ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ;
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΕΣ*
Ν. Κ. Σπύρου#
(spyrou@auth.gr)
*Έντυπη και ελαφρώς επαυξημένη απόδοση της ομότιτλης προσκεκλημένης ομιλίας και της σχετικής συζήτησης με το ακροατήριο που έλαβαν χώρα κατάτο 17ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φυσικήςμε θέμα: «Η ΦΥΣΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗN ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Ανακαλύψεις - Επιτεύγματα - Προοπτική για τη Φυσική του 21ου αιώνα» που διοργάνωσε η Ένωση Ελλήνων Φυσικών (15-18 Μαρτίου 2018, Θεσσαλονίκη).
#Ο σαμιακής καταγωγής ομότιμος καθηγητής Αστρονομίας κος Νικόλαος Κ. Σπύρου (spyrou@auth.gr) αφυπηρέτησε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το έτος 2011.
«Ευχαριστώ τον Θεό που διδάχθηκα Αρχαία Ελληνικά, διότι έτσι μπόρεσα να καταλάβω το νόημα των Φυσικών Επιστημών».
MaxTheodorFelixvonLaue
(Γερμανός Φυσικός)
Σημείωση Με την ευγενή φροντίδα της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών (Ε.Ε.Φ.), η ανωτέρω παρουσίαση έχει βιντεοσκοπηθεί και, επίσης, με πολλές άλλες ανάλογες συνεισφορές του κου Σπύρου, είναι ηλεκτρονικάδιαθέσιμηστον δικτυακό τόπο της Ε.Ε.Φ.(www.eef.gr).
Περίληψη
Περιγράφεται η σημερινή διεθνής επιστημονική πραγματικότητα στον χώρο τηςΚοσμολογίας, επιχειρείται η ερμηνεία της πρακτικώς κυριαρχίας της απλώς μαθηματικώς προασανατολισμένης κοσμολογικής έρευνας επί της, επί πλέον, φυσικώς προσανατολισμένης έρευνας, αναλύονται τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα και οι μοιραίες συνέπειες αυτής της επιστημονικά πτωχής και παραπλανητικής κυριαρχίας, και υποστηρίζεται, ότι το αίτιο και η αφορμή αυτής της αφύσικης κυριαρχίας πρέπει να αναζητηθεί, κυρίως, στην μη διδασκαλία στο σχολείο των εννοιών Αστρονομίακαι Διάστημακαι στην συνεχή υποβάθμιση της διδασκαλίας των εννοιών της Φυσικής. Τέλος, τονίζεται ο μοναδικός και ανεκτίμητος ρόλος, διαχρονικά, της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών στην προβολή της ανωτέρω κατάστασης και στη ανατροπή της με την καθιέρωση της προτεινόμενης εκ νέου διδασκαλίας των ανωτέρω τριών θεματικών ενοτήτων.
Εισαγωγή
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και Κύριοι,
Καλησπέρα σας! Σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας εδώ σήμερα.
Σκοπός μου, σήμερα, είναι η αναφορά, όχι στο παρελθόν, κάτι τυπικό για την Κοσμολογία αφού, στην κυριολεξία, η Κοσμολογία είναι η επιστήμη του παρελθόντος, αλλά, υπό μια διαφορετική έννοια, η αναφορά στο μέλλον καιτης Κοσμολογίας καιτων ενδιαφερόμενων γι’ αυτήν νέων μας.
Για περαιτέρω επικοινωνία με τυχόν ενδιαφερόμενα μέλη του ακροατηρίου, σας δίνω και την ηλεκτρονική διεύθυνσή μου (spyrou@auth.gr).
Στην ομιλία μου θα χρησιμοποιήσω μόνον απλές φυσικές έννοιες, εν πολλοίς, γνωστές από το σχολείο, και δεν θα σας κουράσω με μαθηματικές σχέσεις, περίπλοκες έννοιες και πολλαπλές διαφάνειες. Περισσότερα για όλα αυτά τα πιο εξειδικευμένα θα ακούσετε αύριο, στην μεσημβρινή ομιλία του {Η ΑΠΑΤΗΛΗ(?) ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ}, από τον κο Κώστα Κλεΐδη, σε συνεργασία με τον οποίον έχουν ληφθεί όλα αυτά τα ερευνητικά αποτελέσματά μας.
Αντί όλων αυτών, σήμερα, θέλω να σας ενημερώσω και, ιδιαίτερα, τους νέους και τις νέες μας, όχι, μόνον και απλώς, ως προς τα πρόσφατα επιστημονικά-ερευνητικά αποτελέσματα, αλλά και, κυρίως, ως προς τον τρόπο σκέψης, την επιστημονική φιλοσοφία και την επιστημονική επιχειρηματολογία, για και κατά την διεξαγωγή της κοσμολογικής επιστημονικής έρευνας.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια μέθοδο, δυστυχώς, απολύτως και αποκλειστικά, μαθηματικώς προσανατολισμένη, η οποία, όμως, με εκπληκτική συνέπεια και πολλά ερωτηματικά, ακολουθήθηκε πιστά μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα, ακριβώς, να ισχύουν τα σύγχρονα, γενικώς αποδεκτά και κυρίαρχα ερευνητικά κοσμολογικά αποτελέσματα για την περιγραφή του Σύμπαντος, τα οποία, δυστυχώς, είναι καταφανώς, φυσικώς ελλειπή.
Η σημερινή επιστημονική πραγματικότητα, αποκαλύπτει, ότι στην σύγχρονη Κοσμολογία, εδώ και περισσότερο από ογδόντα πέντε χρόνια, ιδίως την τελευταία εικοσαετία, επικρατούν, και, μάλιστα,απολύτως,ερευνητικές απόψεις, ιδέες και τάσεις, από τις οποίες απουσιάζει προκλητικά η προφανώς επιβεβλημένη και απαραίτητη στην κοσμολογική έρευνα φυσική διαίσθηση.
Το αποτέλεσμα αυτής της απλώς μαθηματικώς προσανατολισμένης έρευνας, μάλιστα, σε παγκόσμιο ερευνητικό επίπεδο, είναι η απέλπιδα όσον και αδιέξοδη προσπάθεια σύγκρισης των παρατηρησιακών δεδομένων και παρατηρησιακών αποτελεσμάτων με φυσικώς ελλειπείς και φυσικώς, αναξιόπιστεςθεωρητικές προβλέψεις, με όλες τις οδυνηρές, όπως θα δείτε, συνέπειές τους.
Αυτήν την σύγχρονη επιστημονική-κοσμολογική πραγματικότητα η σημερινή νεολαία μας και οι διδάσκοντές της/την (και όχι μόνον αυτοί) δεν την συνειδητοποιούν, ίσως, διότι, απλώς,δεν τους δίνεται η ευκαιρία,κι’ αυτήν την δήλωση μου μπορείτε να την θεωρήσετε ως έκφραση διαχρονικού παραπόνου μου (και, πολύ-πολύ λιγότερο, έκπληξης).
Κατά συνέπειαν, όλοι οι εν δυνάμει αποδέκτες αυτής της ενημέρωσης, ως ανενημέρωτοι και αθώοι, θα μπορούσαν να γίνουν θύματα παραπληροφόρησης και παραπλανητικής καθοδήγησης, ίσως, αυθόρμητης και αθώας, λόγω άγνοιας των αρμοδίων, ίσως, όμως, και ηθελημένης.
Στο σημείο αυτό, ακριβώς, με την διοργάνωση αυτής της, σχεδόν ολόκληρης, συνεδριακής μέρας αφιερωμένης στην Αστρονομία, γίνεται προφανής η σημασία του ρόλου της Ε.Ε.Φ. για μια τέτοια συγκροτημένη ενημέρωση.
Συνεπώς, και η σημερινή ομιλία μου εδώ αντιμετωπίζει την άγνοια της γενικότερης αστρονομικής και κοσμολογικής πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης, αλλά και την άγνοια των συνεπειών της. Εξάλλου, γι’ αυτόν τον λόγο, η ομιλία μου αυτή εντάχθηκε σ’ αυτήν την αστρονομική συνεδρία.
Και τώρα στο θέμα μας.
Μερικά γνωστά δεδομένα για την σύγχρονη κοσμολογική εικόνα και οι συνέπειές τους
Μετά από την πολλαπλών θεματικών μορφών «εισαγωγή»,τρόπον τινά, που έγινε στην Κοσμολογίαμε τις ενδιαφέρουσες ομιλίες των κκ. Δ. Σιμόπουλου, Π. Νιάρχου και Σ. Αυγολούπη, μπορώ να πω, ότι η Κοσμολογία είναι ένας από τους πυλώνες της σημερινής επιστήμης και γνώσης και, στο πλαίσιο της Κοσμολογίας, η σκοτεινή ενέργεια, εδώ και είκοσι χρόνια, ματαίως αναζητείται ως το Ιερόν Δισκοπότηροντης Κοσμολογίας.
Με τον όρο Φυσική Κοσμολογία,σαφώς αντιδιαστελλόμενο προς τον όρο Μαθηματική Κοσμολογία, εννοώ την επιστήμη την αναφερόμενη στην έρευνα του διαστημικού περιβάλλοντός μας, όμως, υπό την ευρύτατη δυνατή αντιληπτήμορφή και προοπτική του. Δηλαδή, την αναφερόμενη στο σήμερα παρατηρησιακώς προσβάσιμο και, άρα, αστρονομικώς ενδιαφέρον Σύμπαν,το οποίο, και μόνον αυτό,μπορεί να συνιστά Φυσική Κοσμολογία και, εν τέλει, να αποτελεί Αστρονομία.Τα υπόλοιπα είναι κάτι άλλο.
Τώρα, μια απλή, φαινομενικά άσχετη, ερώτηση προς όλους σας: Είναι δυνατόν νασυντάξουμε ένα αξιόπιστο μετεωρολογικό δελτίο καιρού, π.χ., λαμβάνοντας υπόψη μόνοντην πυκνότητα μάζαςτης γήινης ατμόσφαιρας και, ταυτόχρονα, αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα, γνωστά και από τα περί ρευστών διδασκόμενα στο σχολείο, φυσικά, θερμοδυναμικά χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας (π.χ. την πίεση, την θερμοκρασία, την θερμοχωρητικότητα, τον Ήλιο ως πηγή ενέργειας, το θερμικό περιεχόμενο,την ταχύτητα του ανέμου, τη μεταφορά θερμότητας, την εντροπία, τις θερμοδυναμικές μεταβολές κ.α.). Μπορούμε; Όχι, βεβαίως!
E, λοιπόν, ένα κομβικό και κρίσιμο σημείο της Κοσμολογίας (και όχι μόνον της Κοσμολογίας) σήμερα, θα το χαρακτήριζα, μάλιστα, πρόβλημα,είναι, ότι προσπαθούμε να περιγράψουμε, να προβλέψουμε και να εξηγήσουμε την πραγματικότητα των κοσμολογικών παρατηρήσεων στηριζόμενοι, όμως, σε φυσικώς ελλειπείς έννοιες και χρησιμοποιώντας μόνον μεθόδους έρευνας, σαφώς και πλήρως μόνον μαθηματικώςπροσανατολισμένες, αλλά ελάχιστα έως καθόλου, επί πλέον, φυσικώς-αστρονομικώς προσανατολισμένες, με προφανή τον κίνδυνο επιστημονικών παρανοήσεων και ερευνητικών εκτροπών.
Το έχω τονίσει και άλλοτε, πολύ πρόσφατα, και δεν θα σας απασχολήσω με λεπτομέρειες, αλλά αξίζει να το αναφέρω, έστω κι’ αν δεν ανήκει στην Κοσμολογία. Δηλαδή, η απλώς μαθηματικώς προσανατολισμένη επιστημονική έρευνα, αν και κατά τα άλλα απολύτως σεβαστή και για πολλούς ενδιαφέρουσα, δεν είναι, από μόνη της, πάντα η ενδεδειγμένη και η πλέον αποδοτική. Και, μάλιστα, καισε θεματικές περιοχές εκτός της ευρύτερης κοσμολογικής-αστρονομικής θεματικής περιοχής, όπως είναι π.χ. τα οικονομικά, μάλιστα, τα οικονομικά!
Είναι, πλέον, γενικώς αποδεκτό, ακόμη και σε επίπεδο Βραβείου NobelΟικονομίας 2017, ότι «Η καθολική επικράτηση των μαθηματικών μοντέλων στην οικονομία, την έχουν απομακρύνει από την πραγματικότητατων κοινωνικών δρώμενων και των ανθρώπινων αναγκών και, φυσικά, από το πρόταγμα της ικανοποίησής (αυτών) των (αναγκών).
Δηλαδή, με άλλα, απλά λόγια, με την λογική του «ρίξε τα σκέτα μαθηματικά μοντέλα (πρότυπα!!!) στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και ό,τι βγει», δεν είναι δυνατή η αποδοτική, ρεαλιστική και χρήσιμη περιγραφήτης οικονομικής, τουλάχιστον, πραγματικότητας, αλλά , όπως θα σας δείξω αμέσως, και της κοσμολογικής πραγματικότητας.
Ας θυμόμαστε, δε, επί πλέον, ότι, κοντολογίς, δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτή η, για οποιονδήποτε λόγο και με οποιαδήποτε δικαιολογία, υποκατάσταση της πρωτότυπης ερευνητικής σκέψης (το μυαλό, δηλαδή!) από τα αριθμητικά αποτελέσματα ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή (τα οποία, μάλιστα, μπορεί, όπως, δυστυχώς, πολύ-πολύ συχνά συμβαίνει, να μην είναι επαναλήψιμα από ανεξάρτητους ερευνητές).
Εξ’ άλλου, ωςπροςτα«σκέταμαθηματικά», καλόνείναιναθυμόμαστετηνσοφήρήση, μεταξύπολλώνάλλων, του Einstein, σύμφωναμετηνοποία«As far as the laws of mathematics refer to reality, they are not certain, and, as far as they are certain, they do not refer to reality!».
Τώρα, σε ένα πιο ερευνητικό πνεύμα, σας θυμίζω, ότι, σήμερα, στην επιστήμη και στην επιστημονική έρευνα ισχύουν ορισμένοι γενικοί κανόνες. Σύμφωνα με έναν απ’ αυτούς τους κανόνες,η πρόοδος στην επιστημονική έρευνα και, γενικότερα, στην επιστήμη προχωρεί μεκαι πρέπει να βασίζεται, αποκλειστιστικά,στηναμοιβαία αλληλεπίδραση παρατήρησης (πείραμα) και θεωρίας (θεωρητική πρόβλεψη), με τη βασική, πάντα, υπόθεση, ότι, βεβαίως, καιη θεωρητική πρόβλεψη καιτα παρατηρησιακά-πειραματικά αποτελέσματα είναι αξιόπιστα.
Τι γίνεται, όμως, όταν μια θεωρητική πρόβλεψη είναι αποδεκτή και, μάλιστα, γενικώς αποδεκτή, παρά το γεγονός ότι, κατά εξωφθάλμως προφανή τρόπο, δεν είναι αξιόπιστη; Ή, αναλόγως, τι γίνεται, όταν μια παρατήρηση γίνεται αποδεκτή, ενώ δεν είναι αξιόπιστη;
Όσο κι’ αν ακούγεται παράξενο, τέτοιες, γενικώς και διεθνώς αποδεκτές αρχές και κανόνες δεν ισχύουν και δεν εφαρμόζονται στη σύγχρονη Φυσική Κοσμολογία. Αντίθετα, στην κυριολεξία, κυριαρχεί, εν πολλοίς, η επιστημονική φαντασία, εντυπωσιακή, ίσως, εις βάρος, όμως, του πλήρους φυσικού-αστροφυσικού ρεαλισμού.
Αποτελεί, δε, θλιβερή διαπίστωση, ότι στην εποχή μας, για τα κοσμολογικά θέματα, δυστυχώς, δεν διατυπώνονται νέες ερωτήσεις, αλλά, συνεχώς, δίδονται διάφορες απαντήσεις στις ίδιες και ίδιες προ ογδόντα πέντε ετών αναλλοίωτες και επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις, χωρίς κανέναν ιδιαίτερο προβληματισμό γι’ αυτές καθ’ εαυτές τις ερωτήσεις.
Τι σημαίνει, όμως, αυτή η έλλειψη νέων και αναζωογονητικών ερωτήσεων στην Κοσμολογία; Eπειδή η κυρίαρχη δύναμη στο Σύμπαν είναι η δύναμη της βαρύτητας, η μελέτη των ιδιοτήτων, φυσικών και μαθηματικών, του Σύμπαντος, θεωρούμενου ως ενός συνεχούς μέσου, του κοσμικού βαρυτικού ρευστού, βασίζεται, κατ’ αποκλειστικό τρόπο, στην χρήση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας(Γ.Θ.Σ.) του Einstein. Συνεπώς, τα χρησιμοποιούμενα μαθηματικά της Γ.Θ.Σ. είναι πλήρως καθορισμένα, τα γνωρίζομε.
Πέραν, όμως, των μαθηματικών, στην μελέτη του Σύμπαντος, κατά καθοριστικό τρόπο, υπεισέρχεται και το φυσικό περιεχόμενοτης θεωρούμενης φυσικής πηγής, στην περίπτωσή μας του βαρυτικού κοσμικού ρευστού.
Δηλαδή, από τι ακριβώς(θεωρούμε/υποθέτομε ότι) αποτελείται αυτό το (κοσμικό) ρευστό, ποιες είναι οι φυσικές παράμετροι που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή του και, βέβαια, με βάση τα ανωτέρω, πόσο φυσικώς αποδεκτά μπορεί να είναι τα θεωρητικά συμπεράσματα για τις ιδιότητες του κοσμικού ρευστού, τα οποία προκύπτουν από μια τέτοια θεωρητική μελέτη και συγκρίνονται με τα παρατηρησιακά δεδομένα.
Ε, λοιπόν! Στο σημείο αυτό,ακριβώς, βρίσκεται και από καιρό παραμένει το πρόβλημα με την σύγχρονη Φυσική Κοσμολογία. Δηλαδή, σχεδόν, με τη διατύπωση από τον Einsteinτης Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας το 1916, πριν από περίπου εκατό χρόνια, η εν πολλοίς κρατούσα κοσμολογική αντίληψη ήταν και είναι,ότι το κοσμικό ρευστό 1) δεν απαιτείται να θεωρείται και να εξετάζεται ως ένα,πλήρες καιπλήρως (φυσικώς και μαθηματικώς) ορισμένο, θερμοδυναμικό φυσικό σύστημα, 2) αρκεί να αποτελείται από ελάχιστασυνηθισμένα,συμβατικά,φυσικά συστατικά-χαρακτηριστικά, συνήθως, μόνον ένα, την πυκνότητα μάζας και τίποτε άλλο (!),και 3) οι ανωτέρω «δήθεν ακλόνητες και αδιαμφισβήτητες» ιδιότητες του κοσμικού ρευστού αρκούνγια την πλήρη φυσική ερμηνεία των κοσμολογικών δεδομένων και παρατηρήσεων.
Αρκούν, δε, τόσο απροβλημάτιστα, ώστε η οποιαδήποτε «ασυμφωνία με τις αξιόπιστες παρατηρήσεις» να μην δημιουργεί (όπως, όμως, θα «έπρεπε»!)οποιοδήποτε προβληματισμό για το πόσο φυσικώς αποδεκτό είναι το θεωρούμενο-χρησιμοποιούμενο πρότυπο του Σύμπαντος και για το πόσο αξιόπιστες μπορεί να είναι οι θεωρητικές προβλέψεις αυτού του προτύπου!
Είναι, πράγματι, μια τραγική αλήθεια, ότι, μέχρι τώρα, το θερμοδυναμικό περιεχόμενο του βαρυτικού κοσμικού ρευστού (π.χ, σε αναλογία, η κινητική θερμική ενέργεια των μορίων του αέρα σ’ αυτήν την όμορφη αίθουσα) αγνοήθηκε πλήρως και το μόνο φυσικό χαρακτηριστικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν η πυκνότητα μάζας. Συνεπώς, το αποτέλεσμα είναιη σαφέστατα φυσικώς ελλειπής θεωρητική-δυναμική-αναλυτική περιγραφή του κοσμικού ρευστού, η οποία, όμως, και συγκρίνεται με τα αξιόπιστα παρατηρησιακά δεδομένα.
Είναι, λοιπόν, πραγματικά, επιστημονικά περίεργο, ότι, από την δεκαετία του 1930, ανελλιπώς, στο αποδεκτό και μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμενο κοσμολογικό πρότυπο (των Einsteinκαι deSitter) για την περιγραφή του Σύμπαντος,το φυσικό περιεχόμενο του κοσμικού ρευστού αποτελείται μόνον από μάζακαι κανένα άλλο κλασικό, συμβατικό φυσικό χαρακτηριστικό (Πρότυπο Λ/CDM). Ε!, δεν είναι, πράγματι, περίεργο αυτό;
Αλλά, υπάρχουν και άλλα περίεργα. Διεθνώς, δεν γίνεται καμιά προσπάθεια για τον φυσικό-αστροφυσικό εκσυγχρονισμό αυτού του φυσικώς ελλειμματικού κοσμολογικού προτύπου. Αντίθετα, επικρατεί μια ακλόνητη (μαθηματική) πίστη για το πώς αυτό θα διατηρηθεί ζωντανό δια της βίας, με κάθε θυσία, με την αναγκαστική προσθήκη, όμως, σ’ αυτό (και, άρα, στο Σύμπαν) απίθανων, μοναδικών και αφύσικων ιδιοτήτων του κοσμολογικού Σύμπαντος(ιδιοτήτων, βεβαίως, αφύσικων μεν, αλλά, κατά τα άλλα, άκρως εντυπωσιακών, βεβαίως, για τους αμύητους, τους μη προβληματιζόμενους και τους επιστημονικά άσχετους μιμητές, που δεν είναι και λίγοι, δυστυχώς).
Τέτοιες απίθανες και, φυσικά μη δικαιολογούμενες, μη απαραίτητες και μη αναγκαίες ιδιότητες, οι οποίες, μάλιστα, σήμερα είναι γενικώς και αγογγύστως αποδεκτές είναι, π.χ.,η δήθενεξασθένηση του φωτός των μακρινών υπερκαινοφανών SNeTypeIa, η παντελώς άγνωστη και εξωτική σκοτεινή ενέργεια(μη μηδενικής και, μάλιστα, αρνητικής πίεσης), η «επιτακτική», δήθεν, ανάγκη χρήσεως της Κβαντικής Θεωρίας για να περιγραφεί το σήμερα παρατηρησιακώς προσβάσιμο Σύμπαν, και οι «επιτακτικές», δήθεν, διαφοροποιήσεις της κλασικής, όμως, συνεχώς επιβεβαιούμενης από τις παρατηρήσεις, Γ.Θ.Σ..
Λίγα περισσότερα θα σας αναφέρω γι’ αυτές τις δήθεν απαιτήσεις και, μάλιστα, ως έναν αντίλογο σ’ αυτές τις δια της βίας επιβαλλόμενες απίθανες ιδιότητες του Σύμπαντος, τονίζω με έμφαση, ένα κλασικό παράδειγμα ασυνέπειας της επιστημονικής-ερευνητικής σκέψης και κλασικό παράδειγμα μη φυσικής σκέψης των ημερών μας.
Δηλαδή, όλοι σας έχετε ακούσει για την περίφημη «σκοτεινή ενέργεια»ως το κυρίαρχο συστατικό του Σύμπαντος (περίπου 70% του συνόλου). Για τον τρόπο που μας προέκυψε αυτή η σκοτεινή ενέργεια, προς το παρόν, απλώς επισημαίνω, ότι ευθύς εξ’ αρχής, αυθαίρετα και αψυχολόγητα, όλο το θερμοδυναμικό περιεχόμενο της συνολικής ύλης (και, ιδιαιτέρως η πίεσή της) είχε θεωρηθεί αμελητέο και αγνοήσιμο και είχε αποκλεισθεί παντελώς από στις εξισώσεις πεδίου της Γ.Θ.Σ..
Όταν, όμως, πριν από είκοσι χρόνια (1989), αναγκαστικά χρειάσθηκε να περιγραφεί ως ένα ρευστό η, κατά τα άλλα ακόμη και σήμερα, παντελώς άγνωστη και εξωτική «σκοτεινή ενέργεια», δεν υπήρξε κανένας προβληματισμός για να της αποδώσουμε την ιδιότητα της μη μηδενικήςπίεσης και, μάλιστα, αρνητικής πίεσης. Κι’ αυτό έγινε χωρίς να υπάρξει καμμιά, ουσιαστικά, αντίδραση, τουλάχιστον ως αποτέλεσμα φυσικής διαίσθησης και μόνον.
Η λογική ερώτησή μου, λοιπόν, είναι:Όταν χρειάσθηκε να χρησιμοποιηθεί αυτή η μη μηδενική πίεση για την άγνωστη «σκοτεινή ενέργεια», γιατί το μυαλό κανενός δεν πήγε προηγουμένως, κατά φυσικό τρόπο, στην ανάγκη για μη μηδενική πίεση καιτης ύλης, ιδιαίτερα, δε, της, επίσης, άγνωστης σκοτεινής ύλης;Και, επίσης, γιατί αυτή η πίεση από τότεεξακολουθεί να θεωρείται αμελητέα και αγνοήσιμη;
Και κάτι ακόμη. Ίσως, δεν είναι προφανές ότι υπάρχουν και σοβαρότατες και παραπλανητικές συνέπειεςτου γεγονότος, ότι, μέχρι πρόσφατα, όλα τα εσωτερικά συμβατικάφυσικά χαρακτηριστικά του κοσμικού ρευστού, πλην της πυκνότητας μάζας ηρεμίας, δεν λαμβάνονταν υπόψη στη δυναμική περιγραφή του, π.χ. ως αιτία των παρατηρούμενων κινήσεων.
Μια πρώτη, λοιπόν, συνέπεια,είναι, ότι,έτσι, σαφώς, αδικείταικαι υποβιβάζεται,από τους ίδιους τους σχετικιστές η (αναγκαστικά) χρησιμοποιούμενη Γ.Θ.Σ.. Γιατί; Διότι, απλώς, έτσι, υποβιβάζεται ο ρόλος της φυσικής πραγματικότητας και δίδεται έμφαση στην, εν πολλοίς, απλώς, μαθηματικώς προσανατολισμένη και φυσικώς ελλειμματική περιγραφή του κοσμικού ρευστού, άρα, κατά προέκταση, και του Σύμπαντος. Αντίθετα, όμως, λαμβάνοντας υπόψη (όσο το δυνατόν περισσότερα από) τα εσωτερικά συμβατικάφυσικά χαρακτηριστικά του κοσμικού ρευστού, ενισχύεταιο ρόλος της φυσικής πραγματικότητας και δίδεται έμφαση και στην, σαφώς απαιτούμενη, και φυσικώςπροσανατολισμένη περιγραφή του Σύμπαντος με βάση τη Γ.Θ.Σ..
Επίσης (και επειδή το ένα λάθος φέρνει το άλλο!!!),είναι εξίσου σημαντικό το ότι λαμβάνοντας υπόψη μόνον την πυκνότητα μάζας{και, γενικότερα, εξαιρετικά περιορισμένο αριθμό συνήθων, συμβατικών (!) φυσικών χαρακτηριστικών} ενδέχεται η πιθανή ασυμφωνία των θεωρητικών προβλέψεων της κλασικής Γ.Θ.Σ. με τα παρατηρησιακά δεδομένα να «απαιτήσει» στο μυαλό πολλών,εντελώς επιπόλαια,πέρα από την «επινόηση» φυσικώς απίθανων και εξωτικών ιδιοτήτων του κοσμικού ρευστού, ακόμη και την «ανάγκη δήθεν διαφοροποιήσεων της κλασικής Γ.Θ.Σ.».Αυτήν την «δήθεν αναγκαιότητα» την ακούμε και την διαβάζομε συνέχεια να διατυπώνεται χωρίς κανέναν ενδοιασμό και προβληματισμό από πολλούς (και σοβαρούς, υποτίθεται) ερευνητές.
Και όλα αυτά τα τονίζω ιδιαίτερα, παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότιη (κλασική, βεβαίως!) Γ.Θ.Σ. συνεχώς επιβεβαιώνεται από τις παρατηρήσεις (π.χ. με την πρόσφατη, βραβευθείσα και με το Nobel Φυσικής 2017, ανακάλυψη των κυμάτων βαρύτηταςαπό στενό ζεύγος μελανών οπών (και, πιο πρόσφατα, από στενό ζεύγος αστέρων νετρονίων).
Επομένως,ουδεμία διαφοροποίηση της Γ.Θ.Σ.φαίνεται να είναι αναγκαία,τουλάχιστον προς το παρόν και τουλάχιστον όσον αναφερόμαστε στο σήμερα παρατηρησιακώς προσβάσιμο και, άρα, αστρονομικώς ενδιαφέρον Σύμπαν (εκτός, βεβαίως, και αν ενδιαφερόμαστε, κυρίως και αποκλειστικώς, γιαμαθηματικά παιχνίδια και, μάλιστα, χρηματοδοτούμενα!).
Η πλάνη της σκοτεινής ενέργειας
Και τώρα, λίγα λόγια για την επιστημονική πλάνη που λέγεται «σκοτεινή ενέργεια».
Σύμφωνα με το κοινώς αποδεκτό ΚοσμολογικόΠρότυπο Λ/CDM(Λ/ ColdDarkMatter)[“ConcordanceΛCDM(Λ / ColdDarkMatter) CosmologicalModel”], η σύσταση του διαστελλόμενου και επιταχυνόμενου κοσμικού ρευστού είναι: 1) Ψυχρή Βαρυονική-Φωτεινή Μάζα (αμελητέας πίεσης):5%, 2 )Ψυχρή Σκοτεινή Μάζα (μηδενικής πίεσης):25%, και 3) ένα Άγνωστο Έλλειμμα Ενέργειας:70% (περιγραφόμενο από την κοσμολογική σταθερά, ως ένα, κατά τα άλλα, εξωτικό και, συνεχώς και παντελώς, άγνωστο ρευστό αρνητικής πίεσης, την ονομασθείσασκοτεινή ενέργεια).
Όμως, οι μορφές της ύλης που προκύπτουν από τις παρατηρήσεις και πρέπει να ληφθούν υπόψη στην θεωρητική έρευνα, είναι μόνον δύο, η φωτεινή μάζακαι η σκοτεινή μάζα, όχι η σκοτεινή ενέργεια. Αυτό θα το εξηγήσω λίγο πιο αναλυτικά.
Σύμφωνα με τις κοσμολογικές παρατηρήσεις, και τις γενικώς αποδεκτές αντιλήψεις, οι γαλαξίες, στην πραγματικότητα, είναι πολύ μεγαλύτερων διαστάσεων και πολύ πιο σύνθετοι από ό,τι υποδηλώνει η οπτική εικόνα τους. Και αυτή η οπτική εικόνα είναι το φωτεινό καπελάκι που κάθεται πάνω στο σκοτεινό κυρίαρχο συνεχές υπόβαθρο, δηλαδή την σκοτεινή ύλη. Είναι, δηλαδή, το Σύμπαν ένα συνεχές βαρυτικό ρευστό. Σ’ αυτό, την φωτεινή μάζα, προφανώς, την βλέπομε, ενώ την ύπαρξη της σκοτεινής μάζας την αντιλαμβανόμαστε από τις βαρυτικές επιδράσεις που αυτή ασκεί στο περιβάλλον της. Συνεπώς, και τα δύο αυτά συστατικά είναι αποτελέσματα παρατηρήσεων.
Τώρα, το πώς, ακριβώς,προέκυψε αυτή η «σκοτεινή ενέργεια», είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα όσο και διδακτική ιστορία που πρέπει να την γνωρίσουν όλοι, ιδίως η νέα γενιά και διότι, όπως, ήδη, ανέφερα, η σκοτεινή ενέργεια, εδώ και μια εικοσαετία, αναζητείται, ματαίως, ως το Ιερόν Δισκοπότηρον της Κοσμολογίας και, καθημερινά, πολλοί την πιπιλίζουν στο στόμα τους.
Πριν, λοιπόν, από, σχεδόν, είκοσι χρόνια (το 1998), από μετρήσεις της απόστασης λαμπρότητας των μακρινών υπερκαινοφανώνSNeTypeIa, προέκυψε, ότι οι εν λόγω υπερκαινοφανείς φαίνονταννα είναι πιο μακριά από ό,τι προβλεπόταν θεωρητικά.
Χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό και χωρίς φυσική διαίσθηση ως προς αυτό το «θεωρητικά», αυτή η «απόκλιση»από τη «θεωρητική πρόβλεψη»θεωρήθηκε πραγματική και έγινε αμέσως αποδεκτή ως φυσική πραγματικότητα. Ως συνέπεια, λοιπόν, αυτής, ακριβώς, της αποδοχής άρχισαν τα προβλήματα της Κοσμολογίας, τα οποία και έχουν ως αρχή τους την χρησιμοποίηση μόνον της πυκνότητας μάζας του κοσμικού ρευστού, με συνέπεια την δήθεν εμφάνιση και ύπαρξη της απόκλισης.
Δηλαδή, λίγο πιο αναλυτικά, έγινε αποδεκτό ως φυσική πραγματικότητα και αναγκαιότητα το ότι οι μακρινοί υπερκαινοφανείς SNeTypeIa,πράγματι,φαίνονταν να βρίσκονται μακρύτερα και, άρα, με πιο εξασθενημένο φως (Σημειώστε, όμως, το περίεργο, ότι, δηλαδή, «αυτό ίσχυε μόνον για τους μακρινούς υπερκαινοφανείς, για κανένα άλλο μακρινό κοσμικό αντικείμενο οποιουδήποτε τύπου!»).
Στην συνέχεια,η δήθενεξασθένηση του φωτός, όπως και οι (φαινομενικά) μεγαλύτερες αποστάσεις των υπερκαινοφανών, αποδόθηκαν, χωρίς θεωρητική απόδειξη,στην επιτάχυνση της κοσμικής διαστολής (ορθή ως φυσική πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται ανεξάρτητα από τους υπερκαινοφανείς) .Η επιτάχυνση, πάλι αυθαίρετα και χωρίς θεωρητική απόδειξη, αποδόθηκε (εσφαλμένα, χωρίς φυσικό λόγο,μάλιστα, χωρίς κανέναν φυσικό λόγο!) στην παντελώς άγνωστη και προ πολλού εγκαταλελειμμένη κοσμολογική σταθερά και, τέλος (ως μια καθαρά μαθηματική κίνηση απελπισίας!), η κοσμολογική σταθερά, πάλι αυθαίρετα, θεωρήθηκε, ότι περιγράφει ένα παντελώς άγνωστο και εξωτικό ρευστό αρνητικής πίεσης, το οποίο και ονομάστηκε « σκοτεινή ενέργεια», καιτο οποίο,από τότε,«είναι μαζί μας».
Αυτή είναι η απλή και ειλικρινής ιστορία της «σκοτεινής ενέργειας», αρκεί κανείς να «μην θέλει να εθελοτυφλεί, αλλάναθέλει να βλέπει και να λέει τα πράγματα με το όνομά τους»!
Συνεπώς, ηαυτή σκοτεινή ενέργεια, η οποία τόσο μας απασχολεί, δεν είναι αποτέλεσμα των παρατηρήσεων, όπως ηφωτεινή μάζακαι η σκοτεινή μάζα, αλλά είναι μια φαντασία,μια αυθαίρετηφαντασία, η οποία προέκυψε από εκείνη την «απόκλιση». Αν, λοιπόν, δεν υπήρχε αυτή η απόκλιση, δεν θα υπήρχε ούτε η σκοτεινή ενέργεια!
Και τώρα το ερώτημα είναι: Τελικά, υπάρχει ή όχι αυτή η απόκλιση;
Και, έτσι, ερχόμαστε στιςνέες αιρετικές και ριζοσπαστικές ιδέες στη σύγχρονη Φυσική Κοσμολογία.
Σύμφωνα, λοιπόν, μ’ αυτές τις ιδέες,το κοσμικό ρευστόαποτελείται μόνον από μάζα, την σκοτεινή μάζα με μια μικρή πρόσμιξη βαρυονικής μάζας. Δεν περιλαμβάνει, όμως,την εξωτική «σκοτεινή ενέργεια» και, αντίθετα προς συνήθεις σύγχρονες πρακτικές, δεν χρειάζεται και, άρα, δεν χρησιμοποιείται η «κοσμολογική σταθερά».
Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις, τα συστατικά αυτής της μάζας συγκρούονται μεταξύ τους και αποκτούν κινητική ενέργεια (όπως, ακριβώς, τα μόρια του αέρα σ’ αυτήν την αίθουσα). Το αποτέλεσμα των ταχυτήτων των σωματιδίων είναι η, παραμελημένη μέχρι τώρα,εσωτερική θερμοδυναμική ενέργειατου κοσμικού ρευστού.
Αυτή η μορφή ενέργειας, απολύτως φυσική και κλασική, είναι η νέα ιδέα στην Κοσμολογία και, κάλλιστα, μπορεί να υποκαταστήσει την εξωτική και παντελώς άγνωστη σκοτεινή ενέργεια.Και αυτή η νέα μορφή ενέργειας, πλέον, λαμβάνεται υπόψη, πέραν της συνολικής μάζας (φωτεινής και σκοτεινής) ως μία από τις πηγές του παγκόσμιου πεδίου βαρύτητας και των παρατηρούμενων σ’ αυτό κοσμικών κινήσεων.
Πώς; Με χρήση της ΚλασικήςΓενικής Θεωρίας της Σχετικότητας (σε επιτυχή-αποδοτική συνεργασία με την ΚλασικήΘερμοδυναμική και την Κλασική Στατιστική Φυσική)και λαμβάνοντας υπόψη το θερμοδυναμικό περιεχόμενο του κοσμικού ρευστού (στο πλαίσιο του λεγόμενου πολυτροπικού ρευστού σκοτεινής ύλη)!
Με αυτόν τον απολύτως φυσικό και κλασικό τρόπο, έχουν ερμηνευθεί όλες οι σύγχρονες κοσμολογικές παρατηρήσεις και έχουν προταθεί και άλλες θεωρητικές προβλέψεις, προς επαλήθευση ή απόρριψη από τις παρατηρήσεις. Η σημασία αυτών των νέων προβλέψεων, όπως επιβάλλεται να ισχύει σε κάθε ανάλογη προσπάθεια, είναι, ότι, αν, έστω και μία απ’ αυτές δεν επαληθευθεί από τις (αξιόπιστες) παρατηρήσεις, τότε ολόκληρο το οικοδόμημα που σας περιγράφω, καταρρέει.
Από όλες αυτές τις νέες κοσμολογικές παρατηρήσεις, προβλέψεις και απαντήσεις, για την σημερινή παρουσίαση, επιλεκτικά, ξεχωρίζω μόνον δύο, σε θέματα που σήμερα αποτελούν βασικούς άξονες της Κοσμολογίας και, που, οπωσδήποτε, εσείς η ενδιαφερόμενη νεολαία θα συναντήσετε κάποτε.
Η μία είναι η αρχική παρατήρηση από την οποία, πριν από είκοσι χρόνια, προέκυψε η μεγάλη επιστημονική κοσμολογική παραπλάνησηως προς την δήθενεξασθένιση του φωτός των μακρινών υπερκαινοφανών (η «απόκλιση» που λέγαμε νωρίτερα). Πράγματι, έχει αποδειχθεί πλέον, ότι, αν, με συνέπεια, ληφθεί υπόψη το θερμοδυναμικό περιεχόμενου του κοσμικού ρευστού,αυτή η περίφημη απόκλιση δεν υπάρχει ούτε ως φυσική πραγματικότητα ούτε ως φυσική αναγκαιότητα.
Συνεπώς, αντίθετα προς τον σύγχρονο κοσμολογικό συρμό, ουδεμία σχέσηυπάρχει μεταξύ της πραγματικότητας που λέγεται «επιτάχυνση της κοσμικής διαστολής» και της μη υπαρκτής «εξασθένησης του φωτός των μακρινών υπερκαινοφανών». Η προσπάθεια, οποιασδήποτε μορφής, για αμφιμονοσήμαντη και αιτιατή συσχέτιση των δύο, δηλαδή, ως αιτίου και αιτιατού, συνιστά μία από τις μεγαλύτερες πλάνεςτης σύγχρονης Κοσμολογίας,που πρέπει να την έχει υπόψη της η νέα γενιά.
Η δεύτερη κοσμολογική παρατήρηση είναι, ότι η επί τόσα χρόνια ματαίως αναζητούμενη εξωτική και παντελώς άγνωστη σκοτεινή ενέργεια είναι, απλώς, η κινητική ενέργεια των εσωτερικών θερμοδυναμικών κινήσεων της ύλης του βαρυτικού κοσμικού ρευστού.
Άρα,η «σκοτεινή ενέργεια» είναι συνέπεια της σκοτεινής μάζας, όχι ανεξάρτητη αυτής.
Αυτό το τονίζω ιδιαίτερα, ότι, δηλαδή, η «σκοτεινή ενέργεια», είναι, απλώς,ένα φυσικό χαρακτηριστικό της σκοτεινής μάζας που, μέχρι τώρα, θέλαμε να το αγνοούμε. Αλλά, το τονίζω και διότι, πλέον,δεν έχουν, νόημα επιστημονικές ερωτήσεις, στις οποίες η σκοτεινή ενέργεια και η σκοτεινή μάζα, ως έννοιες και οντότητες, θεωρούνται ως ανεξάρτητες μεταξύ τους
Συνεπώς, στο πνεύμα του επιστημονικού ρεαλισμού και της επιβαλλόμενης διεθνώς οικονομίας, αυτή η εξωτική και, συνεχώς, παντελώς άγνωστη «σκοτεινή ενέργεια» δεν δικαιολογείται, πλέον, να αντιμετωπίζεται ως κοσμολογικό πρόβλημα και, μάλιστα, παγκόσμιο και αδρώς (αλλά αδίκως και χωρίς προοπτική !) χρηματοδοτούμενο. Προς τούτο, υπάρχει άλλη, ευρύτερης ισχύος ερμηνεία:Το πολυτροπικό κοσμικό βαρυτικό ρευστό της (παρατηρησιακά υποστηριζόμενης) αλληλεπιδρώσας σκοτεινής ύλης με θερμοδυναμικό περιεχόμενο!
Συμπερασματικά, λοιπόν, ξεχάστε την προ, περίπου, εικοσαετίαςδιεθνή επιστημονικήπαραπλάνηση,αυτήν την αφύσικη και μη αναγκαία εκτροπή του ιστορικού ερευνητικού-εξελικτικού ρου της Κοσμολογίας.
