Αλέξανδρος Βέλιος: «Ευ ζην, ευ θνήσκειν» - Ένα τελευταίο αντίο

Διαβάζω άρθρα, απόψεις και φυσικά τα ρεπορτάζ για τον θάνατο του Αλέξανδρου. Σχόλια, γνώμες και αφορισμοί για τον τρόπο που επέλεξε να μας αποχαιρετήσει. Η αναστάτωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η "σπίθα" να ανάψει η συζήτηση γύρω από το θέμα ταμπού, αυτό της ευθανασίας, σίγουρα θα τον χαροποιούσε. Άλλωστε αυτό είχε σκοπό, όπως μου έλεγε, να προκαλέσει, να δώσει τροφή για σκέψη (υπέροχος μαχητής του λόγου, γραπτού και προφορικού ο ίδιος), να προβληματίσει και κάπου στο τέλος, κάτι ν’ αλλάξει. Θαρρώ πως στη χώρα που το άπλετο φως και το γαλάζιο μάς βάζει, όχι άδικα, σε στάση αναβολής και ραθυμίας, ο Αλέξανδρος μας ψιθύρισε φωναχτά ποιον δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσουμε, άμεσα, με γρήγορο βήμα. 

Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν (αυτοί παρακολουθώ να γράφουν τις πιο βαρύγδουπες λέξεις «φορτωμένες» με θετικά ή αρνητικά σχόλια), θα ήταν φρονιμότερο να σιωπήσουν. Όποιοι είχαν το προνόμιο να τον ζήσουν από κοντά, ξέρουν. Αυτοί δεν χρειάζεται ούτε να γράψουν πολλά, μα ούτε να εξηγήσουν γιατί ο Αλέξανδρος ήταν ξεχωριστός. Ας κρατήσουμε από εκείνον το σθένος να υποστηρίζεις αυτό που πιστεύεις, μέχρι τέλους, χωρίς να «πετροβολάς» όσους δεν σε ακολουθούν. Ας διατηρήσουμε την καθαρότητα των σκέψεών του και ας αναλογιστούμε μόνο για λίγο: «Αν ήμασταν εμείς, εκεί που βρέθηκε... τι; Πως;» Αν κάτι μας συντροφεύει στο ταξίδι μας προς τ’ αστέρια, είμαι πεπεισμένος πια, είναι η μουσική. Με τις μελωδίες των Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Σάμιουελ Μπάρμπερ και όλων όσων αγαπούσες και μ’ έμαθες ν’ ακούω διαφορετικά, απ’ ότι μέχρι χθες, σ’ ευχαριστώ και θα θυμάμαι... Εσαεί.

Μάνος Κ. Στεφανάκης

Αναλύοντας τα αποτελέσματα. Μαζί με τον Αλέξανδρο οι Ράνια Τσαλαπατάνη, Δημήτρης Κασμιρλής, Γιώργος Στάντζος, Θέμος Δημόπουλος & Μάνος Στεφανάκης. Βραδιά βουλευτικών εκλογών τον Οκτώβριο του 2009 στο στούντιο του "Αρμονία". 

Ευ ζην, ευ θνήσκειν


Η απόφαση του Αλέξανδρου Βέλιου να επιλέξει “να φύγει εν ειρήνη και εν συνεδήσει” και αξιοπρεπώς, έφερε ξανά στη δημοσιότητα, ένα ζήτημα από αυτά που επιλέγουμε να κρατάμε κρυμμένα κάτω από το χαλί.
Ο Ποινικός Κώδικας δεν προβλέπει τον όρο ευθανασία. Βάσει του ελληνικού Ποινικού Κώδικα, το ζήτημα της ευθανασίας αντιμετωπίζεται στο άρθρο 300, όπου προβλέπεται η ανθρωποκτονία με συναίνεση.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να ερευνάται, εάν ο θάνατος είναι αποτέλεσμα ενεργητικής ή παθητικής ευθανασίας, ανθρωποκτονίας από πρόθεση ή από αμέλεια ή από οίκτο, ώστε να κριθεί, εάν και κατά πόσο συντρέχει λόγος αποκλεισμού του καταλογισμού σε άδικο.
Στην πραγματικότητα, αιτήματα για ευθανασία ασθενών ή για την ακρίβεια ιατρικώς υποβοηθούμενης εθελουσίας αυτοκτονίας, ικανοποιούνται χωρίς να το μάθει κανείς.
Και εδώ είναι το πρόβλημα. Η ανικανότητα αυτής της κοινωνίας να συζητά και να επιλύει θέματα όπως αυτό, αντί να κραυγάζει ή να τα αφήνει να ξεχαστούν.
Το ζήτημα της ευθανασίας για ασθενείς σε τελικό στάδιο, πρέπει να συζητηθεί ανοικτά, με τη συμμετοχή ιατρών και νομικών, χωρίς προκαταλήψεις. Η κατάληξη της συζήτησης δεν μπορεί να προβλεφθεί, αλλά το να κάνουμε τους έκπληκτους ή να συζητάμε με αφορισμούς, ειρωνείες και κατάρες, δεν είναι δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας.
Όπως ο ίδιος ο Αλέξανδρος Βέλιος είχε δηλώσει στο NEWS 247, “το πρόβλημα εδώ είναι ότι δεν γίνεται καν κουβέντα. Είναι ταμπού. Ας αρχίσει η συζήτηση, ας τεθούν οι δυσκολίες, ας αναζητηθούν οι προϋποθέσεις και να δούμε που θα πάει".

*Του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247

Παραλία Μυκάλης - Μεσημέρι Ιουλίου 2010.  Σκαλίζοντας ένα κλαδί που ξέβρασε η θάλασσα