Μαθήματα ζωής και ελπίδας από τη δική μας Πένυ Σκάρου

Η Πένυ Σκάρου, η 29χρονη συμπατριώτισσα μας τραγουδίστρια, που είχε τροχαίο ατύχημα και οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το ένα της πόδι προκειμένου να τη σώσουν, πήρε εξιτήριο εδώ και μερικές μέρες από το νοσοκομείο. Η Πένυ, είδε από τη μια στιγμή στην άλλη να αλλάζει η ζωή της. Έχοντας δίπλα την οικογένειά της αντιμετώπισε το τραγικό συμβάν και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. "Ότι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατή", είχε δηλώσει μέσα από το νοσοκομείο. Το Σαββατοκύριακο, η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» και το ένθετο περιοδικό “People” αφιέρωσε πολυσέλιδη συνέντευξη στην Πένυ. Παρακάτω τα όσα δήλωσε η ίδια.

"Καταρχάς ευχαριστώ όλο τον κόσμο για την αγάπη που μου έδειξε. Πήρα πολλή αγάπη, δεν φανταζόμουν ότι υπάρχει τόση! Κι εκεί που ήθελα να κάνω δέκα φορές κάποια πράγματα, τώρα θέλω χίλιες! Λέω ότι θα γίνω καλά για τη μουσική μου – πρώτα, βέβαια, βάζω την οικογένειά μου. Θεωρώ ότι όλο αυτό είναι μια δοκιμασία για μένα. Γίνομαι πιο δυνατή. Δεν με ένοιαζε να πέθαινα εκεί στην άσφαλτο. Έχω περάσει τόσο ωραία στη ζωή μου, που θα έφευγα χαρούμενη. Θα με ενοχλούσε, όμως, αυτό που θα άφηνα πίσω, ο πόνος των δικών μου. Σήμερα είδα τον πατέρα μου βουρκωμένο και συνειδητοποίησα τι έχει συμβεί. Πολλοί φίλοι και γνωστοί δεν με επισκέφθηκαν, φοβούμενοι το πώς θα με δουν. Δεν άντεχαν να με αντικρίσουν στο κρεβάτι χωρίς πόδι. Κακώς, βέβαια. Στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν και δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό το τροχαίο με άλλαξε, σκέφτομαι διαφορετικά πια. Μόλις γίνω καλά, θα πάω να κάνω ένα τατουάζ. Σκέφτομαι να “χτυπήσω” ένα μάτι με μια αλυσίδα κι ένα σταυρό πάνω στο πόδι μου που ακρωτηριάστηκε" λέει η Πένυ.Μετά το εξιτήριο, θέλει να μείνει σπίτι. Να ηρεμήσει έχοντας συντροφιά την οικογένεια και τους φίλους της. Εξάλλου, πρέπει να περάσουν μερικές μέρες για να μπορεί να ανοίξει το στόμα της κανονικά. Όμως, όπως μου λένε οι αδελφές της, είναι πολύ αισιόδοξη.Όπως τους λέει καθημερινά:"Μόλις φτιάξω το στόμα μου, θα δοκιμάσω τεχνητά μέλη για να προχωρήσω στην αποκατάσταση του ποδιού μου. Ίσως κάνω μερικές συναυλίες στο τέλος του καλοκαιριού. Αυτά που έχω πει ότι θα κάνω θα τα κάνω, ακόμα και χωρίς πόδι, το έχω βάλει πείσμα. Καλά, δεν είμαι συνέχεια έτσι δυνατή. Και βέβαια έχω κλάψει για ό,τι συνέβη, σίγουρα με στενοχωρεί η διαδικασία που θα περάσω από εδώ και πέρα".Όταν τη ρωτούν πώς νιώθει για τον άνθρωπο που τη χτύπησε και την άφησε αβοήθητη στην άσφαλτο, το πρόσωπό της δεν συσπάται, δεν δακρύζει, δεν θυμώνει. Μιλάει ήρεμα και χωρίς παύσεις. "Στην αρχή ήθελα να κάνω κακό στον άνθρωπο που με χτύπησε. Τώρα, πραγματικά νομίζω πως, όταν κάποιος κάνει κάτι κακό, το βρίσκει από τον Θεό. Όλα εδώ πληρώνονται".Και συνεχίζει: "Εδώ είναι η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος. Θέλω να είμαι ήρεμη και να σκέφτομαι καλά πράγματα. Με ενδιαφέρει να γίνω καλά και να περάσω ένα θετικό μήνυμα στον κόσμο που μπορεί να βιώνει κάτι αντίστοιχο με εμένα. Μόλις μου βάλουν το τεχνητό πόδι, λοιπόν, θα βγω και θα χορέψω κάπου δημόσια. Έχω ακούσει για ανθρώπους που αυτοκτονούν όταν τους συμβεί ό,τι μου συνέβη. Αυτός θα είναι ένας τρόπος να εκμεταλλευτώ τη δημοσιότητα που μου δόθηκε, να δώσω κουράγιο και να πω ότι γίνεται να ζεις όπως πριν, ίσως και καλύτερα".Η Πένυ δεν σταματά να λέει πως χρωστάει ευγνωμοσύνη στους γιατρούς της, το γναθοχειρουργό Γιώργο Ράλλη και τον πλαστικό χειρουργό Αχιλλέα Κεπενεκίδη. Στο δωμάτιό της μπαινοβγαίνει κόσμος, ενώ από την τηλεόραση παίζουν ασταμάτητα βιντεοκλίπ με δυνατή μουσική. Η Πένυ, καθισμένη στο κρεβάτι της, μιλάει με όλους, αστειεύεται, τους πειράζει. «Έχουν έρθει άνθρωποι που έκλαιγαν μόλις την αντίκριζαν και τους παρηγορούσε εκείνη. Οι γιατροί τής λένε τα 5, για να κάνει τα 10, αλλιώς θα κάνει τα 20! Έτσι είναι ως άνθρωπος. Όταν της συμβαίνει κάτι άσχημο, προσπαθεί να το γυρίσει. Στο νοσοκομείο κάναμε σούζες με το καροτσάκι, άκουγε τραγούδια, χόρευε κι έκανε πλάκα. Λες κι είχε απλά γρατσουνιστεί! Είναι ειδική περίπτωση» λέει φίλος της που τη γνωρίζει καιρό και την επισκεπτόταν καθημερινά. Στα τέλη Σεπτεμβρίου, πολλοί καλλιτέχνες θα ενωθούν και θα δώσουν μια συναυλία για την Πένυ. Τα έσοδα θα πάνε για την αποκατάσταση του ποδιού της που θα κοστίσει πολλές χιλιάδες ευρώ (μόνο το τεχνητό μέλος κοστίζει πάνω από 50.000 ευρώ). «Η συναυλία που οργανώνεται είναι ένα δώρο για εκείνη και φυσικά θα τραγουδήσει στη σκηνή με τους συναδέλφους της. Έτσι είναι η συμφωνία της! Έχουν έρθει πολλοί καλλιτέχνες να τη δουν, έχουν μιλήσει και δημόσια για εκείνη. Έπρεπε, όμως, να γίνει όλο αυτό για να βγουν άνθρωποι και να μιλήσουν με τα καλύτερα λόγια για την Πένυ και το ταλέντο της; Με θυμώνει λίγο αυτό» σημειώνει φίλη της τραγουδίστριας, που πίστευε στις δυνατότητές της από την πρώτη στιγμή.

Ένας από τους πρώτους ανθρώπους που φρόντισαν την Πένυ ύστερα από το τροχαίο ατύχημά της ήταν ο πλαστικός χειρουργός του ΚΑΤ Αχιλλέας Κεπενεκίδης, που δηλώνει εντυπωσιασμένος από την αντιμετώπισή της στο συμβάν. «Εγώ βρέθηκα στη δυσάρεστη θέση του να πρέπει να της ανακοινώσω την κατάστασή της. Όταν λες κάτι τόσο σοβαρό, όταν ανακοινώνεις σε κάποιον ότι δεν έχει πόδι, πάντα δίνεις τις προοπτικές αποκατάστασης. Μάλιστα, της έδειξα άτομα που είχαν ακρωτηριασμένα και τα δύο τους πόδια και είχαν μια κανονική ζωή. Της υποσχέθηκα ότι, μόλις γίνει καλά, θα μπορεί να κάνει ό,τι έκανε, ακόμα και ψαροντούφεκο αν θέλει! Φυσικά τα νέα ήταν σοκαριστικά για όλους στην αρχή, όμως έμειναν ψύχραιμοι και είναι κοντά της. Η πορεία της είναι ομαλότατη. Είναι δυνατός χαρακτήρας και έχει διάθεση να αγωνιστεί. Από εδώ και πέρα, θα χρειαστεί διαμόρφωση για να τοποθετηθεί το τεχνητό μέλος.Θέλει χρόνο για να ξεπρηστεί το πόδι της και μέχρι τότε θα τοποθετηθεί κάτι ενδιάμεσο, για να μπορεί να κυκλοφορεί. Θα περπατάει κανονικά, μέχρι να το συνηθίσει. Μας έχει καταπλήξει». Καθημερινά στο νοσοκομείο ήταν η Βικτώρια Καϊμακτζόγλου, μοντέλο και στενή φίλη της τραγουδίστριας. Οι δυο τους γνωρίζονται δεκαέξι χρόνια και η σχέση τους είναι πλέον αδελφική. «Για πρώτη φορά βρεθήκαμε στη Σάμο. Είχα πάει με τον πρώην σύζυγό μου (σ.σ. Στέφανο Κορκολή) για μια συναυλία του κι από τότε είμαστε πολύ κοντά. Γνωρίζω καλά και την οικογένειά της. Όταν έγινε το ατύχημα, ήμουν στην Ουγγαρία γιατί παρουσίαζα μια εκπομπή στο TV Μακεδονία και τα γυρίσματα γίνονταν εκεί.Με πήρε ένας φίλος μας τηλέφωνο και μου είπε τι έγινε. Επικοινώνησα με την αδελφή της και πήγα ύστερα από τρεις μέρες να τη δω. Πίστευα ότι θα τη δω πολύ χειρότερα, μου τα είχαν παρουσιάσει αρκετά άσχημα. Είμαι, όμως, σίγουρη ότι θα το ξεπεράσει. Έχει ψυχολογικές μεταπτώσεις, αλλά είναι δυνατή και θα προχωρήσει. Η ζωή και η καριέρα της την περιμένουν! Θυμάμαι σαν χθες την αποφοίτησή της, όταν είχε τραγουδήσει το “I will survive”. Είναι ένα τραγούδι που τη χαρακτηρίζει μάλλον». 

Η Πένυ, λίγο πριν το ατύχημά της, σχεδίαζε να γυρίσει βιντεοκλίπ για το νέο της τραγούδι. Σκηνοθέτιδα η Μάιρα Στυλιανού, στενή φίλη της. «Το βιντεοκλίπ θα το κάνουμε, δεν τίθεται θέμα! Είναι άξια θαυμασμού η Πένυ. Ανησυχούσα για το πώς θα το πάρει, αλλά με εντυπωσίασε. Συνήθως έχουμε καθημερινή επαφή και τη μέρα του τροχαίου δεν είχαμε μιλήσει. Μόλις έμαθα τι συνέβη, πήγα αμέσως στον Άγιο Σάββα και την είδα. Είχαμε επικοινωνήσει τότε, αλλά δεν το θυμάται, ήταν οι πρώτες μέρες. Θαυμάζω το γεγονός πως το τροχαίο δεν την έχει αλλοιώσει. Κάποιος που είναι απέξω το βλέπει με μεγαλύτερο φόβο. Εκείνη αντιμετωπίζει με χιούμορ τα πάντα κι έχει θετική ενέργεια. Έχει περισσότερο θάρρος απ’ όλους μας. Πηγαίνοντας στο νοσοκομείο, δεν με ενδιέφερε η εικόνα που θα έβλεπα και θα σου πω πως δεν με σόκαρε καθόλου αυτό που είδα. Τώρα που πήρε εξιτήριο, είμαι καθημερινά μαζί της, πηγαίνω στο σπίτι της και τη βλέπω. Της υποσχέθηκα ότι θα την πάω βόλτα με το αυτοκίνητο» λέει συγκινημένη.Ο συγγραφέας Χάρης Καφετζόπουλος αφιέρωσε μερικά post στην Πένυ, μέσα από την προσωπική του σελίδα στο Facebook. «Ασυνείδητος “Έλληνας” οδηγός εμπλέκεται σε ατύχημα και παρατά αιμόφυρτο ένα κορίτσι στην άσφαλτο… Η Πενούλα μου παλεύει για τη ζωή της… Για να σε δω τώρα, Θεέ, τι έχεις να μου πεις! Στέγνωσα πια… Στεγνώνει ο άνθρωπος καμιά φορά και δεν έχει τι να πει… Κοντεύω να δύσω στη ζωή μου κι αυτή ακόμη με εκπλήσσει… Κοντεύω να δύσω κι ακόμη δεν την καταλαβαίνω… Πώς μπορεί να μοιράζει δίκαια κι άδικα εδώ και κει… Βαθιά συγκλονισμένος από το βαρύ ατύχημα της πολυαγαπημένης μου φίλης, ήθελα να πω δυο λόγια εδώ και συγχωρήστε μου τον τρόπο, το μέσο και που χαλώ την ησυχία σας… Πένυ Σκάρου… μικρούλα μου, σ’ αγαπάω πολύ… και σου υπόσχομαι στο καλύτερο τραγούδι μου να μιλήσω για σένα».Το στήριγμα της Πένυς, ο άνθρωπος που μιλάει με τα μάτια μαζί της και είναι «βράχος» για όλους, είναι ο μπαμπάς της, Χρήστος. «Μου τηλεφώνησαν το πρωί της Κυριακής 29 Ιουνίου από το Γενικό Κρατικό της Νίκαιας και μου ζήτησαν να πάω εκεί αμέσως. Βρισκόμουν στη Σάμο με την οικογένειά μου και τους παρακάλεσα να μου πουν τηλεφωνικώς τι συνέβη, αλλά άκουγα μισόλογα. Πήρα το πρώτο αεροπλάνο για την Αθήνα. Έφτασα στο ΚΑΤ και την είδα πάνω σ’ ένα φορείο να την πηγαίνουν στο χειρουργείο. Ήταν χτυπημένη και την αναγνώρισα από τα τατουάζ στο χέρι της, δεν ήξεραν το όνομά της οι νοσοκόμες. Αμέσως μετά την επέμβαση, που κράτησε πέντε ώρες, ο γιατρός της, ο κ. Κεπενεκίδης, με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι έχει ξεφύγει τον κίνδυνο της ζωής της, αλλά δεν ήξεραν πόσο γρήγορα θα συνερχόταν γιατί είχε χτυπήσει πολύ και στο κεφάλι της.Την τρίτη μέρα άρχισε να έχει επαφή με το περιβάλλον και να μιλάει λίγο. Οι πρώτες στιγμές ήταν οι πιο δύσκολες, τόσο για εκείνη όσο και για εμάς. Δεν ξέραμε πώς να το χειριστούμε και έπρεπε να στηρίξω και τη σύζυγό μου, η οποία είχε πάθει πολύ δυνατό σοκ, αλλά το ξεπεράσαμε σύντομα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τους γιατρούς, είναι πρώτα απ’ όλα άνθρωποι. Έσωσαν το παιδί μου. Κι έχω αλλάξει άρδην γνώμη για τους καλλιτέχνες μετά από όσα είδα να κάνουν για την κόρη μου. Έχουμε πάρει πολλή αγάπη. Σκέφτηκαν να οργανώσουν αυτή τη συναυλία και με συγκίνησαν πολύ. Όλα θα τα παλέψουμε και θα τα ξεπεράσουμε. Έτσι είναι η ζωή».Η Πένυ σήμερα είναι στο σπίτι της παρέα με όλους τους αγαπημένους της και κάνει όνειρα για τη νέα της ζωή. Το κινητό μου χτυπάει κι έχω μήνυμα από εκείνη: «Είμαι πολύ καλύτερα. Ακούω συνέχεια μουσικές και ίσως αρχίσω να γράφω κάτι σε λίγο καιρό. Εμείς οι καλλιτέχνες όλα –και τα καλά και τα άσχημα– τα μετουσιώνουμε σε τέχνη…» γράφει.