"Χειμώνας στη Σάμο, αλλιώτικα τοπία" - Η Σάμος στην "Καθημερινή"

Άρθρο για τη Σάμο με τίτλο "Χειμώνας στη Σάμο, αλλιώτικα τοπία" της Γιούλης Επτακοίλη, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η Καθημερινή".

Το δημοσίευμα αναφέρει:

"Οι ντόπιοι το λένε το «ξεπαγιασμένο». Το καλοκαίρι πολλοί πεζοπόροι κάνουν τη διαδρομή μέχρι το εκκλησάκι του Αϊ-Λια στον Κέρκη. Η θέα στο Αιγαίο είναι μαγική. Τον χειμώνα ελάχιστοι το επιχειρούν. Αλλιώτικο τοπίο. Αγριο, παράξενο, δυσπρόσιτο.

Χειμώνας στη Σάμο. Με τον ορεινό όγκο του βραχώδους Κέρκη (1.434 μ.), το δεύτερο ψηλότερο βουνό του Αιγαίου, να δίνει στο δυτικό τμήμα του νησιού μια απόκοσμη, μυστηριώδη εικόνα. Τα χωριά ησυχάζουν. Στα λιγοστά καφενεία μικρές παρέες ηλικιωμένων παίζουν πρέφα δίπλα στις ξυλόσομπες.

Στα ποτήρια σούμα ή κονιάκ. Λίγες κουβέντες για τον καιρό, τα νέα απ’ τα παιδιά και τα εγγόνια στην Αθήνα. Στον Μπάλο ένα δυο σπίτια είναι ανοιχτά. Στα υπόλοιπα, χοντρό νάιλον στις πόρτες και τα παράθυρα. Οταν αγριεύει η θάλασσα στο επίνειο των Κουμέικων, φτάνει μέχρι τα πρώτα σπίτια.

Βόλτα στο Καρλόβασι. Οι φοιτητές από τη μαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου του Αιγαίου ζωντανεύουν τις χειμωνιάτικες μέρες. Αφήνουμε το λιμάνι με τα ερειπωμένα βυρδοσεψεία και τα αρχοντικά σπίτια, ίχνη του πλούσιου παρελθόντος της πόλης, και ανηφορίζουμε στην παλιά πόλη. Φτάνουμε στο «Μικρό Παρίσι» (sic) την κεντρική πλατεία με τον υπεραιωνόβιο πλάτανο. Λίγο πιο πάνω βρίσκεται το υψηλότερο σημείο της πόλης, ο λόφος της Αγίας Τριάδας, «ο Λυκαβηττός των Καρλοβασίων» για τους ντόπιους.

Κυριακάτικη εκδρομή στον Καρβούνη ή Αμπελος, το κατάφυτο βουνό (1.153 μ.) που καλύπτει το κεντρικό και ανατολικό τμήμα της Σάμου. Πεύκα, η περίφημη μαύρη πεύκη, η καλύτερη πρώτη ύλη για τη ναυπηγική, καταρράκτες, ρυάκια, καστανιές, ελιές, ορεινοί αμπελώνες. Για πολλούς αιώνες τα βουνά της Σάμου, ευλογημένος τόπος, πλούσιος, ζωογόνος, έζησαν τους κατοίκους. Η ανάπτυξη έσπρωξε πολλούς στις παραλίες και τα rooms to let...

Ο ουρανός βαραίνει, έρχεται μπόρα. Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, αφήνουμε το βουνό και τα χωριά του, Αμπελος, Βουρλιώτες, Μανωλάτες, Σταυρινίδες, παίρνουμε τον παραλιακό δρόμο, φτάνουμε στο Βαθύ. Η πρωτεύουσα, το πρώτο λιμάνι του νησιού, έχει άφθονες επιλογές για τους ταξιδιώτες του χειμώνα. Το αρχαιολογικό μουσείο με τον περίφημο Κούρο, το μουσείο του κρασιού, νυχτερινή ζωή με μικρά μπαρ, ταβέρνες για καλό φαγητό.

Ανεβαίνουμε στο Ανω Βαθύ, την παραδοσιακή παλιά πόλη με τα στενά σοκάκια και τα καλντερίμια. Οι σταγόνες της βροχής που έχει κόψει, χτυπούν ρυθμικά στα τσίγκινα σκέπαστρα στις εισόδους των σπιτιών. Οι περαστικοί μετρημένοι. Στην αυλή της Ουρανίας, λίγα γεράνια μόνο έχουν αντέξει. Ανοίγουμε την πόρτα. Τα πέντε τραπέζια της σάλας είναι άδεια, στο έκτο κάθεται σιωπηλός ένας παππούς. «Καθίστε όπου θέλετε», μας λέει η γλυκύτατη μαγείρισσα γνωστή για τις νοστιμιές της κουζίνας της σε ολόκληρο το νησί. «Εχω φτιάξει μοσχαράκι, δεν ρωτάω, φέρνω ό,τι έχω». Μοσχάτο στα ποτήρια μας – είμαστε στην πατρίδα του. Εξω η βροχή έχει κόψει. «Αύριο θα ασπρίσουν τα βουνά» λέει ο παππούς..."