Μια οφειλόμενη αναγνώριση στην Αστρονομία και μια προσφορά στον υπό εκκόλαψη Ελληνικό Οργανισμό Διαστήματος
Τέλος, υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμη που πρέπει να θυμάσθε, πιστεύω, πολύ σημαντικό. Θα με ρωτήσετε (είναι λογικό, εξάλλου) πώς δικαιολογείται το περίεργο και ανησυχητικό γεγονόςτης, πρακτικά, κυριαρχίας, μέχρι και τώρα,της απλώς μαθηματικώς προσανατολισμένης κοσμολογικής έρευνας επί της, επί πλέον, και φυσικώς-αστροφυσικώς προσανατολισμένης κοσμολογικής έρευνας. Ποιος μπορεί να φταίει,άραγε, γι’ αυτό και για τα οδυνηρά, περιττά και μη αναγκαία, όπως κατ’ επανάληψη ανέφερα, σχετικά ερευνητικά αποτελέσματα σε παγκόσμια κλίμακα; Οι διδάσκοντες, οι ερευνητές, η «εξουσία», το ακολουθούμενο σύστημα διδασκαλίας, το ακολουθούμενο σύστημα χρηματοδότησης της έρευνας; Μήπως, όλα αυτά; Μήπως, και κάτι άλλο;
Όσον αφορά στην χώρα μας, με βάση την μακροχρόνια εμπειρία μου, διδακτική, ερευνητική και κοινωνική, πιστεύω ακράδαντα, ότι, γι’ αυτήν την κατάσταση, δεν είναι άμοιρη ευθυνών η συνεχής υποβάθμιση, μέχρι πλήρους κατάργησής της, της διδασκαλίας της γυμνασιακής και της λυκειακής Αστρονομίας-Κοσμολογίας και, αναλόγως, της συνεχώς εντεινόμενης υποβάθμισης της γυμνασιακής και της λυκειακής Φυσικής.Και αυτό, παρά τις συνεχείς από πολλές διευθύνσεις, προς το αντίθετο, παρεμβάσεις και προτροπές ειδικών και ολιγότερο ειδικών, προς «τα ώτα μη ακουόντων της εκάστοτε εξουσίας»! Δυστυχώς, και αυτές, όλες, οι μέχρι τώρα εθνικές παρεμβάσεις και προτροπές συνιστούν για την «εξουσία» «φωνήν βοώντος εν τη ερήμω!», όπως, και δύο άλλα γεγονότα, ότι 1) σ’ αυτήν την πολυθεματική επιστημονική συνάντηση για την Φυσική, μία, σχεδόν ολόκληρη, συνεδριακή μέρα είναι αφιερωμένη στις έννοιες ΑστρονομίακαιΔιάστημακαι 2) η θεματολογία σχεδόν των μισών (περίπου, του 44%) από τις κύριες ομιλίες εμπίπτει στον ευρύτερο αστρονομικό χώρο. Γιατί, λοιπόν; Γιατί έχει εκμηδενισθεί πλήρως η Αστρονομία και η διδασκαλία της Αστρονομίας στα σχολεία μας; Ποιος είναι, άραγε, αν υπάρχει, ο αντικειμενικός στόχος και σκοπός της εξουσίας και σε νεολαία ποιου πνευματικού επιπέδου και ικανοτήτων προσβλέπει και αποσκοπεί; Ποιος θα απαντήσει, επί τέλους, σ’ αυτά τα ερωτήματα που, τόσα χρόνια τώρα, υποβάλλονται, ανοικτά, δημόσια και με κάθε ειλικρίνεια;
Είναι, αλήθεια, κρίμα! Εμείς, στην χώρα μας, να καταργούμε την Αστρονομίαστο σχολείο, την ώρα που ο κόσμος όλος κοιτά προς τα αστέρια (στην κυριολεξία, ο κόσμος όλος, σε Ευρώπη, Αμερική, Ασία, Αφρική, Αυστραλία, Ανταρκτική, Εγγύς Διάστημα) !
Και να σκεφθεί κανείς, ότι, ορθώς, μεν, επιθυμούμε, σχεδιάζομε και φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε τονΕλληνικό Οργανισμό Διαστήματος. Όμως, ταυτόχρονα, βλέπομε την αρμόδια εξουσία που προτείνει τονΕλληνικό Οργανισμό Διαστήματος, για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού, δυστυχώς και άκριτα, να απευθύνεται σε μια νεολαία (την νεολαία μας, εσάς!),η οποία στο σχολείο δεν διδάσκεται τίποτε γιαΑστρονομία καιΔιάστημα και συνεχώς λιγότερα για Φυσική. Σε ποιους, άραγε, απευθύνεται, μακροπρόθεσμα, η εξουσία ως προς τονΕλληνικό Οργανισμό Διαστήματος;
Δυστυχώς, αποτελεί μια θλιβερή, για την «εξουσία», πραγματικότητα, ότι οι ευρείες αυτές έννοιες, Φυσική, Αστρονομία, Διάστημα, διεθνώς, εξ’ αρχής και δομικά,συνιστούνπρωταρχικές, ουσιαστικές, αναντικατάστατες και εκ των «ων ουκ άνευ» συνιστώσες του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος(όπως, βεβαίως και όλων των άλλων Εθνικών Οργανισμών Διαστήματος!). Πώς είναι δυνατόν, αυτή η αδιαμφισβήτητη, διεθνώς, πραγματικότητα, όχι, απλώς, να μην λαμβάνεται υπόψη σοβαρά, αλλά να μην λαμβάνεται κανυπόψη;
Είναι εξαιρετικά απογοητευτικό, ότι η όλη προσπάθεια δημιουργίας του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος δεν συσχετίζεται καθόλου με την εν γένει εκπαιδευτική διαδικασία στην χώρα μας, πανεπιστημιακή ή όχι. Η εξουσία πρέπει, γρήγορα, να συνειδητοποιήσει, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της δημιουργίας του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος, μακροπρόθεσμα, είναι: «Η νέα γενιά, όχι απλώς να μάθει για τηνΑστρονομία, αλλά να μάθει τηνΑστρονομία».
Μόνον, έτσι θα θεμελιωθεί σε στερεές βάσεις και με προοπτική η δημιουργία του Ελληνικού Οργανισμού Διαστήματος. Αυτόν το τρόπο υποδεικνύει και η πρωτοποριακή και χρήσιμη διοργάνωση του 17ουΣυνεδρίου Φυσικής από την ΕΕΦ.
Αλλά, τελειώνοντας, για να γυρίσουμε και στο τίτλο της ομιλίας μου, μόνον έτσι θα αποφευχθούν και οι κοσμολογικές επιστημονικές πλάνες που μας τυραννούν εδώ και είκοσι χρόνια, αρκεί, βέβαια, να το θέλουμε αυτό! Το θέλομε; Όλοι;
Σας ευχαριστώ πολύ!
Ν. Κ. Σπύρου,
Θεσσαλονίκη, 16 Μαρτίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου