Φλωρεντία και στο Πεκίνο. Είναι αρχισυντάκτης του
περιοδικού «Law and Critique» και ο Διευθύνων Σύμβουλος του εκδοτικού οίκου
Birkbeck Law Press. To 2015 εξελέγη βουλευτής Α' Πειραιώς με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και
Εξωτερικών Υποθέσεων.
Έχει ασχοληθεί με την συγγραφή βιβλίων όπως:
· (1986) Μεταξύ απολογίας και ουτοπίας.
· (2005) Νόμος και αισθητική
· (2006) Το τέλος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
· (2011) Αντίσταση και φιλοσοφία στην κρίση
· (2012) Ριζοσπαστική πολιτική και νομική φιλοσοφία
· (2019) Από την έδρα στα έδρανα: Έργα και ημέρες μιας
αριστερής κυβέρνησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου