Ρεπορτάζ του Έθνους για το Σαμιώτη αξιωματικό που «έπεσε» στην Αλβανία. «Φώναζε "θάρρος", όταν δύο σφαίρες τον χτύπησαν στο κεφάλι»

Τη μνήμη του Χαράλαμπου Κεφαλόπουλου, διοικητή του 18ου Συντάγματος Πεζικού Σαμίων που σκοτώθηκε το 1940, τιμούν αύριο στον Ιερό Ναό Διονυσίου Αρεοπαγίτου οι δύο εγγονές του. Μάλιστα, εξέδωσαν και ειδική άδεια για ανασκαφή σε ύψωμα του Μοράβα, όπου πιστεύεται ότι ετάφη ο παππούς τους, προκειμένου να φέρουν τα οστά του στην Ελλάδα

Ηταν μια αγγελία στις κυριακάτικες εφημερίδες της περασμένης εβδομάδας: «Μνημόσυνο 72 χρόνια μετά για τον παππού μας που χάθηκε στην Αλβανία...». Για τις εγγονές του, οι οποίες αποφάσισαν να τον τιμήσουν με την τελετή αυτή, ο Χαράλαμπος Κεφαλόπουλος, συνταγματάρχης «εκ χώρας Σάμου» και διοικητής του 18ου Συντάγματος Πεζικού Σαμίων ήταν κάτι περισσότερο από έναν ακόμη πεσόντα στο αλβανικό μέτωπο. Ηταν κάτι σαν θρύλος. Στο οικογενειακό τους περιβάλλον οι ιστορίες που τον περιέβαλλαν υπήρξαν πολλές, ενώ οι φωτογραφίες κράτησαν ζωντανή τη μνήμη του. Επρόκειτο, άλλωστε, για τον πρώτο υψηλόβαθμο Ελληνα αξιωματικό που σκοτώθηκε πολεμώντας τον φασισμό.


Οι αδελφές Σοφία και Βασιλική Κεφαλοπούλου, με τη βοήθεια ενός ξάδελφού τους, διάβασαν ό,τι είχε γραφτεί για τον πρόγονό τους, ανέσυραν μνήμες και μαρτυρίες, ενώ συνέλεξαν αρκετά στοιχεία ακόμη και από την Αλβανία.

Προχώρησαν, μάλιστα, ακόμη περισσότερο: Εξέδωσαν ειδική άδεια για ανασκαφή σε ύψωμα του Μοράβα όπου πιστεύεται ότι ετάφη ο παππούς τους, προκειμένου να φέρουν σύντομα τα οστά του στην Ελλάδα...

 «Εργαζόταν ως δάσκαλος, κατετάγη εθελοντικά στον στρατό, σπούδασε εκεί και προήχθη κατ' επιλογή. Ελαβε μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη Μικρασιατική Εκστρατεία και έπειτα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και «φονεύτηκε», σύμφωνα με τις μαρτυρίες, στις 22 Νοεμβρίου 1940 σε ηλικία 47 ετών.
Σκοτώθηκε, όταν βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της μάχης, αφού οι υψηλόβαθμοι τις κρίσιμες ώρες έμπαιναν μπροστά για να εμψυχώσουν το στράτευμα», λέει στο «Εθνος» η εγγονή του κ. Βασιλική Κεφαλοπούλου, η οποία είναι δικηγόρος και ζει στην Αθήνα.

«Ο παππούς μας ήταν, όπως προκύπτει από τα ιστορικά αρχεία και τον Τύπο της εποχής, ο πρώτος πεσών υψηλόβαθμος αξιωματικός στην Αλβανία», εξηγεί.

«Το γεγονός αυτό δεν προβλήθηκε για αρκετά χρόνια. Ετσι το μνημόσυνο είναι μια οφειλόμενη κίνηση για την αποκατάσταση αυτού του ανθρώπου. Θεωρούμε ότι συμβαίνει σε μια στιγμή που οι καιροί το καλούν», συνεχίζει. «Το να στρέφεις το βλέμμα τέτοιες εποχές σε αυτούς τους ανθρώπους -και ήταν πολλοί- που προσέφεραν τον εαυτό τους και τον ξεπέρασαν μαχόμενοι είναι κάτι απαραίτητο σήμερα».

Αλλωστε, όπως η ίδια υποστηρίζει, η απόφαση μπορεί να ελήφθη από εσωτερική παρόρμηση, αφορά, όμως, πολλούς. «Εμείς τιμούμε τον δικό μας άνθρωπο, γιατί αυτόν γνωρίσαμε μέσα από την οικογένειά μας. Υπάρχουν όμως και άλλοι που θυσιάστηκαν για το ευρύτερο καλό - δεν θα πω απλώς για την πατρίδα. Θα έλεγα ότι αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα της όλης υπόθεσης στις τωρινές συγκυρίες.

Θέλουμε να τιμήσουμε το παράδειγμα του παππού μας και να μεταφέρουμε την ουσία του στο σήμερα για να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα με άλλα μάτια. Και το λέω με συγκίνηση και όχι ηθικοπλαστικά πως ίσως είναι καιρός να έχουμε και πάλι στη ζωή μας οράματα που θα μας πηγαίνουν πιο μακριά...».

Οι τελευταίες στιγμές του Χ. Κεφαλόπουλου
«Φώναζε "θάρρος", όταν δύο σφαίρες τον χτύπησαν στο κεφάλι»

«...Το κανονίδι εξακολουθούσε. Ετοιμοι στηριζόμαστε στα νύχια και στις χούφτες και περιμένουμε ν' ακούσουμε το σύνθημα για να προχωρήσουμε. Σε λίγο στο χωριό σήκωσαν άσπρη σημαία. Παραδόθηκαν. Ο αντισυνταγματάρχης Κεφαλόπουλος, υποδιοικητής του Συντάγματος, σηκώνεται όρθιος και φωνάζει: Ελληνες στρατιώτες! Θάρρος! Εμπρός! Μα δεν είχε τελειώσει ακόμη τη φράση του και δύο σφαίρες τον χτύπησαν στο κεφάλι. Σωριάστηκε νεκρός ο ταγματάρχης Κεφαλόπουλος. Εμείς, μόλις μας είπε εμπρός, ξεχυθήκαμε σαν χείμαρρος...». Με τα λόγια αυτά περιγράφει στο ημερολόγιό του τις τελευταίες στιγμές του Χαράλαμπου Κεφαλόπουλου ο συμπολεμιστής του, επιλοχίας Νικόλαος Χατζησταμούλος, ενώ αναφορά στον πεσόντα κάνει και ο Πλούταρχος-Στυλιανός Σπύρου στο βιβλίο του «Η χώρα της Σάμου 1572-2009».

«Οι άνδρες, παρά τον από τριημέρου συνεχιζόμενον αεροπορικόν σφοδρόν βομβαρδισμόν, επέδειξαν ηρωισμόν, αντοχήν και ψυχραιμίαν, αξίαν παντός επαίνου και θαυμασμού. Επειδή κατά τας μάχας ταύτας οι οπλίται του Συντάγματος διά πρώτη φοράν ελάμβανον μέρος εις τον πόλεμον και δεν είχαν την απαιτούμενην πείραν, άπαντες οι αξιωματικοί του Συντάγματος έδιδον πρώτοι το παράδειγμα της επιθέσεως, με αποτέλεσμα να έχωμεν κατά την πρώτη μάχην δύο αξιωματικούς νεκρούς εξ ων εις ο Υποδιοικητής Κεφαλόπουλος Χαράλαμπος φονευθείς επί του υψώματος 1211 του όρους Μοράβα», γράφει.

Πηγή: Έθνος